Acht dagen op zee, op 12 maart had ik nog geen idee wat ik ervan moest denken. Nu ruim een week later weet ik zeker dat dit de beste afsluiting is van een lange reis met heel veel havens. Heerlijk wat dingen voor jezelf doen zonder je schuldig te voelen dat je een haven mist. Elke middag ben ik gezellig gaan haken met de andere dames van de Sit & Knit groep en een aantal dagen heb ik Portugese les gevolgd. Het woord ‘vervelen’ komt niet voor in mijn woordenboek, wat betekend het eigenlijk?

Hoe ontspannend zeedagen ook zijn, mijn zeebenen hadden wel zin om weer even landbenen te worden. We zijn weer in Europa en dat betekend bijna in de Nederlandse tijdzone. Om de zoveel dagen ging de klok een uurtje vooruit om zo langzaam dichterbij e Europese tijd te komen. Funchal – Madeira is de eerste haven van deze reis en het uitzicht vanaf het buitendeck liet m’n hart een sprongetje maken. Hoe zeer ik ook genoten heb van Zuid-Amerika is het heerlijk om weer in Europa te zijn.

De missie van vandaag begon vanmorgen met het zoeken van een postkantoor. Tijdens de zeedagen had ik heel wat post geproduceerd en het was tijd alles te versturen zodat het niet onderin de koffer beland en meereist naar Nederland. Dorrie, de vrouw van de it-officier, en ik zijn samen lopend op pad gegaan en voor we het wisten hadden we het postkantoor gevonden. De weg er naar toe ging sneller dan de tijd die het duurde voordat de postbeambte alle postzegels bij elkaar had gezocht, moet even opklaren dat dit meer zegt over het aantal poststukken die ik wilde versturen dan over de werksnelheid van de beambte! Op het moment dat alles poststukken de brievenbus in gleden was het tijd om weer richting het schip te gaan.

We gingen terug naar het schip om Uni, Allison en Symen op te halen. Zij hadden allemaal een dril deze ochtend, mijn raftdril vind plaats op 24 maart om half 11 en om half 10 word ik opgehaald met de taxi dus ik ben blij!, en waren om half 12 klaar om Funchal onveilig te maken. Door de straatjes van Funchal, wat een leuke stad eigenlijk, zijn we richting de kabelbaan gelopen die naar Monte gaat. Wanneer je op Madeira bent is er één ding die je gedaan moet hebben en dat is het nemen van de rietenslee vanaf Monte naar beneden. Eén van de manier om naar boven te gaan is met de kabelbaan, gedacht was dat dit de beste optie was maar nadat we een aanbod kregen van een taxichauffeur bleek dat veel goedkoper en het gaf ons de optie om bij een mooi uitzicht even te stoppen. Met z’n allen stapte we in de taxi en konden we al vrij snel het prachtige uitzicht op Funchal zien. Wat een prachtige rit, met menig haarspeldbocht.

Boven aangekomen stond ons nog een mooier uitzicht te wachten. Monte is een klein plaatje met een prachtig uitzicht over Funchal. Genoten daarvan hebben we zeker en daarnaast hebben we de kerk, het park eromheen en de plaatselijk bar een bezoekje gebracht. Om eerlijk te zijn was dat niet de reden waarom we naar Monte waren gekomen. Onze hoofdmissie van vandaag was met de rietenmandenslee naar beneden te gaan door de straten van Monte.

Daar gingen we dan, in een slee voor twee gingen Symen en ik naar beneden. Ik ben wel degene die van achtbanen houd en ik heb moeten concluderen dat dit toch veel leuker is. Wanneer je in de achtbaan gaat heb je de kans om eerst eens even een paar minuten de baan te inspecteren, hier gaat dat niet want je kan vanaf bovenaf alleen de eerste paar meter van de twee kilometer lange route bestuderen. Wat een plezier hebben we gehad vooral als we door de bocht gingen en onze ‘sleedelier’ een extra zwieper aan het bakkie gaf, net zoals in de zweefmolen. Een heerlijk gevoel was het om twee kilometer door de straten van Monte en het lagergelegen dorp naar beneden te glijden. Als ik een suggestie mag maken, van mij mag het nog wel iets sneller!

