In het donker naar huis fietsen en stiekem naar binnen kijken bij de huizen waar je langs fiets. Wie woont waar, hoe ziet hun interieur eruit en wat schaft de pot? ‘Man bijt Hond’ had een item hierover, tijdens etenstijd belde ze bij een willekeurig persoon aan en vroegen ze of ze aan mochten schuiven. Tijdens het eten kom je de meest interessante dingen over mensen te weten, vanwege deze reden hosten Symen en ik graag tafel. Interesse of nieuwsgierigheid, of een mix van beide, mensen willen graag weten of het gras aan de andere kant groener is.

Reizen komt ook voort uit nieuwsgierigheid en interesse. Interesse en nieuwsgierigheid naar nieuwe culturen, werelden, mensen, gebruiken, etiquette, etc. Misschien niet direct uit de behoefde  om te weten of het gras ergens anders groener is, maar wel uit nieuwsgierigheid naar nieuw en anders. Aan boord worden er sinds kort meer tours aangeboden die een kijkje bieden in het lokale leven van de bewoners van die streek.

Als eerste zaten mijn groep en ik vanmorgen in de tenders om van boord te gaan. Vandaag mochten we een kijkje nemen in het leven van de bewoners in Kampot. Onderweg bezochten we een peperplantage, met blijkbaar de beste pepers van de wereld.

Ons kijkje in het echte leven van de inwoners van Kampot begon in de haven, waar we de vissers aan hun netten zagen werk. Een deel van de opbrengst van die ochtend lag op matjes langs de weg om verkocht te worden, naast prachtige groentes waar de Nederlandse supermarkten nog een puntje aan kunnen zuigen. Wat ik wel heel lastig vond om te zien was de busladingen mensen die het dorp instormde met hun camera in de hand om van alles en vooral van iedereen een foto te maken. Iedereen glimlachte vriendelijk, persoonlijk vind ik dat je om een foto moet vragen. Achteraf één dollar in die persoon z’n hand drukken is niet hetzelfde. De kinderen uit het dorp weten inmiddels dat foto’s geld opleveren en houden hun had al op wanneer ze een camera zien, de moderne manier van bedelen.

De grote vangst van vanmorgen werd verkocht op de markt, die we na het dorp bezochten. Tijdens onze familievakanties bezochten we altijd markten, één van de favoriete plekken van mijn ouders. Voor wie van markten houd is de markt van Kampot echt de moeite waard, een dolhof aan marktstalletjes waar elektrische producten, vis, brood, stoffen, vlees, kleding, groenten, schoenen, snoep, sieraden en alle andere waar die je maar kan bedenken word verkocht! Wat me heel erg meeviel was de stank, er hing wel een lunchtje in de markthal maar niet de geur van rottend voedsel. Ik zou hier uren rond hebben kunnen lopen, echter hebben de scheepstours een strak schema. Het was tijd om te lunchen en om daarna richting het schip af te reizen.

Onderweg stopte we nog even bij een Boeddhistische tempel. Ook hier stonden de kinderen klaar om geld in ontvangst te nemen. Terwijl wij het complex aan het verkennen waren stonden de kinderen verdekt opgesteld hun geld te tellen, de buit was niet onaardig als je mij vraagt. De opbrengst gaat vast niet op aan schoolgeld, schoolspullen en kleding. Voor wie deze kant op komt en wat wilt betekenen voor deze kinderen, steun de school of lokale projecten maar geef de kinderen geen geld. Zelfs onze gids liep als een leraar achter de toeristen aan die geld geven aan de kinderen, want het doet weinig goed!