Er is een einde gekomen aan een prachtige reis naar Noorwegen. Wat een schitterende reis heb ik weer mogen maken met Symen, vanwege Symen zijn werk mag ik deze prachtige reizen maken. Het is heerlijk om samen te kunnen zijn, samen wakker te worden, elke avond samen te eten en dan ook nog de meest mooie bestemmingen aandoen. Wat een rijk leventje heb ik toch, dat ik zoveel van de wereld mag zien en zoveel mooie avonturen mag beleven.

Zes jaar geleden heb ik de beslissing genomen om op een vliegtuig naar San Francisco te stappen en vond daar een thuis buiten m’n thuis in Nederland. Inmiddels heb ik ook m’n thuis gevonden in de MS Prinsendam, heb zoveel lieve en mooie mensen leren kennen die op dit schip wonen en werken. Soms vind ik het wel moeilijk, Symen werk 4 maanden en is dan voor twee maanden thuis. Daarnaast mag ik meevaren en krijgen we genoeg de kans om tijd met elkaar te besteden. Veel van Symen zijn collega’s hebben die privileges niet en zijn tussen de negen en twaalf maanden gescheiden van hun vrienden en familie. Ik heb respect voor deze mensen, dat ze zoveel voor hun omgeving over hebben dat ze voor lange tijd weg gaan.

Ik hoop dat het aantal van ‘thuizen’ die ik ken in de komende jaren gaat groeien. Thuis is een plek waar je je veilig voelt, mensen om je heen hebt die wat in je leven betekenen of het nu een goed gesprek is of elke dag een glimlach … Thuis is een gevoel en m’n gevoel zegt dat ik toch ook wel weer blij ben om naar m’n thuis in Nederland te gaan. Gezellig met m’n vriendinnen en me weer nuttig maken op m’n werk. Symen … ja die ga ik natuurlijk ontzettend missen!