De missie voor vandaag was het vinden van een brievenbus om de post naar huis te sturen, via de plattengrond die ik elke dag bij de front office haal wist ik dat er in Castro eentje is. Nadeel aan Isla Chiloé, er is hier geen pier groot genoeg voor de Prinsendam en dat betekend tenderen. Meestal is het pas tussen half 11 en 11 uur open tender dus ik kon rustig ontbijten en zorgen dat alles klaar lag om direct in de eerste open tender te stappen.

Uit de tender kwam ik Selly, dokter Jack en zijn vrouw tegen. Ze waren opzoek naar een taxi of autoverhuurservice, het eerste was het makkelijkste te vinden en ging Jack onderhandelen over een ritje naar het Nationale Park. Toen de onderhandelingen hadden plaatsgevonden bleek er plaats te zijn in de taxi voor vier personen, een uitnodiging of ik mee ging volgde enkele seconde later. Met de drie dames achterin en Jack als tolk voorin gingen we op weg naar het Nationale Park dat gelegen is op Isla Chiloé.

Het was een erg lange rit, op de kaart leek het op een afstand van Alkmaar naar Bergen aan Zee, maar dat viel tegen. Daarentegen, op deze manier zagen we wat van het eiland en daarmee ook van Chili. Een prachtige omgeving, en oh zo anders dan bij ons. De temperaturen kunnen hier in de winter erg dalen en de huisjes hier zien er nu niet uit alsof ze uitstekend geïsoleerd zijn. Graag zou ik terug willen komen naar Chili en wat meer in contact willen komen met de lokale bevolking. Hoe leven deze mensen en hoe zijn de huizen van binnen. Wat ons ook opviel was de grote hoeveelheid campings en rugzaktoeristen, zelfs op skateboard.

Aangezien we de chauffeur voor twee uur hadden ingehuurd hebben we maar 15 á 20 minuten in het park rondgelopen. Genoeg om te beseffen dat dit een plek is waar je wel een paar dagen kan rondbrengen. Het enige wat me zou tegenhouden is de hoeveelheid bijen, er is iets met zoemen en beestjes die op me gaan zitten wat me de kriebels geeft.

Tijdens de terugreis kwamen we een gezelschap ‘holy sheep’ tegen, ze probeerde de kerk binnen te komen maar de deur was gesloten. Ook een aantal wilde paarden wou naar de kerk, helaas weerhield een sloot hen hiervan. De rit naar Castro was weer prachtig, overal heuvel, bomen, ongerepte natuur, huisjes die er al eeuwen leken te staan en gewoon adembenemend landschap! Weer terug in Castro kon ik weer verder met mijn missie, het vinden van het postkantoor.

Samen met Selly en Lanette het postkantoor gevonden, helaas ging hij pas om drie uur weer open. Eerst dan maar even wat lekkers halen bij de bakker om de hoek. Selly ging voor patat en ik voor een gebakje waar ik de naam niet van uit kan spreken. Op straat hebben we alles lekker opgesmikkeld, wachtend tot het postkantoor weer open zou gaan. Bij de Front Office op het schip kreeg ik een aantal dagen terug te horen dat post versturen vanaf Chili voor een gewone envelop ongeveer $ 6,- zou gaan kosten, want zij houden de lokale tarieven aan. Nadat het kantoor openging en ik al mijn post had gepost en moest betalen viel ik zowat van mijn stoel, zou eraf zijn gevallen als ik op een stoel zou zitten. Betaalde net even meer dan $ 6,- voor zeven poststukken, het feit dat de dames van de Front Office ook bij het postkantoor stonden om hun privé-post daar te posten deed me even realiseren dat zij wel op de hoogte waren van het feit dat de schip tarieven ver boven het lokale tarief liggen!

De rest van de middag heerlijk met de dames door het dorpje gelopen en de verschillende brei- en wol winkeltjes bezocht. Echt prachtige dingen gezien! Heb zelf twee bollen wol gekocht en moet nu gaan besluiten wat ik ga maken. Heb wel heel veel inspiratie opgedaan, zou zeker wel wat beter willen leren breien. Weet nog dat Marije en ik op naaicursus wouden gaan, misschien is na de vakantie het perfecte moment om dat te gaan doen!

Weer aan boord was het alweer bijna etenstijd en tijdens het diner hebben we de eerste sneeuw op de bergtoppen van Chili gezien. Dit betekend dat we nu echt wel richting het koude gedeelte gaan. Spannend, morgen zijn we gewoon in Patagonia! Al had je me een jaar geleden vertelt dat ik hier nu zou zijn dat had ik je niet geloofd en nog is het eigenlijk ongelofelijk! En volgende week ben ik gewoon in Antarctica! ANTARCTICA!