Met enige regelmaat krijg ik de vraag of ik kan vertellen wat iemand tijdens een Antarctica cruise kan verwachten. Dat is ontzettend lastig, het enige dat ik kan delen is mijn eerdere ervaringen. De natuur en het weer veranderen hier constant, zelfs meerdere keren per dag. Moet je net zien, waar gewoonlijk walvissen te zien zijn, zijn ze op die ene dag nergens te bekennen. Heb ik prachtig weer gehad op één locatie, wil niet zeggen dat het daar altijd mooi weer is. Flexibiliteit is tijdens een cruise altijd belangrijk, hier in Zuid-Amerika gaat het zelfs een stapje verder. Begin extra voorbereid aan een reis als deze, lees goed wat je allemaal kan verwachten. Denk hierbij aan weer, zodat je precies weet wat je moet inpakken voor zowel het warme zomerweer in het noorden als het koude zomerweer in het zuiden. Verwachtingen hebben we allemaal. Passagiers die er vanuit gaan dat ze voet aan wal kunnen zetten en alleen maar springende walvissen, ijsberen en keizerspinguins zullen zien komen van een koude kermis thuis. Onrealistische verwachtingen zorgen voor veel teleurstellingen tijdens cruises als deze. Voor landingen heeft de Oosterdam teveel passagiers aanboord, ijsberen komen alleen op het noordelijk halfrond voor, waar de keizerspinguins voorkomen komen wij niet en je kunt het gedrag van walvissen niet voorspellen. Het bijwonen van de lezingen die aan boord worden gegeven kunnen helpen deze verwachtingen tijdens de reis bij te stellen, beter is om voorbereid van huis te vertrekken. 

Dag 1 | Palmer Station en diverse pogingen naar andere baaien

Het openen van de deuren naar het buitendek op zeven gaat alles behalve zachtjes, het lijkt wel alsof er een kudde op hol geslagen koeien door m’n muur proberen te komen. Een wekker zetten tijdens de dagen in Antarctica is niet nodig. M’n kleding voor vandaag ligt al klaar, binnen 10 minuten nadat m’n slaap is verstoord sta ik al buiten! Er hangt een mysterieuze sfeer buiten. De zon komt langzaam door de wolken en het enthousiasme van de passagiers zit nog hoog. De eerste ijsbergen dreven gisteren al langs het schip, nu staan ze oog in oog met het land wat de Antarctische Peninsula heet. Het heeft iets bijzonders en dat hangt vandaag duidelijk in de lucht.

Bob, onderzoeker bij Palmer Station, verwelkomt ons in de buurt van het onderzoeksstation. Door de wind de afgelopen dagen ligt de baai van het station vol met grote ijsbergen, binnenvaren is geen optie. We blijven even hangen terwijl onderzoeker Bob iets meer over Palmer vertelt. Tof om hem zo te horen praten, de oeh’s en ah’s ontsnappen uit menig mond wanneer hij met pure passie vertelt. Of waren het misschien de zwemmende pinguïns in het water die dit veroorzaakte?!

Door de sterke wind leek het de rest van de dag onmogelijk om ergens binnen te varen. De Kaptein heeft het op meerdere plekken geprobeerd. Ruim een uur heeft hij getracht het ergste uit te zitten in een baai met als uitzicht een pinguïn kolonie, het mocht alleen niet baten. Naar open zee varen luidde de uiteindelijke conclusie, en zo deden we. Morgen weer een dag.

Dag 2 | Paradise Bay en Cuverville Island

Paradise Bay is haar naam waardig! Wat een schitterende omgeving is het. Na de harde wind van gisteren en vanmorgen voeren we nu een baai binnen met een spiegelgladde zee. Heldere reflecties van de natuur overal waar je keek, zo nu en dan werden deze verstoort door de aanwezigheid van pinguïns en walvissen. Het brugteam leidde de Oosterdam zorgvuldig de baai in, waar we aan het einde 180 graden keerde om zeer langzaam weer de baai uit te varen. Overal waar je keek was er natuur, daar had ik wel m’n zonnebril voor nodig. Door al het wit word ik bijna verblind.

Had vandaag ook een bijzondere ontmoeting met twee Nederlanders uit Hippolytushoef. Ze vroegen in het Engels of ik een foto van hen wou maken, het gesprek ging al heel snel over in het Nederlands. Over de cruise, de aanwezigheid van korte broeken en crocs in de kou, het geweldige uitzicht en de ongelukkige gezichten die we hier en daar ontdekten. Zij hadden zich goed ingelezen in de reis, zo volgen ze onder andere een blog van Muis … Muis, dat ben ik! Zo ontzettend bijzonder en tof om mensen te ontmoeten die mijn blog volgen en daar tips uit halen. Dit echtpaar gaat in Stanley de tour doen waar ik heel erg moest huilen van vreugde vorig jaar, Volunteer Point. Nu ik dit zo opschrijf verschijnt er nog een glimlach op m’n gezicht, Muis op Reis word dus ook buiten m’n familie en vrienden om gelezen!

