Blijf een beetje een eigenwijs meisje, van dokter Jack moet ik rustig aan doen maar dat gaat natuurlijk helemaal niet lukken! Tijdens het zwemmen met de dolfijnen is een spier/pees onder mijn voet geïrriteerd geraakt en dat betekend dat ik dat nu mag bezuren met een zere voet. Niets aan de hand eigenlijk, maar we willen natuurlijk niet dat het erg wordt. Toch heb ik vandaag een beetje gesmokkeld in het rustig aan doen.

Tijdens het ontbijt won het zwembad nog, maar om half 11 heb ik toch snel mijn tas gepakt en ben ik in de shuttle stapt naar Mollendo. De rit naar het dorpje was een half uur, lengte breedte was de afstand minimaal maar de weg was een enorme slingerweg met diverse haarspeldbochten. Het deed mij herinneren aan de Highway 1 in Californië, je moet goed opletten dat je niet van de weg afraakt en in het ravijn terecht komt. Zowel Matarani en Mollendo liggen in een woestijnachtige omgeving, iets dat niet onbekend is na de afgelopen Peruaanse havens.

Vanaf de weg naar het dorp leek er niets te zijn, aangekomen in het dorp was het een levendige boel. De bus werd geparkeerd bij het centrale plein en iedereen die wou kreeg de kans om uit te stappen. Een aantal blokken vanaf de bushalte was er een grote markt hal met vlees, vis, groente, fruit en andere etenswaren. Rondom deze markt waren er diverse kramen te vinden met zowel etenswaren, levende dieren, speelgoed, kleding, huishoudelijke artikelen, etc. Een gezellige markt met aardige mensen die het geen probleem vonden als ik hun toko op de foto zette. Een kleurrijk gezicht was het ook, overal verschillende artikelen. Voor mij gevoel was dit zoals Peru hoort te zijn. Kon ook wel merken dat ik nog even moeten oefenen met mijn Spaans, kreeg hele verhalen te horen nadat ik de basis vragen kon beantwoorden. Helaas beheers ik nog niet genoeg Spaans om te verstaan wat er aan me werd gevraagd, jammer.

Het strand was niet ver van de Mollendo markt, ben vanaf de markt naar het strand gelopen en heb genoten van het prachtige uitzicht op een oude spoorlijn en twee zwembaden. Eerst vroeg ik me af wie nou twee zwembaden bouwt naast een prachtig strand. Het antwoord was eigenlijk heel simpel, iemand die niet wil verdrinken. Die stromingen bij Mollendo zijn erg sterk en een zwembad bij het strand zorgt het voor dat mensen toch kunnen genieten van het strand maar wanneer ze in het water willen daarbij geen risico hoeven te nemen.

Omdat ik toch naar dokter Jack wou luisteren ben ik na het uitzicht op het strand naar de bus gegaan en voor ik het wist kwam de shuttle en was ik onderweg naar huis. Op het schip heerlijk genoten van mijn boek, De Vuurturen van Jan & Sanne Terlouw en de zon. Was echt een heerlijke middag en aan het einde van de middag zaten Symen, een paar Nederlanders en ik heerlijk te genieten van een biertje bij het zwembad. Zo hoort vakantie te zijn.

De avond was gevuld met een romantisch diner voor twee in het goudenborden restaurant. Het was een heerlijk romantische avonden. Kan me niet voorstellen dat ik al één maand weg ben. Het is één grote ervaring en geniet elke dag op nieuw!