Nee he, om even voor zevenen ging de wekker. Ik moest vandaag weer door de immigratie in de VS. We waren wat laat in San Diego en de hotel manager had gezegd dat ik niet zo vroeg hoefde te gaan omdat ik me niet zo goed voelde gisteren. Half slaap dronken heeft Symen me in m’n rolstoel naar de Vista gerold en stempelde de man achter de tafel zo mijn paspoort, ik geloof dat hij doorhad dat ik er helemaal geen zin in had en liever in mijn bed lag en verder zou slapen.

Na dit verplichte onderdeel zijn we langs het medische centrum gegaan en hebben we te horen gekregen dat ik zou mogen vliegen als ik maar genoeg at en suiker ging drinken. Met een paar zakjes sportdrank gingen we terug naar boven. We moesten even aan de kapitein en chief officer vertellen wat de plannen waren. Zij waren het eigenlijk niet zo eens met het idee dat ik naar huis zou gaan, ja … wat moet ik anders? We kan me verzekeren dat ik later in de week niet nog een keertje gek ging doen? Er was overleg geweest over mijn situatie en het kon geregeld worden dat ik aan boord kon bleven, er kon een betere vlucht voor me worden geboekt en zelfs Symen kon met me mee naar San Francisco mocht dit nodig zijn. Omdat ik mijn koffers het schip af moest brengen voor half 10 kregen we even bedenktijd. Snel wouden we nog even ontbijten omdat we door alle ellende het ontbijt hadden gemist, maar wat bleek we hadden het ontbijt echt gemist. Er was niets meer, de chef raadde ons aan om even langs de roomservice te gaan. Bij de roomservice keuken maakte de kok daar een heerlijk ontbijt voor me klaar. Gebakken eitje, bacon, fruit en van alles en nog. Dat was wel heerlijk!

Om half 10 moesten we beneden in het schip verzamelen om de koffers van boord te brengen en het schip te verlaten als vriendin aan boord. Ik mocht wel terug aan boord als bezoeker. Ook Marja mocht weer terug aanboord en zij vliegt morgen met dezelfde vlucht naar Nederland, we hebben besloten dat ik vandaag gewoon richting San Francisco ga, alleen, en morgen dat ik samen met Marja ga reizen. Wel gaat Symen vandaag mee naar het vliegveld en hoeft hij deze morgen niet te werken, zo kunnen we samen nog wat tijd doorbrengen en dat is wel fijn.

Na een rustige morgen en een lekkere lunch moesten Symen en ik tegen 2 uur van boord om een taxi te pakken richting het vliegveld. Op het vliegveld mochten al m’n koffers mee naar San Francisco zonder bij te betalen en mocht Symen met me mee tot aan de gate. Heerlijk dat we samen konden en dat we nog even wat konden drinken en eten. Samen hebben we heerlijk aan de koffie gezeten en wat lekkers erbij genomen. Tegen 3 uur moesten we afscheid nemen en ik kan vertellen dat het niet droog is gebleven op San Diego Airport. Mijn vliegveld gaat richting San Francisco en Symen zijn schip richting Mazatlan en beide vinden we het helemaal niets, maar we wisten waar we aan begonnen. Na veel gezwaai en een handkus ben ik snel even de wc ingedoken.

Terug gekomen in de terminal kwam ik naast een man te zitten en hij vroeg hoe het met me ging. Met tranen in mijn ogen vertelde ik hem dat ik me verdrietig voelde en waarom … we maakte een praatje over van alles en nog wat en toen vroeg hij hoe ik vloog … ja, economy. Is dat niet lastig met je rolstoel … ja tuurlijk zeker als je in het midden zit en mensen met moeite over je heen kunnen als je niet op kan staan, maar nu kan ik vader op vakantie en ga ik business dan kan ik misschien een keer op reis. Na dit gesprek moest hij wat regelen en ging hij weg. Ik werd opgeroepen om een bagagelabel aan mijn rolstoel te laten hangen en moest daar even mijn instapkaart afgeven, ik dacht dat de man achter de balie die nodig had om mijn rolstoel in te checken bij de vliegtuig deur. Toen ik m’n instapkaart terug kreeg stond erop dat ik niet meer in rij 19 zat maar op rij 2 in stoel c …. Maar is dat niet, nee dat kan niet … De aardige man uit de terminal had zoveel miles dat hij wat goeds wou doen in het nieuwe jaar en heeft voor mij een upgrade naar business geregeld. Wat ontzettend lief, de vlucht is dan maar 5 kwartier maar ik weet zeker dat ik heel erg lekker zit en dit keer geen zwarte thee krijg maar lekkere thee waarmee ik de bodem van het kopje kan zien.

In het vliegtuig zat ik naast de man en een aardige vrouw en heb een hele goede vlucht gehad. Nadat we waren geland in San Francisco heb ik de man hartelijk bedankt en weg was hij … ik heb zijn kaartje en ga hem zeker even een bedankkaartje sturen.

Op San Francisco werd ik goed geholpen door de terminal heen en bij de bagage banden stond Dale op me te wachten. Wat ontzettend leuk om hem weer te zien voor een paar uur, het is net als vanouds. M’n koffers stonden al klaar en ook hadden we snel een taxi gevonden om richting 8th Avenue te gaan. Het plan was om eerst met wat vrienden uit eten te gaan en dan wat te gaan drinken, maar stiekem hadden Symen, m’n moeder en Dale contact gehad en besloten dat het beter zou zijn als ik het niet te druk zou maken. Daarom had Dale heerlijke hapjes in huis gehaald en werd ik, net binnen, al verrast met een koppie thee en chocolade mochies, heerlijk! Hij weet nog precies wat ik lekker vind. Ook had hij wat kadootjes voor me en ga ik naar huis met mijn favoriete producten! Op de bank Mythbusters kijkend heb ik genoten van een heerlijke Dale gemaakte maaltijd en kwamen Sharlene, Rob en Josie langs om even gedag te zeggen. Oh, wat leuk om hun te zien.

Wat te laat waren we in de bar en waren heel veel van mijn San Francisco vrienden daar. In m’n handen werden bergen Trader Joe’s Jasmine Green Tea in m’n handen geduwd en oreo koekjes. De avond was ontzettend gezellig, met iedereen een praatje gemaakt en ik wou dat ik hier veel langer kon blijven. Dan had ik zeker met een paar uit eten gegaan of wat leuks gedaan. Niet te laat zijn we naar huis gegaan, want ik was wel aardig moe.

Thuis heerlijk in bed gedoken, eigenlijk wouden Dale en ik Mythbuster nog afkijken, rummikubben, thee drinken en mochies eten, maar de slaap won het. Ik ben eigenlijk wel heel erg blij dat ik vandaag wel ben vertrokken en morgen richting huis ga. Tuurlijk ga ik de vakantie erg missen, maar het kan niet altijd vakantie blijven!