Beneden stond onze taxichauffeur op ons te wachten. We hadden een deal gemaakt dat hij ons naar boven zou brengen en vanaf de eindplaats van de sleetjes weer naar Funchal zou brengen. Hij bracht de daad bij het woord en na een enerverend avontuur was het tijd om ergens even wat te drinken en te eten. Op een groot plein vonden we ‘Loja do Cha’, een schattig klein theehuis met de mooiste theepotten in de etalage. Het was een hele bevalling om het besluit te maken welke thee we graag wouden drinken, er werd ons namelijk een menu gebracht met minimaal tien pagina’s en dat was alleen nog maar de theesectie. Met z’n vijven hebben we heerlijk op het terras gezeten en genoten van onze simpele high tea.

Voor we terug gingen naar het schip nog even door de straten van Funchal geslenterd. Symen en ik zijn een aantal jaren terug naar Saō Miguel – Azoren geweest en op dat eiland moet je het vooral van de natuur hebben. Het dorpje is erg klein en na een verblijf van een paar dagen heb je in elk restaurant in de stad gegeten. Hier in Funchal – Madeira is het allemaal wat uitgebreider. Ik heb geen idee hoe de rest van het eiland eruit ziet maar ik zou het graag een keer ontdekken.

Om m’n kleurtje nog een beetje bij te werken, ga er vanuit dat iedereen verwacht dat ik toch wel met een kleurtje aankom op Schiphol, ben ik lekker bij het zwembad gaan liggen nadat we terug waren van ons avontuur en Symen weer moest werken. Denk toch dat ik zaterdag wel wat wits aan moet doen, er is nog wel een kleurtje maar ben inmiddels al weer erg aan het verbleken en dat half uur in de zon vanmiddag kon dat helaas niet verhelpen.

S’avonds lekker gegeten in het Lido, toch moet ik zeggen dat hoe dichterbij het moment dat we naar huis gaan hoe meer zin ik krijg om zelf weer te koken. Het is heerlijk om te mogen kiezen en op sommige dagen staan er heerlijke dingen op het menu maar de frequentie van de herhaling van het menu in het Lido is veel te groot. Ik kijk uit naar Zuurkool met worst en curry ketchup of simpel gebakken piepers, gekookte groente en een lekker stukje vlees. Waar ik ook naar uit kijk is dat ik thuis zelf op kan scheppen. Vraag je hier om één krijg je twee, vraag je om half krijg je vol en vraag je om weinig krijg je veel. Erg jammer wanneer je je beseft dat hier dagelijks zestig tonnen van … liter aan voedsel en restafval word weggegooid. Restafval houd je en het is natuurlijk heerlijk dat je hier geen honger hoeft te leiden maar met twee keer lopen is niets mis. Is zelfs goed voor de lijn wanneer je niet het toetje wilt laten staan!

P.s Om ons wat dichterbij huis te laten voelen en te laten wennen aan de Nederlandse tv hebben we sinds gisteren weer BVN, Beste van Vlaanderen en Nederland, op tv. Liever had ik gehad dat ze dit nog even achter wegen hadden gelaten. Het is heerlijk om weer Klokhuis, Sesamstraat en De Wereld Draait Door te kijken maar het journaal maakte me er niet gelukkiger op! Door de oversteek hadden we een week geen CNN en Fox-News en nu opeens hebben we weer Nederlands/Vlaams journaal, CNN, BBC- en Fox-News. Om het nog minder aantrekkelijk te maken is het nieuws van het moment niet erg gezellig. Het word gedomineerd door de schietpartij in Toulouse en het bus ongeluk dat een groot aantal kinderen en volwassenen het leven koste. Natuurlijk vreselijk en het is goed dat er aandacht aan word besteed maar dit is nieuws dat is best nog wel even had willen missen!