Wat doe je als je in Zuid Californie bent? Je kan naar de Hollywood studio’s in LA, Legoland, de wereld beroemde San Diego Zoo en zelfs Disney World is een optie. Maar nee, Symen en ik gingen niet voor deze opties, wij kozen voor Sea World San Diego, de naam zegt het al wat we daar konden vinden … beesten uit de zee.

Niet te laat ons bed uit, niet dat we een wekker hoefde te zetten want we waren zo enthousiast als twee kleine kinderen! Douche, aankleden en daar dingen we dan samen op pad. Amanda vertelde ons dat je heerlijk kan eten bij Perry’s dinner, die zit precies waar we over moeten stappen voor de bus dus dat is perfect, maar eerst met de trolley richting Old Town.

Daar sta je dan, met een rolstoel op een heel groot blauw vlak dat aangeeft dat mensen in een rolstoel daar moeten gaan staan. Als eenmaal de trolley aan komt rijden stops hij precies voor je neus, gaan de deuren open, komt er een lift naar voren klappen en vraagt de chauffeur waar je naartoe wilt, lift gaat naar oven, jij kan in de trolley, lift klapt in, deuren gaan dicht en rijden maar. Aangekomen op de plek van bestemming gaat het eigenlijk weer hetzelfde. Symen en ik hebben ons verbaast over de makkelijkheid van het meenemen van mensen in een rolstoel, in de trein moet je uren van te voren reserveren en hier klapt er gewoon een liftje uit de deur. In dat opzicht is Amerika een goed aangepast land voor gehandicapten, maar qua zorg is het niet veel.

Eenmaal op het perron in Old Town wat mensen aan hun hemd getrokken, want ja waar is Perry’s Dinner? Oh, kon de meneer van de informatiebalie ons vertellen, dat is even rechtdoor, links en dan weer rechts … okay die weg gaan we volgen. En al gauw om de hoek zagen we het staan hoor, Perry’s Cafe Breakfast place! Binnen bleek het een heerlijke Amerikaanse dinner te zijn, een beetje smoezelig zoals ze dat bij ons zeggen maar het personeel erg aardig en menig tafeltje zat vol dus het eten zou wel lekker zijn! Ik ging voor de Tuna melt, een broodje tonijn met gesmolten kaas, heel vreemd ontbijt maar daar had ik nou ontzettende zin in! Symen ging voor de fritada, een speciaal soort gebakken ei. Al snel waren we voorzien van koffie en thee en niet veel later kwam ook ons eten en oh … wat hebben we heerlijk lopen smullen.

Toen we bijna niet meer konden lopen, gelukkig hoefde is niet te lopen, van al het lekkere eten zijn we op pad gegaan. Nog even plassen en gaan. Het vinden van de bushalte was een zwaardere opgave dan het vinden van Perry’s, ze zijn hier bezig met wegwerkzaamheden en dat zorgt voor een erg onoverzichtelijk bouwterrein. Maar ja, wij zijn niet voor een kat te vangen en daar gingen we, over wat opstakels vonden we de bushalte. Helaas was de 9 net geweest en moesten we een kwartiertje wachten in de brandende zon, wat een weer. We kregen een berichtje van thuis dat er in Nederland 70 cm sneeuw ligt en hier hebben we 21 graden, blauwe lucht en zon. Gelukkig duurde het niet lang voor de chauffeur kwamen want anders waren we net als sneeuw in 20 graden zon, twee plasjes water.

Ook de bussen hier zijn volledig uitgerust voor het vervoeren van mensen in een rolstoel. Geen plaat die uit de bus komt schuiven maar een knielende bus, was even bang dat hij me ten huwelijk zou vragen, met een uitrij plaat die uit de bus klapt. In de bus zelf zit een heel systeem waarmee ze je vast zetten en die allemaal is geregeld door de chauffeur. Hij vraagt vriendelijk waar je eruit wilt en helpt je dan de bus uit en deze chauffeur gaf ons zelfs een lijstje mee met de tijden van wanneer de bus weer terug ging.

