We zijn weer in het zuidelijke halfrond, gisteren hebben we twee keer de evenaar overgestoken. Zolang we op de Amazone-rivier varen zullen we nog aan de zuidelijke kant blijven. Santarém was de bestemming van vandaag, Symen is hier eerder geweest en heeft toen een bezoek gebracht aan Alter do Chāo. Dit stadje is wat Bergen aan Zee is voor Alkmaar, maar dan wel met laag water want op het moment is het water te hoog voor de meeste stranden aan de Tapajós-river. Dit is ook de rivier waar Santarém aan ligt.

Shore-ex heeft een tour naar Alter do Chāo en daar was ik de escort voor vandaag. We begonnen met een korte tour door Santarém waar we de kathedraal, de samenkomst van de Amazone-river en de Tapajós-river en het lokale museum bezochten. Het is een klein stadje met een brede promenade aan het water. Je kan je hier beter ter voet dan per auto verplaatsen, de voetpadden zijn in betere staat dan de autowegen. Het lijkt hier wel een beetje op België. Aan de waterkant zijn er veel straatverkopers te vinden, heb nog een tijdje met een hangmat voor m’n zusje in m’n handen gestaan maar het gewicht zou gelijk zorgen voor het maximum in mijn koffer. Ook heb ik kennis gemaakt met de Piranha, niet een levend exemplaar maar toch.

Richting Alter do Chāo zijn we gestopt bij Casa da Farinhada, Manioc bloem huis. Hier maken ze bloem en kregen we het gehele proces te zien. Omdat het een 5 uur durende tour was kregen we hier een snack aangeboden, vers fruit uit de plantage van Casa da Farinhada. Heerlijke groene banaatjes en rijpe mango’s. Ook hier stonden er kleine marktkraampjes om de lokale economie te sponseren.

Frank, onze reisgids aan boord, heeft in zijn praatje over Santarém ook Alter do Chāo behandeld en vertelde over een souvenirwinkel die aan de heuvel ligt vanaf het centrale plein en dan aan de rechterkant. Aangekomen in Alter do Chāo was iedereen benieuwd naar de winkel van Frank, ook zonder adres hadden we het zo gevonden maar de luiken waren dicht. De eigenaar, een Fransman, was vandaag de stad uit. Het is regenseizoen en daarmee is het ook veel minder druk met toerisme, een prima dag om als winkeleigenaar zelf op pad te gaan. Onze lokale reisgids ging is even praten met de buren en nog een kwartier later was de souvenirwinkel open voor publiek, ons kent ons lijkt het hier wel! De winkel van de Fransman is een ruim opgezette winkel met veel houtwerk. Prachtige stukken zaten er stukken maar ik was bang dat ze de reis naar huis niet zouden overleven.

Iedereen kent de hutjes wel van de ansichten van Bora Bora, in Alter do Chāo hebben ze deze huisjes ook maar vandaag stonden ze tot halverwege onder water. Deze huisje zijn alleen open wanneer het water laag staat. Heb een rondje gelopen door het dorpje maar nu het toeristenseizoen over is ligt het er hier een beetje verlaten zij, zorgt wel voor een heerlijke rust. De terugreis naar het schip was ook heerlijk rustig, lekker kijken naar buiten.

Vanavond heb ik de film ‘Where the river runs black’ gezien. Deze film gaat over een jongetje dat opgroeit in het Amazone gebied samen met de roze dolfijnen die hier leven. Het is een zielige film met een mooi eind, zeker een aanrader. Symen en ik hebben er ontzettend van genoten!