‘De Valle del Elqui geldt als een zeer bijzondere bezienswaardigheid, omdat er, volgens een hardnekkig verhaal, een bijzonder aardmagnetisch veld werkzaam is en er ufo’s zijn waargenomen’, dat zei de Wereldreisgids van de ANWB toen ik hem opensloeg bij de pagina van de Elqui Vallei.

La Serena is de op een na oudste Spaanse nederzetting op Chileense bodem en een goed uitgangspunt voor uitstapjes naar bijvoorbeeld de Valle del Elqui waar ik vandaag naartoe ben geweest met een toer. En tijdens deze toer heb ik iets gedaan wat niet voor iedereen mogelijk is.

De Elqui Valle word omringt door bergen en op ruim 3000 meter hoogte staat de sterrenwacht Tololo. Tololo kan eigenlijk alleen door wetenschappers worden bezocht, klinkt een beetje als Antarctica. Wanneer je als niet-wetenschapper Tololo wilt bezoeken kan een aanvraag twee maanden van te voren worden ingediend op het kantoor van de Europese Ruimtevaartorganisatie in Santiago. Iets wat natuurlijk niet mogelijk is wanneer je Chili maar voor een korte periode bezoekt. Tijdens deze reis lijkt er veel mogelijk want Holland America heeft het voor mekaar gekregen dat ik met 43 passagiers vandaag de sterrenwacht van Tololo kon bezoeken.

Na een rit van ruim twee en half uur stonden we op 3000 meter hoogte met een uitzicht over de verschillende bergen in de omgeving. Het was een prachtige rit langs verschillende wijngaarden en fruitplantage. Ook kwamen we verschillende fruitstalletjes tegen onderweg, echt een prachtige rit en een mooi omgeving.

De chauffeur deed langer over de rit naar Tololo dan verwacht, het snelheidslimiet was niet zo lang geleden aangepast en we moesten nu een langzamere snelheid rijden dan in de planning stond. Gelukkig was iedereen in de bus enthousiast over de tour en zorgde dit niet voor zure gezichten.

Bij Tololo werden we opgevangen door een permanente bewoner en wetenschapper. Hij vertelde ons van alles over Tololo, wat ze precies allemaal doen in Tololo, de sterren, het heelal, etc. Op 3000 meter hier in dit gedeelte van Chili is het zo helder dat het één van de beste locaties is om het heelal te bewonderen. We mochten in zowel de ruimte waar kleine telescopen staan als de grootste. Eigenlijk kan ik niet zoveel vertellen over de rondleiding in Tololo, behalve dat de gids zo enthousiast was dat hij mij helemaal meenam in zijn verhaal ook al is mijn belangstelling in de sterren minimaal.

Nadat de rondleiding was afgerond en iedereen de nodige foto’s had gemaakt zijn we naar een hotel/restaurant in Vicuña gereden. Hier kregen we een traditionele Chileense lunch aangeboden. Het voorgerecht bestond uit een salade van gestoomde groente, het hoofdgerecht was rund, kip en rijst en als toetje kregen we papaja. Voor iedereen die trek had in een glaasje wijn, rode en witte wijn zat inclusief bij de lunch. Kan je vertellen, de flessen wijn waren niet aan te slepen.

Aangezien we extra tijd nodig hadden om naar Tololo te gaan hadden we minder tijd voor de lunch en in Vicuña. Voor we het wisten werden we door de bus uitgezet in Vicuña en niet veel later zaten we weer in de bus. We hadden even een rondje gelopen over het plein en toen moesten we alweer gaan, want anders zouden we de boot missen.

Aangekomen in Coquimbo lag de Prinsendam er nog gewoon. Wel jammer dat er geen tijd was om in Coquimbo en La Serena rond te lopen, dat is het nadeel aan een tour. Vanaf de bus zag het er uit als twee hele leuke plekken om de dag door te brengen. Op de kade stond een gezellige band te spelen, vanmorgen was er bij aankomst volksmuziek en -dans. Echt een gezellige boel, van mij mag het wel elke dag zo zijn bij aankomst en vertrek. Tot en met vertrek stond de band op de kade en zwaaide ons met gehele families uit.

De avond was weer heerlijk relaxed zoals eigenlijk elke avond. Heerlijk ontspannen en klaar maken voor de volgende dag. Morgen alweer Valparaiso, de tijd vliegt!