Sint Maarten, het eiland dat in 1493 geclaimd werd door Columbus voor Spanje. Sint Maarten was op dat moment niet onbewoond, Caribische indianen woonde er al voordat Columbus het ontdekte. Bezit van het eiland was voor 100 jaar in het bezit van dan de Nederlanders, dan de Fransen en dan de Spanjaarden. Peter Stuyvesant verloor voor Nederland buiten de strijd van Spanje ook een been. Na enkele jaren waren de Spanjaarden zeker het eiland zat want toen hebben ze het eiland aan de Nederlanders gegeven.

Zoals iedereen weer heeft het eiland twee kanten, Sint Maarten is het Nederlandse gedeelte met als hoofdstad Philipsburg. Het Franse gedeelte gaat onder de naam Saint Martin en heeft als hoofdstad Marigot. Er is geen duidelijke grens tussen deze twee gedeeltes, behalve een bord dat je verwelkomd in de eigen taal. De cruise-terminal waar wij aan lagen lag in Philipsburg, een nieuw complex met nieuwe pieren volledig aangelegd om schepen te verwelkomen met 6000 passagiers aan boord. Vanaf de cruise-terminal gaan er watertaxi’s die je naar het centrum brengen, na 5 minuten sta je midden in het centrum omringt door meer toeristen, winkels en restaurants. Fernanda en ik hadden zo’n taxi genomen en hebben door de verschillende straatjes van Philipsburg gelopen en een beetje de winkeltjes bekeken. Eigenlijk doen we tijdens deze cruise niet anders, wel saai hoor … Nadat Fernanda was afgehaakt vanwege de hitte werd ik vergezeld door Symen, na een lekkere lunch en wat geskype naar huis zijn we opzoek gegaan naar een taxi. Tijdens deze zoektocht vonden we geen taxi maar wel een lokale bus die richting het Internationale vliegveld ging en dat is precies waar we naartoe wilden!

Voordat ik op reis ben ik altijd al weken van te voren in touw om uit te zoeken wat er allemaal te doen is en wat de moeite waard is. Wanneer je Sint Maarten intikt op google kom je snel op Maho Beach, het strand dat aan de landingsbaan van het vliegveld grenst. Symen en ik wouden wel eens zien of de aankomst van een vliegtuig hier nu echt zo spectaculair is. Na 20 minuten in de lokale bus en $ 2,- armer stonden we op Maho Beach en hadden we net een gigantisch vliegtuig gemist dat aan kwam. Op dit vliegveld is het wel lekker makkelijk, er is maar één landings- en vertrekbaan. Na enkele minuten kwam er een gigantisch vliegtuig de vertrekbaan opgereden, wow wat een enorm vliegtuig. Wij stonden op het strand te wachten wat er zat aan te komen en verwachte eigenlijk niets want we kwamen voor de aankomsten, niet voor de vertrekken. Op diverse borden stond dat je op moest passen voor de kracht die van vliegtuigen af zou komen en dat hebben we geweten! Toen de motoren van het vliegtuig op volle toeren ging draaien werden we omver geblazen en werd er een enorme zandstorm gecreëerd door het vliegtuig dat de lucht in ging. Kan het vast niet zo spectaculair maken als het was … maar oh wat was dat gaaf! In tegenstelling tot de vertrekken vielen de aankomsten heel erg tegen. Het was wel gaaf om de vliegtuigen laat over te zien vliegen maar daarbij voelde je de kracht van het vliegtuig niet. Het is misschien voor onze gezondheid niet zo’n goed idee om elke dag op dat strand te staan maar zo één dagje moet toch wel kunnen.

Na een aantal vliegtuigen te hebben zien aankomen en vertrekken hebben we de lokale bus weer terug genomen. Het bus systeem is hier super, het zijn kleine busjes met een bordje in het raam welke richting ze op gaan. Bus haltes zijn er niet, je steekt gewoon je hand op als je mee wilt en je roept hard stop als je de bus uit wilt, een ritje kost tussen de één en twee US dollar. Je zou denken dat de Antilliaanse gulden hier de juiste valuta is, maar veelal wordt hier betaald met de Amerikaanse Dollar. Na een gezellig ritje terug, iedereen in de bus praat tegen elkaar en zegt goedemiddag en tot ziens, waren we weer bij het cruiseschip. De bus gaat niet tot de terminal maar onze chauffeur bracht ons wel even. Dat noem ik nog eens service.

Nog totaal in extase van de vliegtuigen kwamen we aan bij het schip waar we eerst moesten douche. We waren zo gezandstraald dat er zand zat op plekken waar ik geen idee had waar het zand vandaan kwam. Na een heerlijke douche even met huis gebeld, de Skype verbinding was niet al te goed en wou ze alvast een gelukkig nieuwjaar wensen. Even heerlijk gebeld thuis, daarna zijn Symen en ik naar boven gegaan voor diner en toen hup naar bed. Ook tijdens Oud&Nieuw gaat het werk gewoon door en Symen moest om 00.10 op wacht, hij mocht van zijn Collega Vincent wat later komen zodat we samen even van het vuurwerk konden genieten. Na onze power nap zijn we in onze formal outfit gestapt en stonden we om half 12 gezellig met Symen zijn collega’s en passagiers te dansen op popklassiekers. Het was een hele gezellige avond, maar wanneer het nu precies 2012 was weet niemand … de computer die aan het aftellen was ging 45 seconden voor het moment suprême over op de screensaver. Cruise-director Linda probeerde de boel een beetje te redden door zelf maar te gaan tellen en uit het niets ‘Happy New Year’ te roepen. Gelukkig mocht dit niet te lang het plezier drukken, iedereen stond buiten elkaar gelukkig nieuwjaar te wensen terwijl het vuurwerk in Philipsburg werd afgestoken en wij daarvan konden genieten. Het schip vertrok vanwege het vuurwerk daarom ook pas om half 1, konden we allemaal $ 60.000,- de lucht in zien gaan. Het was een grootst spektakel! De avond was erg gezellig, veel afgedanst en genoten. Vanaf de Prinsendam wil ik iedereen een gelukkig nieuwjaar wensen, Symen en ik wensen jullie vanaf hier veel liefde en gezondheid voor 2012!

Bijgevoegd een filmpje van een aankomst van een vliegtuig op het vliegveld bij Maho Beach. Dit filmpje heb ik van YouTube, ga proberen deze zo snel mogelijk door mijn eigen filmpjes te vervangen. Helaas loopt de internetverbinding hier nog op kolen en ik kan je vertellen die zijn hier erg zuinig!