Cabo voor de tweede keer deze week. Kom je er jaren niet, kom je er twee keer in een week tijd! Vandaag was ons bezoek gelukkig niet voor een medische evacuatie, maar voor heel veel plezier en genot.

Zoals elke ochtend hier aanboord, nou ja bijna elke ochtend, ging het allemaal maar weer heerlijk langzaam. Symen heeft me vandaag lekker laten liggen en daar heb ik goed gebruik van gemaakt! Lekker wat geschreven in de morgen, een van m’n koksvriendjes een lekker eitje voor me laten bakken en samen met Anna, een meisje die hier aanboord computer workshops geeft, lekker ontbeten. Ze moest lachen dat ik thuis computerlessen geeft en zij hier aanboord, of dit niet iets voor mij zou zijn. Nou, ik weet niet of Jack, Loes, Ron en Meta me wel laten gaan …

Symen had overdag wat verplichtingen maar mocht later in de middag samen met mij aan wal, nog even een dagje genieten Mexico. We hadden eigenlijk geen zin om te gaan zuipen of over door de winkels de slenteren, we besloten naar een markt te gaan bij de haven en daarna naar het strand te lopen. Nou ja, dat besloten we wel maar het duurde wel 3 kwartier voor we eindelijk het zand en de zee hadden bereikt. Ze hebben heel erg slim bedacht dat als je de route lang maakt en verplicht dat iedereen langs de verschillende winkels en restaurants lopen. Voor de terugreis besloten we maar een watertaxi te pakken, maar eerst lekker zwemmen.

Snel de weinige kleding uit die we aan hadden en hup de zee in rennen … bleg, gatver, oh nee dit is echt ontzettend koud! Ik was heel heldhaftig en dook zo het water in en daar had ik direct spijt van, Symen deed het op de wat rustiger manier. Eenmaal in het water werd het steeds warmer, misschien was iemand wel aan het plassen in het water. We genoten van dit lekkere water, ik moet er niet aan denken om over een paar dagen in regenachtig koud Nederland de zijn. Nog maar even genieten van de zon en de zee.

De laatste crew tender zou vandaag om 4 uur gaan en die wouden we natuurlijk missen. Op het strand hadden we al verschillende mensen opgepikt zien worden door een watertaxi, maar je kan begrijpen toen wij een taxi nodig hadden was er geen een te vinden. Nou ja, wij zagen de taxi’s wel maar zij ons niet, of ze waren vol, of ze hadden geen zin in een ritje, wij weten het niet! We stonden met z’n vieren op het strand te zwaaien naar de watertaxi’s die voorbij gingen, twee andere cruise toeristen hadden zich bij ons gevoegd. Nadat we het bijna op gaven en bedachten hoe we het nu gingen doen, kwam er een jongen in een bootje naar ons toe, voor $ 2,- per persoon nam hij ons mee. Voor dat geld konden we geen 45 minuten gaan lopen.

In de haven in de rij voor de tenders, maar we konden heel erg snel richting de Oosterdam. Daar was het tijd om al het zout van ons af te wassen en de vloer te vullen met steentjes, zo konden we onze voeten scrubben … overal uit onze zwemkleding, vooral uit de mijne, kwamen zandsteentjes.

Toen Symen weer wacht ging lopen ben ik lekker naar boven gegaan om te gaan genieten van het uitzicht op het dek. Helaas geen walvissen vandaag maar wel een prachtig maan aan de bakboord kant van het schip. Symen kwam tijdens zijn etenspauze naar boven en we hebben even genoten van het prachtige uitzicht, nadat de camera vol stond met foto’s zijn we gaan eten. Na het eten is Symen weer gaan werken en ben ik me klaar gaan maken voor de formele oud en nieuw avond.

De avond was super gezellig, lekker wat gedronken in de Ocean Bar, toen richting de Officieren Bar waar we heel veel van Symen zijn collega’s vonden. Met hen zijn we richting de Vista Lounge gegaan waar iedereen zich verzamelde voor gratis drank en een goed feestje.

Tegen twaalven zijn we met alle crew richting het podium gelopen en opeens uit het niets gingen we met z’n allen aftellen en was het 2010, het kwam gewoon uit het niets, zomaar was het 2010. Stond ik daar met zoveel honderden mensen in m’n jurkje met m’n gekke nieuwjaarsterretjes op mijn hoofd. Wow, het is 2010.

We hebben een ontzettend leuke avond gehad. Geen vuurwerk maar wel dansen in de Northern Lights. Was gezellig, tegen een uurtje of twee zijn we richting de kamer gegaan en ging het op de gang niet zo goed. Ik werd niet zo lekker en toen moest er een zuster bij komen, samen met een paar van Symen zijn collega’s hebben ze er voor gezorgd dat ik een goede nacht kon slapen en hopelijk voel ik me morgen weer stukken beter.

Het is in ieder geval 2010 en ik mocht het heel gezellig vieren met Symen en zijn collega’s. Het moet wel een goed jaar worden.