3 december 2003; m’n ouders hadden unaniem besloten dat dit niet het jaar zou zijn waarop ik mijn rijbewijs voor mijn achttiende verjaardag zou krijgen. Ze verwachte wel dat ik zelf de investering zou doen om dat roze papiertje te bemachtigen. Mijn ouders wilden me liever iets geven dat ik mezelf niet zo snel cadeau zou doen en na een mislukte poging om te duiken tijdens de vakantie in Frankrijk wisten mijn ouders het! Ze zouden mij m’n Padi Open Water duik brevet geven voor mijn verjaardag. Zo gezegd zo gedaan.

Nu zijn we acht jaar verder en ik heb inmiddels ook mijn Padi Advanched Open Water brevet. Ook al heb ik mijn papieren al acht jaar het aantal duiken in mijn logboek is erg laag. Er is namelijk een probleem … ik heb een hekel aan koud water. Al menig keer hebben de mannen van Delta Duikteam, de duikclub waar ik elke twee maanden een duikblaadje voor opmaak, gevraagd of ik mee ging duiken. Er waren zelfs mogelijkheden voor mij om duikspullen te lenen van andere en nog steeds ben ik op geen van deze uitnodigingen ingegaan. Nu weten jullie het mannen, ik hou niet van koud water!

Voor het probleem koud water is er een oplossing! Ja, de warmere wateren opzoeken. Tijdens wat gesprekken aan boorde de MS Prinsendam vertelde Sunny, een gast, dat hij een duik had geboekt met Scuba Fun in Sint Maarten. Aanbetaling was niet nodig! Dat klonk mij, en later ook mevrouw Vincent/Clementine, goed in de oren en we hebben telefonisch een reservering gemaakt. Vandaag om half 9 zouden ze ons komen ophalen bij de steel drum band op het cruiseterminal terrein.

Als het op duiken aankomt lijk ik wel niet de grootste held, de zenuwen begonnen zich al vroeg in mijn lichaam te nestelen. Inmiddels heb ik geleerd me daar tegen verzetten. Om half 9 stond ik samen met Sunny, Clementine, Doris en Jack bij de steel drum band maar geen afgevaardigde van Scuba Fun in een grijs t-shirt. Wel hadden we een berichtje gekregen dat er ook nog iemand van een ander schip zou komen en dat schip zagen we nog ergens op de oceaan dobberen. Wij maar wachten, wachten en wachten. Het was zelfs zo erg dat er bezoekje aan Diamonts International werden gebracht, en al is er één ding waar ik een hekel aan heb dan zijn het winkels zoals deze. Mijn favoriete havens zijn daarom ook die waar Diamonts International, Tenzanite International, etc niet te vinden zijn!

Om kwart over 9 kwam er een dame in een grijs shirt op ons afgelopen. Of wij de groep waren van de MS Prinsendam. Ja, we waren wel heel erg vroeg en het kon nog wel even duren voor we konden vertrekken naar het duikcentrum. Wat?! ‘Wij zijn niet te vroeg, maar jij bent te laat‘ was ons antwoord! Na het lezen van onze confirmatiebrief bleek er een fout te zijn gemaakt, elke dag is verzamelen half 9 maar door de late aankomst van het andere schip was het verplaatst naar half 10. Goede communicatie! En vanaf dat begin liep de communicatie uiterst stroef met deze afgevaardigde, ben haar naam vergeten dus we noemen haar voor het gemak maar even Truus.

Nadat de gast van het andere schip was gevonden konden we naar het duikcentrum van Scuba Fun. Daar moest eerst een lading papierwerk worden ingevuld, de nodige verklaringen van duikervaring, medische keuring, etc. Ook kreeg iedereen een entreebewijs voor het Marine Park, mocht de onderwater parkwachters ons controleren konden we door de batch aan ons vest laten zien dat we de entreeprijs van $ 5,- hadden betaald. Tijdens het invullen van de papieren werd ik boos door Truus naar een apart kamertje geleid, ik schrok me een hoedje. Wat had ik nou weer gedaan? Wat bleek, ik val onder cruiseschip personeel en die ontvangen een flinke korting wanneer ze duiken met Scuba Fun. Voor cruiseschip passagiers kost een twee tank duik met Scuba Fun $ 115,-. Deze prijs is inclusief taxi-service naar het duikcentrum en terug naar het schip, materiaal huur en entree van het Marine Park. Voor personeel is het tarief $ 85,- Tijdens de reservering was er niet gesproken over een korting voor personeel. Gelukkig bleek, na een heel drama van Truus, dat tijdens de reservering het algemene tarief was genoemd en noch Clementine, Sunny, Doris en Jack iets af wisten van een korting voor personeel. Uiteindelijk heb ik het personeelstarief betaald en ik kreeg niet het idee dat de passagiers daar enig probleem mee hadden.

