Als ik nog terugdenk aan 5 maart vorig jaar krijg ik tegelijkertijd een glimlach op m’n gezicht en tranen in m’n ogen. Volunteer Point, de Konings pinguïns. Stacey was onze chauffeur, na het bijzondere avontuur die we samen beleefde bleven we contact houden. Denk dat het november vorig jaar geweest moest zijn toen het gesprek ging over wat ik graag zou willen doen wanneer ik weer in de Falklands zou zijn. Daar hoefde ik geen enkele seconden over na te denken, het kwam voor niemand als een verrassing dat m’n antwoord ‘Volunteer Point’ was!

Vanmorgen vroeg stond ik samen met drie van Symen z’n collega’s klaar om als één van de eerste op de tender te stappen richting Stanley. De spanning in duidelijk in de lucht, we gaan pinguins zien van dichtbij. Stacey en Darren stonden op de kade op ons te wachten, zij stond daar voor ons en Darren voor de andere passagiers die vandaag meegaan op dit bijzondere avontuur. Heerlijk om te zien wanneer mensen net zo enthousiast kunnen zijn als ik, Stacey heeft meerdere keren opgenoemd dat ze met drie Martine’s op tour was 🙂 Wat heb ik genoten. Tijdens de hele rit heerlijk gekletst en tijdens de korte plaspauze in het midden van de rit natuurlijk even de baksel van de dame die daar woont geproefd. Ze heeft een kastje staan met een geldkistje, je kan haar baksels uit de bakjes pakken om daarna wat centen in het bakje te doen. Elke keer zit er weer wat anders in de containers, wij genoten van de brownies.

Na deze plaspauze begon voorheen het off-road gedeelte van de rit. Inmiddels in de weg een stuk verlengd en kunnen we zonder al te veel geschud nog een stuk verder rijden. Uiteindelijk kwam toch het einde van de weg in zicht en kunnen we genieten van het gedeelte over oneven terrein. Wat hebben we toch gelachen, één van Symen z’n collega’s had graag het liefst zelf gereden. Bij het weerzien van de boerderij naast de kolonie begon het nog meer te kriebelen, niet lang daarna zagen we de eerste pinguïns al de oversteek maken richting de zee. Als vier kinderen op hun verjaardag zaten we in de Land Rover, het gevoel is niet te omschrijven!

Bij het uitstappen en het horen van de King werd ik weer overspoeld door emoties. Stacey had andere chauffeurs al op de hoogte gesteld dat ik alleen maar zou huilen en lachen, iedereen verklaarde haar voor gek want wie moet er nu huilen om ‘bloody penguins’. Ik dus! Gelukkig zat m’n zonnebril al op m’n neus en kon ik achter deze en onder m’n buff de tranen verbergen. Niet dat ik me schaam, het is alleen niet nodig dat mensen me komen troosten want het zijn tranen van geluk.

Dit keer waren de King erg verspreid over het grasveld. Kuikens van vorig jaar lagen overal wachten op het moment tot zij richting zee kunnen en ook enkele volwassenen kunnen voorlopig de zee niet in omdat ze aan het ververen zijn. Tussen de grote groep Koningspinguins kon ik hier en daar het geluid horen van jonge kuikens. Met enige aarzeling namen de kuikens een kijkje tussen de veren van hun ouder. Het leken wel naaktkatten, zo’n gladde grijze griezelige rimpelige huid. Ze zijn nog zo nieuw dat ze nog niet getransformeerd zijn in fluffige bolletjes veren. De jongen van de Gentoo’s zijn al wat ouders, meestal heeft het broedpaar twee kuiken. Met hun konten richting de buitenkant van het nest gericht liggen ze heerlijk onder de papa of mama die ze warm houd. Tijd voor om hun behoefte te doen, de ouders gaat van de jongen af en ze poepen zo over de rand van het nest. Je ziet overal de sporen. Dat er mensen zijn die hier niet gelukkig van worden, daar verbaas ik me echt over.

Op het strand was het vandaag zeer rustig, had mogelijk met de zeer harde wind te maken. Het losse zand creëerde een laagje ‘mist’, dat gaf een mysterieus tintje aan de dag. Een klein groepje King stond er, vergezeld door een enkele Gentoo en Magellanic pinguïn. Het strand is op dagen zoals deze ingedeeld in twee, links is alleen voor de dierlijke bewoners en rechts is voor de bezoekers. Naast de twee voeters is dit ook thuis voor vele viervoeters, Marino schapen. Jammer genoeg hadden een handje vol bezoekers niet begrepen dat zij niet bij de bewoners horen, maar bij de bezoekers. Van steeds dichterbij werden de pinguïns benaderd en achteraan gezeten. Hoe zouden deze mensen het vinden wanner zij achterna werden gezeten door reusachtige tweevoeters? Je kan hier ontzettend dichtbij de pinguïns komen, toch is het belangrijk om in gedachten te houden dat wij hier op bezoek zijn. Respecteer de privacy, hoe raar het ook klinkt, van de dieren die hier leven. Het is helemaal niet nodig om achter ze aan te gaan. Wanneer je geduldig wacht komen ze vanzelf dichtbij.
Anderhalf uur is hier zo voorbij, ik zou hier dagen kunnen doorbrengen. Deze dieren hebben zoiets fascinerends. Iedereen zat al in de truck met lunch toen ik aan kwam kakken. Stacey, haar vader en manlief Darren moesten ontzettend hard lachen nadat ik zeer emotioneel over m’n bezoek vertelde. Ze hadden het kunnen verwachten.

Na een broodje was het alweer tijd om afscheid te nemen, we namen afscheid terwijl de laatste pinguïns snel voor de Land Rover overstaken. De terugreis kende luchtige en serieuzere gesprekken, zo zette we er een aantal voort die we over het afgelopen jaar waren gestart. De dag eindigde met een biertje bij ‘The Globe’, even bekomen van een zeer enerverende dag. Het is mooi om te kunnen zeggen dat we vrienden in de Falkland hebben, een stel die nu al weet wat ik graag tijdens het volgende bezoek aan Stanley zou willen doen!

Favoriete adresje voor … Volunteer Point tours!
Bagleys 4×4 tours
Falklandeilanden

De rit naar Volunteer Point duurt gemiddeld twee uur, waarvan je minimaal een uur off-road bent. Aan de weg wordt gewerkt, alleen die ligt er voorlopig nog niet! Hou er rekening mee dat je goed door elkaar word geschut en de rit niet echt heel erg comfortabel kan zijn. Voor ons viel het alles mee, aangezien we ons op het ergste hadden voorbereid. Andere waren daarentegen wat minder blij, die waren zich niet helemaal bewust van de afgelegen locatie van de pinguïn kolonie.

De pinguïns op Volunteer Point zijn permanent, al zal de ervaring tijdens het seizoen constant verschillend zijn. Denk hierbij aan de periode van aankomst, eieren leggen, het uitkomen van de eieren, de jongen voeren, etc. De Magellanic pinguïn vertrekt in Maart weer richting zee, deze zullen dus veel minder zichtbaar zijn. Einde zomer, begin herfst zullen de pinguïns gaan ververen. Het is dus mogelijk dat ze er wat ongeschoren uitzien! Wees je er van bewust dat elke periode zijn eigen charmes heeft. Mocht je echt de jonge schattige baby pinguïns willen zien dan is eind januari begin februari het meest gunstig, al waren de King dit jaar wel wat laat met eieren leggen en waren er enkel een handje vol kuikens. Bij de Gentoo waren wel volop pluizebolletjes te ontdekken.