De twee zeedagen zijn voorbij gevlogen, we zouden gisteren naar Salvador maar de omstandigheden met de politie en het leger heeft ons er van moeten weerhouden om die kant op te gaan. Wel jammer want ik heb erg goede verhalen over deze stad gehoord. Om iedereen een beetje tegemoet te komen kwamen we vandaag al aan in Recife, in plaats van morgen. Daarnaast was er gisteren een Tex-Mex middag georganiseerd met gratis drankjes, zowel niet als alcoholische dranken. Dit zorgde voor slaperige en baldadige gasten. Heb me erg verbaasd over hoe mensen zich kunnen gedragen wanneer de drank gratis is. Eigenlijk mag ik dit niet zeggen maar sommige gasten gingen naar mijn idee even terug naar hun studententijd. Dan zeggen ze dat wij Nederlanders van gratis houden, nou die Amerikanen kunnen er ook wel wat van! Ik heb de zeedagen vooral in de hut doorgebracht met neusspray, zakdoeken, thee met honing en films zoals Cool Runnings. Buiten is het nu zo’n 35 graden en binnen word de temperatuur rond 20 graden gehouden, het verschil heeft een flinke verkoudheid veroorzaakt. M’n moeder en Oma zouden zeggen dat het wel over zal zijn voor ik een jongetje word!

Vanmorgen om 8 uur kwamen we aan in Recife, waar het momenteel carnaval/carneval is. Carneval betekend eigenlijk’ afscheid van vlees’, afkomstig van het Portugese woord carne (vlees). In Recife feesten ze tot aan het einde van de maand februari en is daarmee het langste carnaval ten zuiden van de evenaar. Hierdoor is de stad de carnavalshoofdstad van het noordoosten. De ochtend en middag heb ik lekker aan boord door gebracht, maar om kwart voor 8 had ik een date met dokter Jack. Nee niet voor mijn verkoudheid! Er werd vanavond een crew tour georganiseerd, met een catamaran de kanalen van Recife doorvaren. Recife wilt graag door gaan voor Venetië van Zuid-Amerika en dit komt o.a. door de vele kanalen en bruggen die ze hier hebben.

Het was een erg gezellige avond, helaas kon Symen niet vanwege zijn wacht. We waren met 45 personen en we genoten van alle mensen in de straten en op de bruggen van Recife die carnaval aan het vieren waren. Overal waren versieringen te zien terwijl wij met de catamaran voorbij voeren. De kapitein was ook mee en die vond het allemaal een beetje tegenvallen en ik kon hem ook wel begrijpen. Hij had gehoopt dat we van het water meer van het carnaval zouden zien maar het leek meer een beetje op een boot die door de grachten van Amsterdam vaart met Koninginnedag. De muziek stond veel te luid aan boord zodat we de muziek van de stad niet konden horen en het leek meer op een partyboot.

Na anderhalf uur door de kanalen te hebben gevaren waren we terug bij het begin punt en gingen we met een bus terug naar het schip. Bij één van de bruggen werd een extra stop ingelast, iedereen die carnaval van dichtbij wou meemaken mocht er hier uit. Het grootste gedeelte van de deelnemers ging er hier uit en al gauw werden we opgeslokt in het feestgeruis dat ons bracht dat het centrale podium. Eén groot feest, de Brazilianen weten wel hoe ze een feestje moeten vieren. In Nederland heb ik nog nooit carnaval gevierd, het trekt met eigenlijk helemaal niet. In vol ornaat in een veel te volle en warme kroeg. Heb na vanavond de conclusie getrokken, carnaval moet in Brazilië worden gevierd, heerlijk buiten in een outfit waar jij je comfortabel in voel. Hier in Recife hoef je niet verkleed op carnaval te verschijnen, in Nederland lijkt het wel een must. Alles mag hier.

Wat een gezellige avond was dit. Tip: wil je naar voren bij één van de centrale carnaval podia? Begin gewoon een polonaise met de mensen waarmee je mee naar voren wilt. Uiteindelijk is je groep wel twee keer zo groot maar hoe meer zielen hoe meer vreugd. Lekker in het midden van de mensenmassa stond ik met Symen zijn collega’s en mijn date te genieten van deze fantastische ervaring! Ik heb ‘gewoon’ carnaval gevierd in Brazilië, echt een super ervaring. Met een skol, lokaal biertje, in m’n hand heb ik alle bacillen van mijn verkoudheid eruit gedanst. Tegen de tijd dat Jack en ik weer richting het schip gingen liepen er van alle kanten nog mensen richting het podium, ook het schip was flink aan het leeglopen. Alle passagiers lagen in bed en al het personeel ging dansen tot ze erbij neervielen.

Thuis gekomen kwam Symen net onder de douche vandaan, klaar voor zijn wacht. Aangezien we morgen nog een dagje in Recife zijn heeft hij een hele gemakkelijke wacht, zo gemakkelijk dat we broodjes hadden besteld voor op de brug en die samen hebben opgegeten. Ja, van dansen krijg je honger! Morgen ga in naar Olinda, eens kijken hoe ze daar carnaval vieren.