Port Elizabeth, Bequia was de haven van vandaag. Robyn, de pianiste, had een vreselijke getto in haar hoofd bij dit eiland maar toen we vanaf de baai uit konden kijken op Bequia moest Robyn toch concluderen dat dit niet het getto-eiland was waar ze het mee verwarde. Dit eiland zag er vanaf de baai prachtig groen en tropisch uit.

De haven van Port Elizabeth is lang niet groot genoeg voor de Prinsendam en daarom werd er in deze haven, net als in St Johns, een tender service opgestart tussen wal en schip. Nadat het eindelijk open tender was, passagiers gaan altijd voor, konden Robyn

en ik richting Port Elizabeth. Ook vandaag gingen we weer opzoek naar wifi en hier wist zelfs de generatie van mijn vader en moeder wat wifi was. Snel vonden we een gezellig cafeetje ‘The Bistro’ waar je bij aankoop van een drankje een internetcode ontving. Met uitzicht op het strand, de oceaan en de Prinsendam konden we het eigenlijk niet beter treffen. We hebben gebruik gemaakt van het internet en ik heb geprobeerd om het foto album aan te vullen, helaas was daar de verbinding niet al te goed voor. Toch m’n blog aardig bijgewerkt en het thuisfront laten weten dat het goed met me gaat.

Op tenderdagen moet Symen altijd een aantal uur havendienst draaien en hij plant dat altijd zo dat we daarna samen de wal op kunnen. Na het internetten, en Robyn achterlatend chattend met haar it-man/nieuwe liefde, samen met Symen Port Elizabeth ontdekt. Eerst hebben we het postkantoor een bezoekje gebracht, hopelijk komt alle post goed aan. We moesten best lang wachten voor we aan de beurt waren, de bewoners van Bequia hebben geen brievenbus en kunnen de voor hen bestemde post ophalen op het postkantoor.

Na het postkantoor werd het tijd om het water in te duiken. Gelukkig had Robyn Port Elizabeth verward met een minder aantrekkelijke haven. Lopend richting het strand kwamen we restaurantjes, massage salons, duikscholen en appartementen tegen die allemaal uitkeken over de baai en door een wandelpad aan elkaar verbonden waren. Aan het einde van het wandelpad lag een mooi strand waar verschillende eettentjes aan lagen en toch lag het strand niet vol met toeristen. Wel kwamen we een aantal van Symen zijn collega’s waarmee we heerlijke een tijdje aan het strand gezeten hebben en genoten hebben van het heerlijke warme water. De middag aan het strand werd afgesloten met ijsjes zoals een echte stranddag hoort te zijn 😉

Aan alle mooie dagen komt een eind, ook aan deze mooie dat in Bequia. Het enige minder aan deze was dat we vandaag iemand tegen kwamen in dezelfde bikini als ik. Buiten dat was het een heerlijke dag op een prachtig eiland. Een eiland waar ik zeker nog wel een keer op terug zou willen komen. Toen ik met de plaatselijke politieagent sprak vertelde hij dat veel van de jeugd van Bequia vertrekt naar spannendere plekken in Europa, VS of Canada. Eén van deze jeugd is gaan werken op de MS Prinsendam als fotograaf, hij vertelde vandaag hoe blij hij was dat hij z’n familie naar lange tijd weer had gezien en genoten had van zijn moeders kookkunsten! Ik kan niet begrijpen waarom iemand Bequia zou verlaten, maar ja zo zouden er ook mensen zijn die graag in Nederland komen wonen en niet begrijpen waarom iemand Nederland zou verlaten.

Robyn vertelde vandaag dat haar it-man/nieuwe liefde al haar albums op iTunes had gekocht. Symen en ik vonden het daarom maar tijd dat wij Robyn ook een keertje zouden horen zingen. Elke avond treed ze op in het Crow’s Nest en daar hebben we vanavond ook gezeten. Even een avondje eruit, we kunnen elke avond verschillende concerten bezoeken, naar het theater of naar de bioscoop. Aan boord is genoeg te doen en daar nemen we het zo nu en dan van.