Was een lange dag vandaag, maar ik ben eindelijk weer thuis. Alhoewel eindelijk, denk dat ik liever nu liever op het dek zou zitten van de MS Oosterdam dan bibberend van de kou aan de achter tafel waar ik nu zit.

De ochtend begon vroeg, tegen een uurtje of 8 ging Dale zijn wekker en moesten we opstaan. Net zoals aanboord van de Oosterdam, douche, aankleden en de laatste dingen inpakken. Len kwam vanmorgen bij ons ontbijten en we hebben heerlijk gegeten. Een eitje, bagel met kaas, kaastaart en nog veel meer lekkers waar Dale voor gezorgd had. Had me geen zorgen hoeven maken of er wel goed voor me gezorgd zou worden.

Tegen tienen ging de telefoon dat de taxi eraan kwam. Met z’n drietjes zijn we naar beneden gegaan, alles in de taxi en Len uitgezwaaid. In de taxi kreeg ik het even te zwaar, had hier veel langer willen zijn want ik mis de stad echt ontzettend. Gelukkig heb ik hele lieve vrienden die me de dingen hebben meegegeven waar ik zo van hou en ik weet zeker dat ik terug komt, hopelijk weer zo snel als nu!

Op het vliegveld mocht Dale mee naar de gate, door de beveiliging en door naar een beker koffie en een broodje. Tegen half 1 konden we zorgen dat Marja en ik samen zouden zitten en we kregen de mazzel om beide in Economy Plus te zitten en heerlijk samen. De tijd in het vliegveld was wel vreemd, gisteren nog met Symen en vandaag met Dale. Snel voor het instappen kwam Marja en hebben we samen Dale uitgezwaaid. Helaas mochten we pas als laatste in het vliegtuig, dus moesten we even wachten. Eenmaal in het vliegtuig waren we klaar om te gaan, richting huis, nou ja … dat vonden wij maar het vliegtuig niet. Het ‘riemen vast’ lichtje ging uit en wij kregen de mededeling dat er iets mis is met de deur en we moesten wachten om te vertrekken. Later kregen we te horen of we wouden uitstappen, dit vliegtuig mocht niet vertrekken.

Om een lang verhaal kort te maken, het duurde drie uur, misschien zelfs vier, voor we vertrokken en dat betekende dat we onze vlucht op Frankfurt zeker miste. Marja heeft nog geprobeerd wat te regelen, maar toen we eindelijk voorin stonden moesten we instappen. Eenmaal in het vliegtuig werd me de stress te veel en moest ik even op adem komen. Gelukkig ging dat snel voorbij en konden we, Marja’s hand vast knijpend, weg vliegen uit San Francisco.

De vlucht ging heel erg voorspoedig. We hebben beide geslapen, om half 8, Nederlandse tijd, werden we wakker met een gevoel van … nog zolang … tegen 11 uur werden we weer wakker en hoefde we nog maar anderhalf uur richting huis. We kregen wat te eten, keken naar buiten en kregen door dat we de vlucht echt zouden missen. Geland op het dichtgesneeuwde Frankfurt zagen we een klein Lufthansa vliegtuig gaan met de gedachte dat dat ons vliegtuig was. Eenmaal aan land kregen we van mama te horen dat ons vliegtuig niet ging en dat was ook de reden waarom het zo druk was op het vliegveld met gestrande mensen.

Ik had ontzettende mazzel, kreeg de vlucht om half vier naar Nederland met KLM, maar de andere en ook Marja mochten pas rond half zeven naar huis en dat vond ik maar niets. Marja en ik zouden gaan lunchen op het vliegveld maar daar hadden we geen tijd voor. We bleven rond rennen over het vliegveld en aangekomen bij de balie van KLM werd Marja op de reserve lijst gezet. Ze mocht mee naar de gate komen om te kijken of er plek was voor haar in het vliegtuig, al snel kwam de baliedame met een ticket voor Marja en kon ze mee naar huis. Ik zou business vliegen en zij coach, maar eenmaal in het vliegtuig werd ook Marja overgeplaatst naar Business. We vonden het wel vreemd om erachter te komen dat er nog zeven lege stoelen waren.

Tegen vijf uur lande we op wit Nederland en moesten we even rijden naar Schiphol. Snel waren we het vliegtuig uit, hadden we de koffers en kon Marja met de trein naar huis en kon ik mijn ouders gaan zoeken. Snel had ik ze gevonden en konden we naar huis. Ik had er geen idee van wat het weer in Nederland was, maar ik kan zeggen erg koud. Heb er spijt van dat ik niet om mijn winter jas heb gevraagd aan mijn moeder.

Bijna bij het AZ-stadion besloten we eerst langs Oma Muis te gaan, ze heeft net een nieuwe knie en zit in het verzorgingstehuis. Oma was blij me te zien en had al heel wat post van me ontvangen. We hebben hier even gezeten en zijn daarna richting de Turk op het station gegaan. Hier hebben we heerlijk gegeten om met volle buikjes richting huis te gaan.

Vanavond slaap ik bij mijn ouders, we hebben heerlijk foto’s gekeken en gekletst over mijn geweldige reis. Ik heb ontzettend genoten, interessante mensen ontmoet en het was heerlijk om bij Symen te zijn voor zolang. Niet alleen de vakantie maar ook zijn twee maanden verlof. Nu is het tijd om te gaan slapen en te dromen over deze geweldige ervaring en te dromen over wat gaat komen.