Bij de naam ‘Amerikaanse Maagdeneilanden’ krijg ik toch een bepaald beeld voor ogen, maagdelijke stranden met palmbomen en azuur blauw water. Vandaag lagen we in de baai van Cruz Bay, Sint John. Sint John is een van de Amerikaanse Maagdeneilanden die bekend staat om zijn prachtige natuur. Het enige wat je kon zien was het schip was steile rost hellingen en veel groen.

Cruz Bay is een tender haven, in de haven is geen ruimte voor ons en daarom werd er in deze haven met de tenders een shuttle service gecreëerd tussen wal en schip. Rond half 11 waren de meeste passagiers aan wal en was er ruimte voor crew en spouses in de boten om Sint John te ontdekken. Samen met Robyn, de pianist die elke avond in het Crow’s Nest speelt, ging ik op een missie. Ook zij houdt een blog bij en de missie was daarom wifi, gratis wifi wel te verstaan!

Aan wal werden we naar de Junction gestuurd, een winkelcentrum dat precies in de ambiance van Cruz Bay past. De Junction is verscholen tussen de bomen en opgebouwd uit verschillende lagen die door kleine trappen worden verbonden waardoor het gebouw op een boomhut lijkt. De straten van Cruz Bay zijn niet zo maagdelijk net zoals te grote auto’s die over deze wegen razen alsof ze de baas zijn en toch hangt er een bepaalde sfeer dat het maagdelijke gevoel nog niet helemaal van de tafel veegt. Wat me direct op viel is dat de auto’s op Sint John rijden zoals in Londen, aan de andere kant van de weg. Waarom? Niemand heeft niet vraag nog voor me kunnen beantwoorden maar misschien is Sint John en Brits Maagdeneiland geweest. Voor wie het antwoord weet, ik hou me aanbevolen.

Na het gebruiken van de gratis wifi in de Junction hebben Robyn en ik wat rond gelopen in het winkelcentrum en zijn daarna opzoek gegaan naar het maagdelijke van Sint John. We wisten dat wanneer we echt wat prachtigs wilden zien we naar het Nationale Park moesten gaan maar dat paste vandaag niet in de planning. Toch vonden we precies wat we zochten deze dag, een strand waar een enkeling op liep. Een wit strand met uitzicht op een azuur blauwe zee. Wow, dus zo ziet paradijs eruit. Sprakeloos hebben Robyn en ik over het strand gelopen en het uitzicht bewonderd terwijl we met onze voeten in het zand en water speelde. Dit zijn de momenten waarop je beseft hoe zeer je het getroffen hebt, met je kont in het witte zand van een strand op een Maagdeneiland!

Rond twee uur ging Robyn terug naar de Junction om nog wat gebruik te maken van het internet en heb ik Symen opgehaald op de pier om nog even te genieten van het eiland. Als enige lagen we in het water te dobberen, de temperatuur was voor ons Nederlanders heerlijk maar we mogen niet vergeten dat het ook hier winter is en het voor de vaste eiland bewoners best koud is. Een maal uit het water en opgedroogd zijn ook wij terug gelopen naar de Junction, naar The TapRoom op precies te zijn. Op het internet vond ik deze brouwerij en Symen en ik zijn altijd wel in voor een speciaal biertje. We hebben heerlijk gezeten, biertje gedronken, pizza gegeten en genoten van de dag!

Weer terug op het schip was het tijd om ons snel om te kleden in formal, door het prachtige weer waren we even vergeten dat het Kerstavond was. In vol ornaat waren we om half 6 klaar voor drankjes bij het zwembad, de zon was op dat moment aan het ondergaan en het was een heerlijke zwoele zomeravond. Eentje die wij ons alleen voor kunnen stellen in juli of augustus als we heel gelukkig zijn, niet in december op Kerstavond. We hebben gezellig gekletst met Symen zijn collega’s en zijn daarna aan het Kerstdiner gegaan. Tom en Judi van de Shore Excursions afdeling waren onze tafelgenoten en morgen ga ik even bij ze langs om te zien of ze wat voor me te doen hebben deze aankomende drie maanden. Na een heerlijk diner verlieten wij vieren als laatste het restaurant en was het bedtijd, Symen loopt de 0.00 – 4.00 uur wacht en duikt altijd vroeg zijn bedje in en ook ik vond het tijd om onder de wol te gaan.

Rond 4 uur kwam Symen zachtjes de kamer in, maar het maakt niet uit hoe zachtjes hij doet toch word ik wakker om even zijn wacht door de spreken. Over de radio had Symen een vervelend bericht opgevangen, de Celebrity Summit had te maken met een passagier die overboord was gesprongen en nu gezocht werd door zowel het schip zelf als de kustwacht. De Prinsendam was niet op afstand dat ze konden helpen zoeken, maar wanneer dit wel het geval was geweest had ook de Prinsendam betrokken geraakt bij deze zoekactie. Wie doet dat nou, overboord springen op Kerstavond?