Op het eerder gemaakte vaar plan stond ook Cuverville. Vorige cruise werden we verrast met een helder blauwe lucht, dat maakt een plek altijd extra bijzonder. Net als gisteren waait het weer lekker vanaf het land en dat maakt het varen in deze omgeving lastiger. Losse ijsblokken en -bergen bewegen soms met zo’n snelheid dat het lastig is om te bepalen wanneer je in de buurt bent. Het geluk was vandaag met ons, geen ijs in de baai van Cuverville. De gentoopinguins kwamen steeds dichterbij, en zo ook de zeer penetrante geur van alle poep die zij produceren. Vieze gezichten waren geen uitzondering op de boeg. Lange tijd bleef het schip stilletjes liggen voor de berg die de pinguïns thuis noemen, zo kon iedereen op z’n gemak van het prachtige uitzicht genieten! Dit is waar je hier voor komt, als klap op de vuurpijl bracht een enorme walvis ons een bezoekje. Dat noem ik nog eens kers op de taart zo aan het einde van de dag.

Dag 3 | Charlotte Bay

Geen BALLENA BAY vandaag, het uitzicht werd overspoeld met romantisch zonlicht en schitterende besneeuwde berg toppen. Onze laatste dag in ‘echt’ Antarctica. Het verbaasd me met hoevelen we eigenlijk buiten staan. Het meerendeel van de passagiers heeft het wel een beetje gezien, lijkt het. Ik raak in gesprek met een Duitse man, die veel moeite doet om Engels met mij te praten. Hij vertelt over een eerder gesprek, te weinig actie en niet genoeg te doen werd tegen hem gezegd als opmerking over de cruise. Bezinning, dat is zijn woord van deze cruise. Starend over de zee, bedenken hoe gezegend je bent. Focus op wat er is, nu, en niet alles over wat zou kunnen zijn maar niet gebeurt! Wat wel gebeurde zijn walvissen, bij het uitvaren van de baai … ze waren op ons aan het wachten. Schitterende bubbels kwamen omhoog, gevolgd door grote lichamen van immense zoogdieren. Vinvissen kunnen gemakkelijk 20 meter of langer worden! Hier kan ik nu uren van genieten, zodoende stond ik ook het grootste gedeelde van de dag alleen, soms vergezeld door de Duitser, op het buitendek.

Dag 4 | Elephant Island

Al eerder schreef ik over de relatie tussen Shackleton en Elephant Island. Vanwege de heldendaad die hij pleegde, staat er een standbeeld van Luis Alberto Pardo Villalon op het eiland. Luis en zijn team redde onder de Chileense vlag de 22 gestrande mannen van Shackleton’s schip de Endurance. Het standbeeld staat op Point Wild, vernoemd naar Frank Wild. Hij bleef achter met de andere 21 bemanningsleden, voor vier en halve maand, op Elephant Island voor zij werden gered. Het zien van dit standbeeld en Point Wild staat bij veel mensen hoog op hun wensenlijstje, tot voor kort was dit gebied nog niet in kaart gebracht en was van dichtbij een bezoek brengen onmogelijk aangezien de omstandigheden onbekend waren. Nu er een kaart is met alle benodigde informatie kon de captain en zijn team er vandaag voor zorgen dat iedereen het standbeeld, Point Wild, de pinguïns kolonie en de gletsjers van dichtbij konden bekijken. Een zeer bijzonder bezoek met een geweldig uitzicht. Eindelijk stond de boeg en alle open dekken weer vol met passagiers die nog even een laatste blik op het witte continent wouden brengen. 

Antarctica, wat ben je fantastisch mooi. Ik weet dat het heel bijzonder is dat ik hier voor de vijfde keer een kijkje mocht nemen en me weer mocht laten betoveren door de grandioze natuur hier. 

Deze reis voer Jill met ons mee, zij werkt voor IAATO en onderzoekt of schepen zich wel aan de regels houden wanneer zij Antarctica bezoeken. Jill kwam hier met een cynische mening over grote passagiers schepen die een bezoek brengen aan het continent. Het kan niet goed zijn voor het milieu … aan het einde van haar bezoek is Jill haar mening 180 graden omgekeerd. De ecologische afdruk die wij als groot cruiseschip achterlaten en onze focus om de natuur de beschermen met de strikte milieuregels die Holland America Line heeft, verbaasden haar in positieve zin. Kleine expeditie schepen klinken fantastisch, maar ondanks strikte biosecurity procedures verstoren die wel de plekken op Antarctica zelf tijdens hun landingen, ook al is het minimaal, maar 100x een klein beetje kan ineens heel veel zijn en een grote impact hebben.