Hoe oud ik precies was weet ik niet meer, de eerste keer dat ik zonder mijn ouders op vakantie ging. Denk dat ik een jaar of 17, 18 geweest moet zijn. De reis ging naar Zuid-Frankrijk, toch wel redelijk veilig aangezien de zus van mijn vader in hetzelfde gebied woont. Er volgde heel veel andere reizen zonder mijn ouders, ook een aantal met. Toch is er iets, wanneer ik op vakantie gaat heb ik toch altijd de voorkeur dat mijn ouders me brengen. Ben toch echt wel een papa en mama’s kindje en mijn reis begint altijd stukken beter wanneer zij mij zo dicht mogelijk bij de vakantiebestemming brengen.

Al voor de wekker was ik vanmorgen wakker, denk dat het een uurtje of zeven was. Je kent het misschien wel … douche, aankleden, de laatste dingen in de koffer doen – dat shirtje moet echt mee en die broek past daar zo goed bij en oh ja ook nog dat vest want dat is zo lekker warm! -, even ontbijten en het huis vakantie klaar maken. Rond kwart over acht stond de familie voor de deur, m’n vader, moeder, zus en oma. Een heel uitzwaai comité. Met m’n vader alle spullen, ja één koffer en twee boodschappen tas vol boeken en etenswaren, naar beneden gebracht en toen konden we op pad. Zo ver hoefde we niet, de reis naar Noorwegen met de MS Prinsendam begint mooi in Amsterdam en daarom kon die extra broek makkelijk in de koffer of al m’n boeken in een boodschappen tas want niemand zal vandaag het gewicht van mijn bagage checken.

Noorwegen, hoeveel weet ik eigenlijk of dat land? De voertaal is Noors, de oppervlakte van het vaste land is 385.155 km2 en Noorwegen heeft 4,83 miljoen inwoners. Met 560.500 inwoners is Oslo de grootste stad, opgevolgd door Bergen met 250.001, Trondheim met 165.191 en Stavanger met 119.586 inwoners (dit volgens de 100% Noorwegen van mei 2011. In Noorwegen ligt de algemene levensverwachting voor vrouwen op 82 jaar en voor mannen op 78 jaar.

Op de weg waren weinig files waardoor we gemakkelijk en snel door konden rijden naar de cruiseterminal Amsterdam. Op het moment dat we langs Amsterdam Centraal Station reden konden we de Prinsendam net verscholen zien liggen achter een groter schip van MSC. Oma keek haar ogen uit, wat een schip! Niet veel later kwamen we aan bij de terminal en al snel vonden we ook een parkeerplaats. Symen stond ons al op te wachten in zijn uniform en we konden onze weg maken richting het schip, maar niet voordat alle paspoorten waren gecontroleerd en iedereen was gecontroleerd op verboden artikelen. Onderweg naar het schip kwam ik al genoeg bekende gezichten tegen, dan voelt het toch wel als thuiskomen. Na drie maanden hier te hebben ‘gewoond’ voelt het ook wel als thuis.

Oma heeft vandaag haar ogen uit gekeken op het schip, m’n ouders hebben naar mijn idee vooral genoten van het feit dat Oma zo genoot en ik me direct weer thuis voelde. Het is erg fijn dat ik m’n ouders, zus en Oma nu heb kunnen laten zien waar ik drie maanden lang heb geleefd en heb leren haken. De tour ging door het hele schip en tussendoor hebben we gezellig koffie gedronken en geluncht in het Lido. Het was een heerlijke en gezellige ochtend en middag. Ook hebben we een bezoekje gebracht aan Symen op de brug waarvandaan je een prachtig uitzicht hebt over de stad en Amsterdam CS.

Tegen twee uur was het voor mij tijd om de koffer en tassen uit te pakken en ging de familie weer richting Alkmaar. Na innige omhelzingen en de armen uit ons lijf te hebben gezwaaid hebben we afscheid genomen en zijn mijn twee weken op de Prinsendam echt begonnen. Een half uurtje heb ik mezelf kwaad gemaakt en alles stond op zijn plaats. Op mijn ‘welkom aan boord’ welkom pakket stond dat ik om drie uur een training zou hebben, aangezien ik de enige was werd dit naar morgenochtend half negen verschoven en had ik de tijd om echt in de vakantiestemming te komen.

Vijf uur vertrokken we uit Amsterdam en tijdens het avondeten hebben Symen en ik ervan genoten hoe we het Noordzeekanaal doorvoeren. We zijn over de Wijkertunnel gevaren waar ik bijna elke dag doorheen ga onderweg naar Amsterdam, gek gezicht zo van bovenaf. Ook hebben we de pier gezien van de vleugelboot van IJmuiden naar Amsterdam. De sluizen van IJmuiden en Remco heb ik helaas gemist door wat vertraging en een afspraak bij de Spa die Symen voor me had gemaakt. Terwijl de Prinsendam haar weg maakte naar de Noordzee werden bij mij de knopen uit m’n spieren gemasseerd zodat ik helemaal klaar ben om actief bezig te zijn in Noorwegen.

Prinsendam, het is heerlijk om weer terug te zijn. Symen, zo fijn dat we samen kunnen zijn voor twee weken. Noorwegen, ik ben onderweg!