Loading

Hue, Vietnam

Where do you want to travel?

Your journey will lead you to famous domestic and foreign beauty spots.

Hue, Vietnam

Hue, de laatste Vietnamese koningsstad. De stad heeft hevig geleden tijdens de oorlog en het communisme. Sinds Hue is opgenomen op de Werelderfgoedlijst wordt de schade geleidelijk hersteld, toch is er nog aardig wat te restaureren hier. De stad ziet er vervallen uit, de stoeptegels zijn gebroken en onkruid heeft de paden overgenomen. Er is weinig over van het indrukwekkende paleis dat hier ooit heeft gestaan, het is bijna triest om er naar te kijken.

 

Tussen de afgebladerde verf door zie je bloemen en draken, het boegbeeld van glorietijden. De gebroken tegels brengen je van gebouw naar gebouw waar het schilderwerk aan de binnenkant minimaal is aangetast door de oorlog, communisme en het weer. Rood en goud kleurt de gangen die je verder het paleis in leiden.

 

Het is bijzonder hoeveel ik mag zien tijdens het meevaren met Symen. De ene dag verbaas ik me over de immense bouwwerken die enkel met de hand zijn gebouwd, de andere dag verbaasd het me erg deze ‘wonderen’ in het verval zijn gevallen. UNESCO helpt een handje bij het onderhouden van deze prachtige plekken, toch is het belangrijk dat iedereen die zo’n plek bezoekt ook z’n steentje bijdraagt. Natuurlijk bij het betalen van de entree maar ook door enkel je voetstappen achter te laten. Is er geen vuilnisbak, neem je afval mee naar huis. En wil je een herinnering achterlaten? Neem een foto of steek een kaarsje op, maar kras niet je naam in deuren, ramen, bomen, etc. Ik wil niet als een zeurpiet klinken of als een idealist, maar het zou zo zonde zijn als deze plekken verloren gaan omdat we meer willen achterlaten dan alleen onze voetstappen. Symen en ik kopen ter herinnering meestal een boek en schieten de SD-kaart vol met foto’s van de plekken die we mogen bezoeken!

 

Het verval vertelt natuurlijk ook een verhaal, niet alleen die van haat en nijd, maar ook die van mensen die hier leefde. Die hier hun gezinnen lieten opgroeien en elke dag hier de zon zagen opkomen en ondergaan. Het verhaal van historie, iets over dat hier heel lang geleden is neergezet en nog staat. Hout werkt, verft blakend en stenen breken. Het heeft ook iets bijzonders, net als de rimpels van een ouder iemand. Een gezicht met karakter, gebladerde verf en gebroken stenen geven karakter aan een gebouw en vertellen een verhaal. Laten we er alleen voor zorgen dat het zijn eigen verhaal blijft vertellen en niet die van de mensen die eens eenmalig een bezoek aan deze bijzondere plaatsen brachten.

 

Naast deze ontdekking heb ik een heerlijke dag gehad met de groep waarmee ik Hue bezocht en was het eten tijdens de lunch echt grandioos. Heb het eten met stokjes inmiddels aardig onder de knie en vind het zelfs zonde om met een vork in dit heerlijk eten te prikken. Gelukkig hebben we nog een aantal weken om van de Aziatische smaken te genieten en alle plekken met historie die daarbij horen!

1 Comment

  • mam

    Wat weer een mooi verhaal. Ik ben het met je eens. Zit niet aan andermans spullen. En laat alleen je voetstappen achter. Ik denk dat dit voor over heel de wereld teld. Gelukkig wordt er aan gewerkt om het te behouden. Mooie foto,s. Liefs mam

    11 november 2016 at 22:50
LEAVE A COMMENT

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.