Wist je dat de geluk koekjes niet in China maar in San Francisco zijn uitgevonden in het jaar 1920? Vandaag heb ik voet gezet op Chinese bodem, om precies te zijn op het eiland Hainan. Thuis had Symen al alle papieren voor me in orde gemaakt om hier aan wal te gaan en kon niet wachten om kennis te maken met China. Gelukkig was ik vooraf gewaarschuwd dat Sanya niet het China is dat we kennen uit de boeken, maar meer een Chinese versie is van de toeristische plekken in Hawaï en de Franse Riviera met Russische wegbewijzering voor de vele Russen die hier hun vakantie vieren.

Het duurde best lang voor het schip geklaard werd door de Chinese autoriteiten, ook hiervoor waren we vooraf gewaarschuwd. Om de tijd te doden werd er op de kade een dansvoorstelling opgevoerd, toen uiteindelijk het schip verbonden werd met de kade werden er glitter pistolen op het schip gerecht en werden we voor het echie verwelkomd met alle kleuren glitter die je maar kan bedenken. Direct na het afvuren stond er een dame klaar met stoffer en blik om de glitter op te ruimen, het lichte gewicht en de wind hielp niet echt mee tijdens haar werkzaamheden.

In de excursiebrochure had ik een leuke tour gezien, de tour omvatte een bezoek naar het primitieve Li dorp, en daar had ik me voor opgegeven. Nadat alles geregeld was in de showlounge en iedereen door emigratie was gegaan kon ik met mijn groep richting het primitieve dorp. Eerst bracht de rit ons langs hoogbouw welke later plaatsmaakte voor laagbouw en later voor groen, heel erg veel groen. Ver van de bewoonde wereld leeft dus nog de Li, verscholen achter al het groen.

Verscholen achter al het groen was het wel, maar primitief kon ik het onderkomen van de Li niet echt noemen. Tussen al het groen was plaatsgemaakt voor een enorm park ingericht naar de leefruimte van de Li bevolking vele jaren geleden. Het had veel weg van het Archeon, het bekende Middeleeuwse themapark. Dit was meer een combinatie tussen een museum en een attractiepark, het had niets weg van een primitief dorp … nou ja, de toiletten waren redelijk primitief te noemen maar daar hield het ook wel bij op.

Ondanks de teleurstelling heb ik genoten van de paar uur in het Li dorp, de mensen waren erg vriendelijk, had een leuke groep gasten en de show die opgevoerd werd was erg informatief. Het was wel duidelijk dat de Chinezen je om de tuin kunnen leiden, zelfs bij de excursiebalie wisten ze niet dat het hier om een themapark ging. Soms maken dit soort verrassingen je dag juist helemaal goed, het was weer eens iets anders en cruisen brengt je op plekken waar je anders niet komt.

De dag eindigde in het parel museum, wat meer een parelwinkel was dan een museum. Het museum deel was 20 vierkante meter, het winkelgedeelte omvatte zeker 5000 vierkante meter en je kon er alle soorten parels kopen die je maar kon bedenken, welke verwerkt waren in elk soort sieraad dat maar in je opkwam. Ja, het draait toch vooral om de verkoop moet je dan maar denken. Gelukkig was het buiten prachtig weer en kon ik de 35 minuten winkeltijd goed gebruiken om m’n kleurtje bij te houden. Wat wel heel erg leuk was trouwens, elke familie kreeg bij het museum een ticket om een oester te openen en ook ik kreeg een ticket. De oester die ik koos was gevuld met een witte parel, niet van de beste kwaliteit maar ik bewaar hem wel heel erg goed voor het geval dat het ooit de enige parel is die over is op aarde!

De avond was al gaan vallen toen we terug keerde bij het schip. Onder het genot van een prachtige lichtshow hebben Symen en ik gegeten. Naast de cruiseterminal staan vijf grote hoge gebouwen welke een groot aantal led lampjes bevatten, deze led lichten maken prachtige afbeeldingen op het gebouw. Tijdens het uur dat Symen en ik hebben gekeken kwam er onder andere een wereldkaart, zwemmende kwallen, parachutes en vuurwerk voorbij. De voorstelling in Hongkong was hier niets bij!

China, één dag is zo voorbij. Dit is niet het China waarvan ik dacht dat het echt authentiek China zou zijn, toch is het leuk om te zeggen dat ik op Chinese bodem heb mogen staan en vast het zeker staat er weer een mooie stempel in m’n paspoort. Vanmorgen mocht ik even m’n paspoort inzien bij de douane en hij zit al aardig vol met stempels. In Zuid-Amerika werd mijn paspoort alleen gestempeld tijdens het bezoek aan de Falkland eilanden, misschien maar goed ook want anders was er geen ruimte meer over voor de stempels die ik hier allemaal ontvang!