Loading

Ontdekkingstocht in Jakarta

Where do you want to travel?

Your journey will lead you to famous domestic and foreign beauty spots.

Ontdekkingstocht in Jakarta

Symen en ik lezen ons altijd heel erg goed in over een land wanneer we daar naartoe gaan. Zo wisten we dat bijna 90% van de Indonesiërs het islamitische geloof aanhangt. Wel waren we even vergeten dat daar vijf keer bidden bij hoort en de eerste keer om half vijf in de ochtend plaats moet vinden. We werden wakker van ‘La ilaha illa ‘llah’ (Er is geen god behalve Allah), goedemorgen! Gelukkig waren we nog zo moe dat we zo weer in slaap vielen en de wekker ons om half 9 wekte. Even lekker douche, ontbijten met brood, ei en nasi goreng. Waar we ook gelijk kennis mee maakte is dat de Indonesiërs overal suiker in doen, zo ook de thee en koffie van vanmorgen! Daar wennen we ook wel weer aan.

Even voor 10 uur stond Ujang bij ons voor de deur, nog even de laatste dingen gepakt en we zijn bij hem in de auto gestapt voor een stadstour door Jakarta. De eerste stop was het GWK, maar deze was gesloten vanwege Moslims nieuwjaar. Daarna zijn we doorgereden naar het paleis van de president en het nationaal monument op het Medan Merdeka, vrijheidsplein. Het monument is opgericht om de langdurige overheersing van de Nederlanders te herinneren, in het monument zit 35 kg goud verwerkt. Even een korte foto stop gemaakt en toen verder naar Batavia. Het is zo leuk wanneer Ujang Batavia zegt, hij legt namelijk de klemtoon heel anders dan ons. Symen en ik zeggen Ba-ta-via en Ujang zegt Bat-ta-via, iedereen maakt er z’n eigen interpretatie van.

Onderweg naar Batavia zagen we veel verpauperde gebouwen, alle gebouwen in handen van de staat worden goed onderhouden net als de gebouwen die worden bewoond. Daarentegen wordt er aan gebouwen die van ‘niemand’ zijn niets gedaan en zitten de jaren er aardig in. Veel van de gebouwen die wij zagen zijn van Chinezen die het land al verlaten hebben, eigenlijk wel zonde want er zitten prachtige panden tussen. Wanneer een gebouw gebouwd is door een Chinese architect heeft het boven de deur een schilderij of houtsnijwerk, is het door Europese architecten ontworpen heeft het gebouw grote ramen en wanneer er een architect van Indonesische afkomst bij te pas is gekomen heeft het gebouw een laag dak met dakpannen.

Aangekomen bij het stadhuis van Batavia werden we verwelkomend door een koor, er was een Arabisch korenwedstrijd aan de gang en wij vielen midden in de show. Wij dachten dat wij op het stadhuisplein kwamen om foto’s te maken van van alles en nog wat, maar wat bleek … wij waren de attractie op dat plein. Hele schoolklassen kwamen naar ons toe of ze ons mochten interviewen voor hun Engelse les en of we daarna met ze op de foto wilden. Een hele belevenis, tussendoor hadden we gelukkig wel tijd om het stadhuis te bekijken, alle mooie fietsen op het plein te bewonderen en te genieten van de muziek. Nadat we even genoeg hadden van de foto’s en interviews zijn we binnengelopen bij Café Batavia waar we in de koelte van de ventilatoren hebben genoten van alles kunst aan de muur en jaren 50 muziek. Het voelde alsof we opeens terug in de tijd waren gestapt.

Mijn Opa Muis is een Indiëganger, toen hij naar Indonesië moest om te vechten wilde hij niet en daardoor werd hij een dienstweigeraar. Deze mannen werden met z’n allen op een eiland gezet, Onrust genaamd, en zo ook mijn Opa. Hij heeft daar een half jaar gezeten en als ik de verhalen mag geloven heeft hij het daar ontzettend naar zijn zin gehad, hoever dat kan in de omstandigheden waar ze in zaten. Vandaag hebben Symen en ik geprobeerd om een boot te vinden die ons naar dat eiland kon brengen, helaas is dat niet gelukt. De bedragen die gevraagd werden waren gewoon te gortig en daarom hebben we besloten Onrust te laten voor wat het is.

Terwijl we zochten naar een boot die ons naar Onrust kon brengen belande we in de Marina van Jakarta. Hier vind je een groot aantal attractieparken, hotels, restaurants, zwembaden en nog meer luxe vrijtijdsverdrijvers. Over luxe gesproken, vandaag hebben we ons daar erg over verbaast. Deze 7500 km2 stad heeft 18 miljoen inwoners waarvan de helft in armoede leeft. Misschien hebben we alleen rijke mensen gezien vandaag, maar overal zien we mobiele telefoons, mensen met oordopjes in hun oren en we hebben al menig iPad (mini) in deze miljoenenstad gespot. Ook zien we overal immense winkelcentrums, daar is de Heerhugowaardse Middenwaard niets bij, en luxueuze resorts. Volgens mij hebben de rijken hier aardig wat te besteden.

Tegen een uurtje of twee was het tijd voor de lunch, in een tentje aan de kant van de ‘snelweg’ hebben we heerlijk gegeten. Rijst, waterspinazie en gebakken garnalen. Wat een heerlijke maaltijd! Volgens Ujang was dit een duur restaurant want we waren wel € 12,- kwijt. Na de heerlijk lunch konden we nog meer geld uitgeven op de pasar, markt. We liepen langs winkels met de meest mooie stoffen, kraampjes met rauwe saté in een afwasteil en schoenen te kust en te keur. Ook al kochten we niets, we genoten van de geluiden, mensen en beelden die we om ons heen zagen.

Het liep al laat tegen de middag aan toen we terug kwamen van de markt, tijd om terug naar Gondia te keren. Nog even langs de supermarkt voor wat water en boodschappen. We hebben ons verbaasd over de prijzen, een mango kost hier (maar) Rp. 1.499 per 100/gr en appels wel Rp. 3.695 per 100/gr. Rp. 12.000 staat gelijk aan € 1,-. Wij aan de mango! Later bleek de supermarkt waar we als eerste waren een hele dure te zijn. Naast het restaurant waar we heerlijk avond hebben gegeten, Cost, zit de Giant. Hier koste 100/gr mango Rp. 439. We hebben nog maar wat extra meegenomen.

Bij het hotel hoorde we mensen praten over Bakoel Koffie, een koffie tentje waar ze ook wifi hebben. De wifi leek erg op die in Zuid-Amerika, ook deze moest worden aangetrapt, maar over de koffie mochten we niet klagen. Heerlijk bakkie koffie en een fijne omgeving om hem in op te drinken. Heerlijk gezeten, de dag doorgesproken en nog even kort contact gehad met thuis. Tegen een uurtje of 10 hebben we het erop gewaagd om de grote weg over te steken, er is hier een chronisch tekort aan zebrapaden, richting Gondia. Zo lekker slapen, morgen wordt een lange dag want Ujang staat om 8 uur bij ons voor de deur want we gaan naar Bogor, het vroegere Buitenzorg.

 

LEAVE A COMMENT

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.