Voor wie de film of het boek ‘Papillion’ heeft gelezen is het gevangenis eiland Ile du Diable geen onbekende plek. Ile du Diable, of te wel Duivelseiland, is het kleinste en meest noord gelegen eiland van Iles du Salut gelegen voor de kust van Frans Guinea. Hier werden gevangen naartoe gestuurd en ontsnappen van dit eiland was haast onmogelijk. De drie eilanden waaruit Iles du Salut bestaat zijn Ile du Diable, Ile Royale en Ile Saint-Joseph. Wij hebben vandaag een bezoek gebracht aan Ile Royale, maar ik begrijp dat voor het verkoop praatje Ile du Diable veel beter klinkt!

Er wonen geen gevangenen meer op de eilanden van Iles du Salut, wel zijn Ile Royale en Saint-Joseph bewoont. Als toerist kan je zelfs in het simpele hotel op Ile Royale overnachten. Symen en ik hebben het eiland vandaag verkend om te kijken of dit het soort eiland is waar je graag je huwelijksreis op wilt doorbrengen. Huwelijksreis misschien niet, maar we hebben wel een ontzettende leuke dag gehad.

We vertrokken veel later van het schip dan gepland, de tender service leek heel erg op die van de Falkland eilanden. Door de heftige stromingen moest de service voor een tijdje worden gestopt en het schip worden verplaatst. Uiteindelijk werd alles hervat en konden we met de tender richting Ile Royal. We werden verwelkomd door diverse gasten in hun regenjas, die hadden wij juist thuis gelaten, gelukkig zijn we niet van suikergoed!

Op het eerste gezicht ziet het eiland er vriendelijk uit, met palmbomen en een aangename temperatuur. Via de ‘hoofdweg’ liepen we richting de wandelpaden die op het eiland zijn gelegen, eigenlijk zijn het gewoon de weggetjes die zijn aangelegd toen het eiland nog als gevangeniseiland werd gebruikt. We werden verwelkomd door diverse apen die hier wonen. We kregen als tip om wat druiven mee te nemen, dat had ik geweten! Eerst durfde ik ze niet te voeren en dat resulteerde dat er een aap in mijn nek zat. Ik had één druif in mijn hand en toen er meer aapjes kwamen wou ik er nog een paar pakken, één van de hongerige aapjes vond dat geen goed idee en kwam de druif halen die ik al een tijdje vast had. Het aapje deed me geen pijn maar zorgde wel voor een enorme lading adrenaline.

Na het apen avontuur zijn we verder gelopen over het eiland, zou hier toch niet graag willen zitten voor een aantal jaren. Het is wel een mooi eiland, maar erg afgelegen en met weinig faciliteiten. We zijn langs het hotel gelopen waar een heleboel kippen rondom lopen die eten ze vast op als ze honger hebben. Ook lopen hier allemaal knaagdieren, het schijnt dat die begin 1900 van het vaste land zijn gehaald. Deze knaagdieren eten muizen en ratten maar ze waren bij het invoeren van deze dieren vergeten dat deze knaagdieren overdag leven en die andere juist s ‘nachts.

Via de wandelroute liepen we langs de vijver, verschillende vervallen wachterswoningen, de kerk en kapel, diverse begraafplaatsen en andere gebouwen die over zijn gebleven van de tijd dat hier gevangen woonde. Wat ben ik blij dat ik hier was als toerist en dat ik hier niet woonde in de tijd dat de situatie hier totaal anders was. Ook hebben we de school en kinderbegraafplaats bezocht, kan niet begrijpen dat hier ook kinderen hebben gewoond. Denk dat deze plek te vergelijken is met Alcatraz, ook daar woonde families.

Symen en ik hebben ons verbaast over deze plek, we hadden graag een rondleiding gehad met gids, iets was niet op dit eiland aanwezig is. Wat meer achtergrond informatie, nog iets voor op mijn lijstje van ‘wil ik wat meer over weten’. S’avonds werd de film ‘Papillion’ uitgezonden maar wij hadden even genoeg Duivelseiland voor vandaag gezien. Deze film staat op het ‘moeten we kijken als we thuis zijn’ lijstje!