Sea World, 17 december, geen school vakanties dus. Het parkeerterrein was nog niet half gevuld met auto’s, waar hij wel gevuld mee was waren borden voor het parkeren van auto’s met een invalide parkeerkaart. In Nederland moet ik soms uren rijden om er eentje te vinden en hier kon je ze uitkiezen, plekken voor kleine auto’s maar ook speciaal voor bussen zoals die van mijn ouders. Ook bij de entreebalie kwamen we voor een grote verrassing te staan, we hadden een kortingsbon van het hotel kregen zodat we beiden voor $ 63,- naar binnen konden, $ 6,- korting. De vrouw bij de entreebalie had wel een betere deal voor ons zei ze, nou die konden wij als goedkope Nederlanders natuurlijk niet afslaan en wij kozen voor de deal die deze dame ons kon maken … $ 69,- … wat? Did you say $ 69,-? No way … Yes, $ 69,- get you both in for half price, was het antwoord van de vrouw achter glas. Okay, wij maar snel betalen en naar binnen voordat de dame zich zou gaan bedenken.

Binnengekomen direct even langs de informatiebalie, hier konden we een dagkaart ophalen om langs alle rijen te glippen in het park. Altijd handig! Soms moet je een beetje misbruik maken van je handicap! Eenmaal dit soort zaken geregeld konden we het park gaan verkennen. We begonnen bij de Commerson’s dolfijnen, prachtige beestjes die heel vrolijk door het water zwemmen. Na deze mini Orca’s, want ik vind ze erop lijken, gingen we door naar de Zeeleeuwen, die zitten wel helemaal midden in het park maar om 11:45 is er een show en die wouden we graag zien. Eigenlijk hadden we wel kunnen blijven waar we waren, de humor was erg Amerikaans en de interactie met de dieren vond ik niet erg leuk. Dit was dus niet echt ons ding.

Wat ga je doen als je iets niet zo leuk vind? Inderdaad, op zoek naar iets anders! Om 12:30 zou er een dolfijnen training plaats vinden en die wouden we wel bijwonen. Via de Flamingo’s het park door, het verbaasde ons dat sommige van de Flamingo’s nog helemaal niet zo roze zijn, misschien lusten ze geen garnalen? Ook hebben we de roggen een bezoekje gebracht, je kon ze in deze bak ook aanraken en oh wat zijn ze zacht. Prachtige hoofden hebben deze beesten om maar niet over hun ‘vleugels’ te beginnen.

Bij de dolfijnen training hebben we ons kostelijk vermaakt, het waren niet alleen dolfijnen maar ook twee pilot whales, ik ben even de Nederlandse naam kwijt van deze walvissen. De dolfijnen sprongen op allerlei manier door het water, ze deden de meest leuke trucjes met de trainers en gaven ondanks dat het een training was een leuke show weg. Van een training gingen we naar een helikopter vlucht over ‘the Arctic’. We namen plaats in een helikopter simulator die ons, met bewegingen en al, over de Arctic vloog. Wat een ritje was dat, we zagen ijsberen, rendieren, walvissen en heel veel ijs en sneeuw. Oh, we hebben de lawines overleeft maar dit zorgde wel voor een lichtelijk geval van helikopter ziekte, kan het moeilijk wagen ziekte noemen. Na dit prachtige ritje mochten we een kijkje nemen in het echte leven op de Arctic. Beluga walvissen, walrussen en ijsberen, ze waren er alle drie in een prachtige opgezet gebied vol ijs en sneeuw en het was er zelfs ontzettend koud! We hebben heerlijk rond gelopen langs de verschillende beesten, je kon ze op het land bewonderen en onder water en dat maakte het alleen nog maar leuker!

Even verder konden we door de wereld van de Pinguïns wandelen, verschillende pinguïns in een ijzig landschap zoals we ze misschien wel kennen uit de film ‘Happy Feet’. Ook hier word de temperatuur heel erg laag gehouden, gelukkig merkte we daar weinig van en konden we in ons T-shirtje plaats nemen op de de band die ons voorlangs de pinguïns zou brengen en net zoals op Schiphol zei de band ‘Mind Your Step!’.

Buiten volgde we onze reis langs otters en dolfijnen. Hier in Sea World zijn verschillende bassins dat je de beesten mag aanraken, zoals bij de roggen, en ook bij de dolfijnen mogen de bezoekers de dolfijnen aanraken, maar ook de dolfijnen mogen de bezoekers aanraken met hun gespetter en dat heb ik geweten. Omdat ik zat had ik een lekker groot oppervlak om nat te maken en dat moeten ze geweten hebben want ik was drijfnat, maar ik heb ontzettend gelachen! Heb niet de kans gehad om een dolfijn aan te raken maar ik sta wel heel mooi met eentje op de foto! Dit was trouwens ook de boosdoener van mijn natte broek.