Me snel gehaast na het materiaal hok, na de betaling, en daar alle spullen gekregen die we voor een duik nodig hadden. Daar bleek dat Truus niet mee ging duiken, dat klonk voor ons allemaal als een opluchting. Als we alle spullen bij elkaar hadden gevonden konden we naar de boot waar het duikteam op ons stond te wachten. Jonathan was de duikmaster van ons groepje, we konden samen blijven als een duikteam. Omdat ik de minste duikervaring had zou ik een buddyteam vormen met Sunny die al een aardige lijst met duiken op zijn naam heeft staan. Een kort boottochtje, een briefing en wat gehannes met de materialen later kon de duik beginnen.

Heb wel een beetje zeebenen gekregen op de Prinsendam maar wat ging dat kleine bootje toch te keer. Als eerste moest ik het water in en dat was niet zo’n goed idee, door al die golven werd ik ontzettend zeeziek en voelde ik me totaal niet op mijn gemak. Nu ken ik dat gevoel en samen met Sunny ben ik rustig aan begonnen met de afdaling. De eerste paar meter was nog oncomfortabel maar nadat we rustig waren afgedaald had ik het weer helemaal te pakken. De zenuwen waren meegenomen door de stevige stroming die er onder water stond. Ondanks dat was het een geweldige duik. We hebben driekwartier onder water doorgebracht op een diepte van 18 meter. Het uitzicht was heel veel vis en koraal, ook zijn we door een tunnel heen gegaan. Het was echt prachtig, de duikstek heette ‘Fish Bowl’ en dat was het ook wel. Echt schitterend. Ga niet eens proberen te omschrijven hoe was want ik komt lang niet zo dichtbij als dat het werkelijk was. Tijdens de veiligheidsstop zagen we ook nog een flinke haai onder ons door zwemmen, gelukkig had hij geen honger.

Wow, wat was dit weer heerlijk. Na een korte pauze met wat eten en drinken gingen we ons klaar maken voor de tweede afdaling bij de ‘Maze’. Ik mocht als laatste het water in zodat ik gelijk met de afdaling kon beginnen en niet weer zeeziek zou worden, zonder problemen glee ik het water in en voor ik het wist hing ik boven de bodem. Ik kon zo nog wel een aantal duiken maken, voelde me ook weer helemaal zoals een vis in het water. De tweede duik was lang niet zo mooi als de eerste en misschien was dat ook wel goed want op deze manier konden we ons wat beter concentreren op de duik want de stroming was alleen maar sterker geworden. Gelukkig ging het zicht er niet op achteruit, dat bleef goed en dat was wel fijn. Na een duik van 46 minuten, gemiddeld 16 meter diep, was het tijd om weer op te stijgen en na de veiligheidstop was het weer gedaan met de pret. Wat was dat leuk. Toch bleek het allemaal veel vermoeiender dan het onderwater leek want toen we terug waren op de boot zat iedereen erbij alsof er net een marathon was gelopen.

Terug bij Scuba Fun kreeg iedereen zijn stempel en de duikinformatie in zijn logboek geschreven. Wat was dat leuk zeg. Ik kan Truus niet echt aanraden maar het duiken op zich ging heel erg professioneel bij Scuba Fun. Ook de materialen zagen er goed uit en wij waren allemaal erg te spreken over Jonathan. Wat een goede duikmaster, een Britse jongen die de kou zat was en naar de warmte vertrok.

Weer aan boord van de MS Prinsendam heerlijk gegeten en rustig aan gedaan want was stiekem toch wel een beetje moe. Tegen half 5 was dat weer over en ben ik met Clementine gaan dansen. Was weer erg gezellig en terwijl zij haar haar ging wassen ben ik nog even gebleven. Om even over acht voegde Symen zich bij me en wachtte we op meneer en mevrouw Vincent/ Alphons en Clementine, we hadden een reservering bij de Pinnacle, het gouden borden restaurant, gemaakt. Dit was echt de kers op de taart, we hebben heerlijk gegeten en een ontzettend gezellige avond gehad. De Crème Brulee maakte de avond helemaal af. Wat wel jammer was is het feit dat Sint Maarten de laatste haven was van de Grand Voyage Zuid-Amerika. Nog twee zeedagen en dan is dit feest over en gaan we beginnen aan de oversteek naar Europa. De tijd vliegt en ik wou dat ik hem even stil kon zetten!