Na een lange reis en een paar dagen bijkomen van de jetleg ben ik gesetteld aan boord van de Maasdam. Inmiddels voelt deze boot als een tweede thuis, waar ik eerst San Francisco als m’n tweede thuis beschouwde heeft deze stad het uiteindelijk toch verloren en staat nu op een derde plek. Het is heerlijk om weer terug te zijn, veel bekende gezichten maar ook zijn er de afgelopen paar dagen al nieuwe vriendschappen gesloten.

Vlucht ging voorspoedig, wel allemaal erg krap in Atlanta maar dan heb ik toch wel weer het voordeel dat ik met rolstoel reis … moeten ze die alleen niet verliezen! Na wat speurwerk werd m’n stoel gevonden en werd ik in sneltrein vaart door de terminal geduwd, hup door de douane en naar m’n stoel gebracht om vanaf daar in een nog snellere vaart m’n volgende vlucht te halen.

Heerlijk uitgerust in het hotel, had mazzel dat er een ’19 kids and counting’ marathon gaande was op TLC en zo heb ik lekker kunnen uitrusten in het gigantische bed dat Symen eerder voor me had gereserveerd. Een nog mooiere aangelegenheid was dat ik uitzicht had over de cruiseterminal en vroeg in de ochtend het schip de haven in kon zien varen. Daar was ie dan, het schip met m’n lief erop. Zelfs als ik er aan terug denk krijg ik een warm gevoel van binnen!

De eerste twee zeedagen zijn voorbij gevlogen en nu zit ik in Puerto Rico bij de Starbucks. Er staan weer geweldige havens in de planning en ik kijk ontzettend uit naar al het moois dat deze reis weer te bieden heeft. Maar bovenal, ik ben weer samen met m’n grote liefde!