Van Spetter de dolfijn gingen we naar de Orca ‘Believe’ show. Hierin geven de verschillende Orca’s die hier wonen een show weg met als hoofdact Orca Shamu. Inmiddels zijn we erachter dat in alle drie de Sea World’s de belangrijkste Orca Shamu heet, zo hoeven ze de merchandise niet aan te passen, ook hoorde we dat onze Shamu geen acts op mag voeren met mensen in het water omdat er een paar jaar geleden een ongeluk heeft plaatsgevonden met een trainer met dodelijke afloop. Zo merk je maar weer dat hier geld toch wel het belangrijkste is want als een hond per ongeluk iemand in zijn been grijpt moet hij een spuitje krijgen maar de meeste beroemde Orca van Sea World die krijgt nog een kans!

Terug naar de show, het was een opzwepende show met muziek, heel veel trucjes en heel veel gespetter. Wat waren we blij dat we niet beneden zaten, dan was er niets overgebleven van wat er nog droog was aan mijn pak. Toch moet ik toegeven dat ik liever de Orca’s een keertje in het echt zie dan hier in gevangenschap. Twee van de Orca’s hier hebben een ‘Willy’, net zoals de walvis in de films van Free Willy, vin op hun rug. Heb nog niet de tijd gehad om na te gaan hoe dit komt, ben eigenlijk wel benieuwd of dit door de ruimte komt of een andere reden heeft.

Wow, ik heb zoveel te vertellen over deze dag! Symen en ik hebben ons zo ontzettend vermaakt. Het was prachtig weer en er was zoveel te zien en te doen dat we niet eens tijd hadden om te eten en nee … ik werd niet chagrijnig!

Nadat we Shamu eindelijk aan het werk gezien hadden zijn we richting de zeesterren gegaan en ook deze mogen we aanraken en dat lieten we ons natuurlijk niet twee keer zeggen.

Ook zijn hier in het park verschillende aquariums, maar hier hebben we niet zo van genoten als van de rest van het park. Al twee keer mocht ik het Monterey Bay aquarium bezoeken en afgelopen zomer ben ik ook naar een mooi aquarium geweest en deze kon daar echt niet aantippen. Wat wel ontzettend leuk was waren de verschillen bassins met haaien en zeekoeien. Hier hebben we ook een tijdje gepraat met een meneer die je alles over haaien kan vertellen. Overal in het park staan medewerkers die je vragen kunnen beantwoorden en ik kan je vertellen ze zijn niet van het ‘Mediamarkt’ personeel. Ze weten echt leuke info te geven.

Tegen 4 uur kregen we trek en hebben we samen even een patatje genomen. Toen we deze op hadden werd het tijd om richting huis te gaan, het werd laat en Symen had een beetje last van zijn voeten en ik van mijn billen. Onderweg naar de uitgang gingen we nog even langs de tank van Shamu waar we hele leuke foto’s hebben kunnen nemen. Een paar zijn verpest omdat Shamu heel nodig een Shampoo moest doen, maar gelukkig zijn er ook een paar heel goed gelukt! En hoe vaak komt het voor dat je op de foto staat met Shamu en zijn Shampoo?

De rit naar huis ging voorspoedig en in het hotel aangekomen gauw de spullen afleveren, we konden natuurlijk niet het park verlaten zonder wat ansichtkaarten en een boekje, en toen richting Bondi. Bondi is het Australische restaurant dan San Diego rijk is en het leek ons heel erg leuk om hier te gaan eten. Symen had de gevulde kip en ik had een heerlijk pasta gerecht. Tijdens het eten genoten we van een Australisch biertje en de verschillende kunstwerken die het restaurant rijk is. Zo zijn er zitjes die helemaal gemaakt zijn van boemerangs, heel erg leuk om te zien.

Terug in het hotel vielen we eigenlijk best snel in slaap, we waren beide helemaal op door al het leuks wat we hadden gezien. Het was echt een topdag en nu word het ook tijd om dit verhaal af te ronden voordat het helemaal eindeloos is.