Boca da Valeria, een klein plaatsje middenin het Amazonegebied aan de Amazone-rivier. In dit plaatjes zijn er geen tours beschikbaar, hier is de Holland America Line passagier op zichzelf en de lokale bevolking aangewezen.. Toen HAL hier voor het eerst kwam, Costa scheen te zijn begonnen met de bezoekjes aan Boca, was het nog een authentiek dorpje aan de Amazone-rivier. Inmiddels hebben de bewoners van dit gebied een goed gevoel voor zaken ontwikkeld en weten ze ook hier hun slaatje te slaan uit toerisme.

Was al gewaarschuwd dat wanneer je hier aankomt je een horde kinderen kan verwachten die je hand willen vasthouden, na afloop moet je dan per kind $ 1,- betalen. Wanneer je foto’s maakt van de inwoners van het dorp word er ook verwacht dat je $ 1,- neerlegt. In de tender naar Boca begon het al, aan de zijkant van de tenders lagen kleine bootjes met lokale bevolking erin. Ze probeerde souvenirs te verkopen en geld te verdienen met de foto’s die de inzittende van de tender van hen maakte, één van de jongetjes in de boot had een Luiaard bij zich.

Aangekomen met de tender stond het hele dorp bij de tenderpier te wachten om geld te verdienen, met mijn handen op m’n hoofd ben ik het dorp binnen gelopen. Nadat ik me naast Symen had gevoegd leek iedereen ons wel met rust te laten, had vast te maken met het feit dat Symen in zijn uniform de wal op was gegaan. We zijn wat door het dorp gelopen en hebben ons verbaast over wat we zagen. Kinderen die dollars verdiende en die daarna direct naar hun moeder brachten, de meeste mensen lopen in moderne kleding, satellieten horen bi het straatbeeld hier, veel inwoners bezitten mobieltjes en digitale camera’s. Zit je midden in de jungle en toch ontsnap je niet aan de moderne tijd.

We hebben tijdens onze wandeling verschillende dieren gezien zoals apen, luiaards, hagedissen, capibara’s, alligatoren en diverse soorten vogels. De lokale bevolking haalt deze dieren uit de jungle om ons te laten betalen voor een foto. Eigen wel zielig, maar aan de andere kant in Nederland is het normaal om een hond of kat te hebben en hier zijn het luiaards en capibara’s.

Het dorpje hadden we eigenlijk zo bekeken, maar waar we eigenlijk naar uit hadden gekeken moest nog beginnen. Aan de waterkant stond iedereen met een bootje te wachten, sommige hadden een bordje met ‘Want to come in my boat, 30min for $ 5,-‘. Symen en ik zijn in de boot gestapt van een meneer zonder bordje met een bootje die er vertrouwd uit zag. We zijn vanaf Boca over de rivier gevaren en hebben 45 minuten genoten van de prachtige natuur die hier aanwezig is. Ook hebben we de school gezien waar alle kinderen van Boca naartoe gaan en diverse andere huisjes. In het bootje zei ik al tegen Symen, zou zo nog wel een keertje willen maar wou eerst de grote camera halen. Dit ritje was echt de tien dollar waard met z’n tweetjes, dit is echt één van de hoogte punten van deze reis.

Weer aan wal ben ik in de tender gestapt en kwam daar Lynette en Jack tegen, die vroegen of ik al klaar was met het bezoeken van dit bijzondere plaatsje. Ik legde uit dat ik de camera ging halen, voor ik het wist stond ik weer op de tenderpier met de camera van Lynette en kon ik weer in het bootje stappen voor nog een ritje met prachtig uitzicht! Het was weer fantastisch, het is hier zo ontzettend mooi. Het dorpje van Boca da Valeria is een hele ervaring maar lang niet zo fantastisch als de prachtige natuur eromheen. Wel vreemd of bij veel huisjes, hoe armoedig ook, een satelliet antenne te zien staan. De 40 minuten van dit boottochtje waren zo voorbij.

Na afloop van de boottocht nog even door het dorpje gelopen en toen richting het schip. Daar even een lekkere douche genomen en op Symen gewacht om even wat te gaan lunchen. Hij kwam met een geweldig verhaal terug, er zwommen roze dolfijnen rondom de tender bij het wegvaren vanaf Boca. JALOERS!!! Wat had ik die graag willen zien, maar ik was al eerder naar het schip gegaan.

De hele middag heb ik genoten van het prachtige uitzicht vanaf het schip, er waren stukken waar we heel dicht langs de kust voeren. Wat me opviel, tijdens de tijd die op het dek en de brugvleugel stond en van het uitzicht aan het genieten was, waren de prachtige luchten. De luchten lijken wel mooier dan ze thuis zijn. Was echt een heerlijke middag en begin van de avond, genietend van de prachtige natuur. Symen vond het wat minder want door het hoge water drijven er allemaal bomen in de rivier die ze op de brug moeten ontwijken. De loods vertelde ons dat over een maand het water twee meter hoger zal staan dan nu, dat is nogal wat! Van al die natuur word je rozig, s ‘avonds lekker gegeten en samen met Symen rustig aan gedaan en de foto’s bekeken van vandaag. Wat een geweldige dag was dat, één van de hoogtepunten!