Loading

Da Nang – Vietnam

Where do you want to travel?

Your journey will lead you to famous domestic and foreign beauty spots.

Volendam

Da Nang – Vietnam

Tijdens de zeedagen heb ik weer veelvuldig kaartjes geschreven en vandaag was de dag om die te voorzien van een postzegel. Met de shuttlebus ben in naar het centrum van Da Nang gegaan om daar m’n zoektocht naar het postkantoor te beginnen. Bij het VVV werd ik door een vriendelijke jongeman geholpen, het postkantoor, een ansichtkaartenwinkel en een leuke koffieshop met wifi waren allemaal in de buurt maar … volgens de jongeman moest ik wel een taxi nemen anders zou het te ver zijn. Zelfs nadat ik had uitgelegd dat ik 27 ben en geen 72 besloot de jongen me pas een routeomschrijving te geven wanneer de taxi was geregeld, ik besloot te gaan wandelen en zou onderweg wel iemand vinden die me de weg zou wijzen.

Het postkantoor was nog geen kwartier lopen en voor ik het wist waren alle poststukken voorzien van een postzegel. Het betalen van de rekening was een grotere uitdaging dan het vinden van de weg. Bij het postkantoor was geen mogelijkheid om te pinnen en bij het eerste pinapparaat kreeg ik te lezen dat het apparaat buiten werking was nadat ik al midden in het opname proces zat. Gelukkig kreeg ik m’n pas terug en kon ik het bij andere apparaten proberen. Helaas haalde ik ook bij de andere apparaten bakzeil, wat bleek de pinapparaten die ik probeerde accepteren alleen pincodes van 6 cijfers en die van mij heeft er maar 4. In Zuid-Amerika was dit geen probleem, wanneer je de viercijferige pincode had ingetoetst drukte je op ENTER en je kon verder met geld pinnen. Helaas was dat hier niet het geval, bij alle banken werd mijn pincode als onjuist betiteld en ik begon al redelijk aan mezelf te twijfelen toen ik me bedacht dat ik nog een aantal dollars in m’n zak had. Bij het dichtstbijzijnde hotel heb ik de dollars omgewisseld voor Vietnamese Dong om bezweet, oververhit en rood weer aan te komen bij het postkantoor.

M’n post lag netjes bij de dame achter de balie en denk dat ze aan mijn lichaamstaal wel kon zien dat het een hele tour was om een bank te vinden. Netjes betaalde ik de dame en met een glimlach van oor tot oor liet ik de post kan de brievenbus glijden, nog nooit was het zo’n uitdaging om post te posten.

Amerikaanse dollars worden hier wijd geaccepteerd en bij diverse koffie cafés wilden ze echter alleen USD, welke ik eerder had omgewisseld, en geen Vietnamese Dong. Uiteindelijk heb ik bij een hotel aangeklopt, de manager bood me een plek aan in de lobby waar ik gebruik kon maken van hun wifi en hij wilde er geen rode cent voor hebben. In de koelte van de airco de wifi gebruikt om daarna m’n weg weer te vervolgen. Nog geen blok verderop vond ik uiteindelijk toch nog een leuk café waar ze Dong accepteerden, daar een lekker kopje koffie gedronken en genoten van het uitzicht.

Op dagen zoals deze vliegt de tijd en voordat ik het wist was het alweer tijd om terug te gaan naar het schip. Het was een productieve dag waarin ik de dingen heb kunnen doen die voor vandaag op het ‘te doen lijstje’ stonden, ook heb ik aardig wat calorieën verbrand tijdens mijn zoektocht naar een werkend pinautomaat. Aan boord ook nog wat klusjes gedaan voordat de avond begon en Symen en ik aan de avond konden denken.

De avond begonnen we met een heerlijk diner bij de Canaletto, het Italiaanse restaurant aan boord van de MS Volendam. We hebben een heerlijke drie gangen maaltijd genuttigd met een lekker glaasje wijn, we hadden geprobeerd in het gouden borden restaurant te eten maar dat restaurant zit helemaal vol voor diner en zodoende dat dit een goed plan B was. Het was zo gezellig, lekker samen aan een heerlijke maaltijd en even wat meer privé dan wanneer we in het Lido eten.

Het borreltje voor na het diner haalde we in de officierenbar waar vandaag een speciale borrel was ter gelegenheid van Kerst. Symen was nog net in pak van het uit eten terwijl veel van zijn collega’s in hun vrijetijdskloffie aan de bar stonden. We hebben gezellig geklets met Lorrie, de zuster aan boord, en haar man Patrick. Niet te laat en nog vol van de heerlijke maaltijd zijn we terug naar de hut gegaan om heerlijk in slaap te vallen.

Tags

LEAVE A COMMENT

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.