De Engelse Riviera, na de zonnige Franse, Mexicaanse en Braziliaanse Riviera weer wat anders … dat dacht ik. Torquay, de stad van Fawlty Towers, kan overal ter wereld liggen. Het heeft wel een Britse uitstraling maar voor het weer is erg vergelijkbaar met dat in Frankrijk, Mexico en Brazilië, een prachtig dag vol zonneschijn.

Overal zijn er terrasje waar je Britse biertjes kan drinken, vergezelt door fish & chips. Het echte vakantie gevoel komt direct boven. Buiten deze restaurantjes en souvenirwinkels zijn de panden gevuld met speelhallen, denk dat daar de meeste winst uit te slepen is. Ook is er op de pier een aquarium waar je pinguïns en papegaaiduikers kan bewonderen, voor de eerste ga ik liever naar het Zuidelijke halfrond.

Torquay ligt in de streek Devon, met 43 passagiers ging ik op ontdekkingsreis. We werden opgehaald door gids en ijskonijn Pat en chauffeur Neil. Al direct was het grotendeel van de passagiers zwaar teleurgesteld, en in slecht humeur, de bus was namelijk niet uitgerust met airco. Hier in Devon hebben ze net als in Nederland net een paar dagen mooi weer en dus de lokale bevolking was juist uitbundig en blij. Ik zat daarentegen helemaal perfect, aan het gangpad onder het dakraam waar vandaan heerlijke frisse wind naar binnen kwam.

In Nederland weten we dat monniken als de beste bier en wijn kunnen brouwen, ook hier in Devon beheersen de monniken deze kunsten. Om precies te zijn wonen deze monniken in Buckfast Abbey. Op het terrein van Buckfast staat een prachtige Abbey, hebben ze heerlijk ruikende lavendel tuinen en kan je heerlijk wandelen. Enige nadeel aan deze tour was de weinige tijd die we daar hadden. Net als gisteren was er te weinig tijd om alles te bewonderen. Heb gelukkig wel het prachtige glas en lood raam van Jezus gezien die in de gebedsruimte hangt van de Abbey, een muur vullend kunstwerk in de meest felle kleuren.

Tijdens de busreis naar de Cream Tea op de golfclub van Dartmouth leek ijskonijn Pat wel te ontdooien, ze antwoorde vragen van gasten en lachte zelfs op sommige momenten. Terwijl we van de Cream Tea genoten, de cream hier in Devon wordt geklopt van warm melkschuim en daarom lijkt het wel een beetje op boter, knoopte ze zelfs een praatje aan. Het werd nog gezellig. Vanaf de golfclub kon je heel goed de omgeving zien, vanaf de weg is het lastig door alle heggen die de diverse velden van elkaar scheiden.

Het pittoreske dorpje Dartmouth was onze laatste stop van vandaag, we hadden hier een uur om vrij te lopen en te genieten. De dag vandaag was zo prachtig en heb daar vooral van genoten, ben de lokale kerk in geweest en heb genoten van de heerlijke snuisterijen winkeltjes die hier te vinden zijn. Debbie, de excursie-manager, wordt aankomende week 60 dus gelijk voor haar een leuke kaart gekocht.

Onderweg naar het schip heerlijk met Ann gepraat, een dame op leeftijd die van een vriendin een mooi zak centje heeft geërfd met de mededeling dat ze daarvan moest gaan genieten! En dat doet ze, ze reist de hele wereld over. Het woord dat ze het ergst vind om te gebruiken is ‘gepensioneerd’. Ze zegt dat je namelijk nooit echt gepensioneerd kan zijn, misschien wel van je werk maar niet van de dingen die je leuk vind om te doen!

Het ontmoeten van interessante mensen gaat hier de hele dag door, zo aten Symen en ik vanavond in de Dining Room en aan het tafeltjes naast ons zat een Nederlands en Italiaans echtpaar. Beide beheerste het Engels minimaal en in hun eigen taal voerde ze de meest uiteenlopende gesprekken, en ze begrepen elkaar prima! We hebben zo genoten om alleen maar naar deze twee koppels te kijken en te genieten van hun gesprek. Later in de avond werden Symen en ik ook betrokken bij de gesprekken en hebben we het over van alles en nog wat gehad. Zo kennen ze in Italië Marco Borsato niet en is er in Italië een Nederlandse zanger, die in het Italiaans zingt, erg beroemd maar de naam zei ons niets. Dat zijn dingen die je nooit te weten komt als je in je veilige hoekje blijft hangen.

De film is af, we hebben de Hunger Games helemaal af gezien en weet nu niet of ik het een goede film vond. Natuurlijk miste er wat onderdelen uit het boek maar die waren heel erg goed opgelost, toch vond ik het niet zo spannend … maar dat had ik met het eerste boek ook. Jeroen zou vragen wat voor een cijfer ik de film zou geven, denk een 6,5. Hij was niet slecht, maar echt onder de indruk was ik ook niet!