Het was Brigitte Bardot die in 1964 Búzios, dé internationale badplaats van Brazilie, op de kaart zette. Tegenwoordig begroet ze de bezoekers van dit plaatsje zittend op een koffer uitkijkend over de baai. Het schiereiland waar Búzios op ligt is slechts 8 x 2 km, heeft 23 stranden, 210 dagen zon per jaar en een gemiddelde temperatuur van 26 graden. Flatgebouwen zal je hier niet vinden aangezien geen huis uit meer dan twee verdiepingen mag bestaan, hierdoor lijkt Búzios niet bepaald op partnergemeente Saint-Tropez.

Búzios, de havenplaats die de Prinsendam vandaag aan heeft gedaan. Vanaf het schip zag het er al uit als een prachtig plaatjes, zo op het eerste gezicht had het een eiland kunnen zijn. Het tenderritje naar de kleine pier was een heerlijk ritje en aangekomen op het vaste land voelde de warmte van de zon heerlijk aangenaam aan. Ik was samen met Lynette en Jack op pad, we hebben een rondje gelopen in het centrum en hebben ons verbaast over de hoeveelheid slipper en zwemkleding winkels. Ben je opzoek naar een speciaal model of soort en je kan het hier niet vinden, dan vind je het nergens!

Het was een heerlijk ochtend en het water van de oceaan aan deze kant was heerlijk. Aan de andere kant van Búzios voert een koude stroming en daar is het water hééééééééél koud. Weet niet of ik dit al eerder heb verteld, in de zestiger jaren heeft Jack een zilveren medaille gewonnen op de Olympische spelen als zwemmer. Aan boord hebben we geen wedstrijdbad en om het zwemmen niet te verleren ging Jack wat baantjes zwemmen in de oceaan terwijl Lynette en ik genoten van het zachte strand. Na afloop zijn we langs de plaatselijke ijssalon.

Toen ik voor mijn ijsje wou betalen moest ik opeens voor twee ijsjes betalen en dat wou ik niet, uiteindelijk betaalde ik voor één maar de dame van de ijssalon bleef maar in het Portugees tegen met praten. Geen idee wat er aan de hand was. Uiteindelijk had ze iemand gevonden die Portugees en Engels sprak en die lag uit dat de man die met ons was niet voor zijn ijsje had betaald. Ja, nu begrijp ik wel waarom je in Nederland minimaal Nederlands, Engels en Duits moet spreken wanneer je in toeristgebieden gaat werken.

De middag aan boord was heerlijk rustig. De lunch van vandaag bestond uit Mongolische BBQ. Geen idee wat ik moest verwachten. Uiteindelijke bleek het iets te zijn waar mijn vader, moeder en zusje heel erg goed in zijn! Koken op de scottlebrei/wok. In het midden van het achterdek stond een grote tafel met vlees, vis en groente waaruit we konden kiezen. Met een bord vol ingrediënten kon je bij de grill alles laten bakken en er kruiden en saus aan toe laten voegen. Het was echt heerlijk! Ik weet nu ook, mocht ik ergens Mongolische BBQ zien staan dat het eigenlijk wokken is. De rest van de middag heb ik heerlijk m’n boek gelezen met uitzicht op Búzios. S’avonds hebben Symen en ik gezellig gegeten in het Lido en zijn we niet te laat naar bed gegaan. Morgen in Vitória ga ik op ‘Highlight’ tour.