Valparaiso, de havenstad van Santiago. Sinds 2003 staat de binnenstad van Valparaiso op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Dit komt door de bijzondere architectuur en de goed onderhouden kabelsporen en straatliften. Mijn plan voor vandaag was om met de kabelbaan naar de heuvels van Valparaiso te gaan, heb goede verhalen gehoord over dit gedeelte van de stad en onderweg zou ik het postkantoor tegen. Maar eerst drill.

Elke maand moet ieder personeelslid minimaal één raft- of bootdrill hebben bijgewoond. Dit is een training over hoe en wat wanneer het schip geëvacueerd moet worden. Eerder deze maand stond er voor mij een drill gepland maar dat kwam niet zo goed uit, daarom kon ik vandaag aansluiten bij een ander raft. Even na tien uur ging het alarm af en kon ik in m’n reddingsvest naar dek 7 waar ik aansloot bij raft 12.

Na een korte introductie kregen we een les over hoe we een raft in elkaar moeten zetten of eigenlijk hoe we hem klaar kunnen maken voor gebruik. Nadat het raft klaar was voor gebruik was het tijd om heel groep 12 in de raft te krijgen. Dat ging helemaal goed totdat ik aan de beurt kwam, kreeg m’n been niet in de boot en toen ik uit wilde stappen struikelde ik over m’n eigen benen en lag ik als een schildpad op de grond. M’n reddingsvest had me opgevangen en zorgde ervoor dat zowel m’n rug als hoofd beschermd bleven. Omdat het hier toch om een bedrijfsongeval ging moest de zuster erbij komen en moest ik uit voorzorg de rest van de dag aan boord blijven. Daar ging m’n dag in dit leuke stadje, althans volgens de ANWB en nu kon ik ook m’n post niet posten. Sorry, maar wat in het vat zit verzuurd niet. Weet nu wel hoe essentieel het is om een reddingvest te dragen!

Terug in de hut, met een dosis ibuprofen, kwam Symen langs met een dosis plezier. Een hele stapel post van thuis! Heerlijk, bedankt iedereen! Lading krantenknipsels, snoepjes, thee, brieven en het Twiet Magazine van m’n ouders, een dosis chocolade en post van Ans, films, tijdschriften en kaartjes van Nathalie, gezellige kaartjes van Franka, brieven in ouderwetse handschrift van de liefste Oma’s van de hele wereld en een lieve honden kaart van Max. Ook hadden m’n ouders de post van thuis meegestuurd en dat zorgde ervoor dat ik ten midden van een hele stapel post op het bed zat. Jammer van de val, maar nu kan mijn dag niet meer stuk! Heb trouwens echt hippe ouders dat ze mij het Twiet Magazine opsturen. Kan nu even niet Twitteren, maar op deze manier blijf ik toch bij!

De dag was verder gevuld met de stijfheid bestrijden en genieten van alle post. De films en een aantal tijdschriften bewaar ik nog even voor de zeedagen die nog gaan komen. Na een lekker bord warm eten hebben Symen en ik lekker Frozen Planet gekeken. Kunnen we ons alvast een beetje voorbereiden op wat gaat komen over ruim een week!