Welke idioot belt er nu om half vier in de ochtend? Vanochtend was het degene die zei ‘Martine je moet nu uit je raam kijken! Er is een walvis aan het spelen aan de stuurboord zijde’. Met mijn slaperige hoofd legde ik de telefoon neer en keek ik uit het raam en tot mijn grote verbazing had de stem aan de andere kant van de lijn, Symen, gelijk. Voor ik het wist sprong de walvis voor mijn ogen uit het water en kwam het binnen de kortste keren weer in het water terecht. De adrenaline stroomde door mijn lijf en natuurlijk kon ik niet meer slapen. Daarom naar boven gegaan waar de thee al op me stond te wachten. Tot mijn verbazing was het vaste land van Antarctica al in zicht en was de Prinsendam een grote ijsberg voorbij gevaren. Een prachtig uitzicht op de vroege ochtend die er voor zorgde dat in slaap komen weer lastig ging.

Na een onrustige nacht werd ik wakker met geen uitzicht uit het raam, alleen een beetje water en heel veel sneeuw. Het weer was totaal omgedraaid met wat het weer was vannacht. Na ontbijt zijn Symen en ik in ons volledige ski-outfit naar buiten gegaan en hebben we genoten van het winterse weer. Het was jammer dat we niet ver konden kijken maar toch hebben we erg genoten van het schouwspel buiten.

In de loop van de middag werd het weer wat beter en stopte het met sneeuwde. Na deze weersverandering konden we wat meer zien van het vaste land van Antarctica en de walvissen die hier op het moment opzoek zijn naar krill. Een prachtig uitzicht, maar wat minder was is dat er meer slecht weer aankomt dus terwijl ik rustig in een hoekje op de brug zat was de kapitein druk aan het bellen met kantoor.

De temperaturen waren vandaag niet heel erg laag, maar in het schip is het erg koud. Aan het einde van de middag zijn Symen en ik de sauna ingedoken, even lekker opruimen. De rest van de avond hebben we slapend op bed doorgebracht, schuld van de sauna, tot om half 12 de telefoon ging. Geen walvissen deze keer, maar een wake-up call voor Symen zijn wacht die om middennacht begint.