Symen moest op tijd werken en ik heb lekker rustig aan gedaan. We hadden een uur langer slaap en dat was fijn. Geprobeerd Ali en Jo te bellen, maar geen gehoor. Dan weet ik ze wel te vinden. Met ’t ontbijt me bij ze gevoegd en hebben we weer een leuke morgen gehad. Elke morgen is hier gezellig.

Na wat “overleg” mocht ik mee naar Catania. Via een bruggetje gingen we aan land, er waren alleen twee gangways vandaag, dus ik was de dames al kwijt voor we begonnen met dit avontuur. Bij de cruiseterminal kregen we een kaart van Catania en een koekje. Specialiteit van hier. Bij de uitgang stonden wat meiden van ’t Italiaanse VVV, aan de haar kleur kan het niet gelegen hebben maar de herseninhoud van deze dames kwam niet heel erg ver … staat er op hun naam plaatje, ik spreek Engels, maar als je dan in het Engels wat zegt dan kijken ze je aan alsof je Chinees praat. Als er een ding is dat ik weet is dat mijn Engels toch wel goed genoeg moet zijn om met hun te kunnen praten over de afstand naar de stad! Nou ja, gelukkig hebben we nog handen en voeten en nadat ik mijn vloeiende Italiaans in had gezet begrepen ze direct wat ik wou!

Lopend naar de stad gegaan, alles is hier wel op korte afstand, aangekomen in de stad begon het al, wat een gekkenhuis! Overal brommers en auto’s. Toeteren, niet normaal. En wat een vieze stad, niet normaal. Stinken, komt misschien ook wel door de dichtbijheid van de Etna. De Etna is ook de enige reden dat de Oosterdam hier ligt, de dag hier is ook maar kort want veel is hier niet te beleven als je geen, veel te dure, excursie heb geboekt. Als je het plezier niet opzoekt dan weet je zeker dat je je gaat vervelen en daar zijn we hier natuurlijk niet voor dus Ali, Jo en ik geven Catania een kans!

Al na enkele meters kregen we ’t warm, niet alleen van de hitte, maar ook van ’t vele verkeer en de smerigheid van de stad hielp ook niet mee. We hebben een tijdje te koelte opgezocht van een kerk waar een bruiloft werd voorbereid. Daarna kwamen we uit bij een groot plein, wat valt het hier toch tegen. Het lijkt nu wel een klaar vuren hier, maar zo wil ik helemaal niet lijken hoor! De vriendin van de stagiaire van Symen is hier ook aan boord en het enige wat ze kan is klagen, ik wil helemaal niet op haar lijken hoor maar deze stad valt gewoon heel erg tegen en dat is jammer na al het moois wat we hebben gezien. Maar ik weet zeker dat er nog heel veel moois komt.

Na wat rond dwalen vonden we een markt waar je Euro echt een daalder waard is, in euro’s dan! Zoveel kleren, schoenen, etc. We hebben erg genoten van deze markt. Ali, die niet van winkelen houd, heeft van alles gekocht. Ook hebben we een shirt gekocht voor King, vrijdag is hij jarig en we wilden graag een cadeautje voor hem kopen. We hopen dat hij het mooi vind! Na al dat lopen kregen we dorst, toen maar opzoek naar een koffie tentje hier. We vonden een vervallen gebouwtje met een bordje café. Aan de andere kant bleek een klein terras en de binnenkant van het café was eigenlijk uitermate luxe. De mensen hier spreken amper Engels dus na wat dranken te hebben genoemd zie de dame bij ijs koffie eindelijk yes! Er kwam iets heel anders op tafel dan in Griekenland, dit was een soort shake van koffie. Koffie gemengd met ijs klontjes en dan in een groot uitgevallen shot glas geserveerd met een extra glas water. Die hadden we wel nodig, deze koffie leek wel espresso. Maar het was eigenlijk wel heel erg lekker en wat hebben we gelachen!

Na de koffie op ansichtkaarten jacht gegaan, niets. De kaart die uiteindelijk vond in de terminal, lekker totaal niet op de Sicilië die wij hadden gezien. Dan leek dit wel paradijs en wat wij zagen …. Ja je kan wel indenken wat ik nu denk! Op de boot lekker wat gegeten en toen naar ’t zwembad, daar wat gesproken met Grecory. Een man uit de VS die na een lezing in Griekenland een maand op vakantie is. Tussendoor ook m’n boek uitgelezen.

Tegen ’t einde van de middag waren we uit gevaren en kwam Symen. Hij had een beetje een rotdag, de reserveer voor het restaurant van vanavond gaat niet door, niets aan te doen. Dan geen diner van borden met bladgoud, daar kom ik ook wel weer overheen. Het werd biefstuk met patat en eigenlijk smaakte dat net zo goed en hoefde ik me geen zorgen te maken dat ik de borden beschadigde!

S’avonds wat gemaild en daarna met de camera naar dek. We zouden langs de levende vulkaan Stromboli varen. Het is de meest actieve vulkaan van Europa en hoort bij een van de vijf meest actieve vulkanen in de wereld. In Maart 2007 was de laatste uitbarsting. Toen we langs de vulkaan vaarde was eerst al ’t licht van de boot een probleem, we zagen zo weinig. Toen ’t schip wat draaide werd het uitzicht beter en op een gegeven moment kwam er lava uit de vulkaan! Wat een prachtig gezicht, dit was het grandioos. Ook Ali en Jo kwamen even kijken en Symen heeft een hele mooie foto gemaakt, ja een maar … maar we zullen dit moment nooit meer vergeten. Dit zit in mijn hart net als de keer dat ik een walvis zag springen. Ookal is er geen bewijs van je vergeet het nooit meer. Na dit avontuur hebben we nog een biertje gedaan en toen te bed. Als ik eerlijk moet zijn was dit eigenlijk een hele goede dag, de stad viel tegen maar de avond was super! Zoiets heb ik nog nooit gezien, maar ik hoop het nog eens mee te maken want het heeft zoiets moois ookal is lava een heel eng iets, kijk maar naar de stad van Pompei. Morgen zijn we in Napels en Symen en ik hadden wel naar Pompei gewild, maar dat word een andere trip. Nu eerst slapen en zien wat morgen brengt, wie weet!