Seyðisfjörður, spreek uit als ‘say this fyor thur’, hier wonen ruim 700 mensen. Tegen het eind van de 19^e eeuw vestigden veel Noren zich hier vanwege de haringvisserij. ER staan nog veel kleurrijke huizen uit deze periode in Seyðisfjörður. Veel van deze huizen kwamen als bouwpakketten uit Noorwegen om hier in elkaar gezet te worden.

Hier weten ze alles van moderne technieken, in de ‘terminal’ is zowel het VVV, een souvenirwinkels en internetcafé gevestigd. Hoefde vanmorgen dus niet ver om mijn blog up te daten en te zien of alles thuis nog op rolletjes verliep. Alles ging voortreffelijk thuis en nadat het hele terminal gebouw volgelopen was met laptop-, iPad- en Smartphone eigenaren ging ik weer richting schip. Op de kade werd ik verrast door iemand die geen verschil kent tussen warm en koud, in korte broek maakte hij zijn weg naar de uitgang richting het dorp.

In een dorp van 700 inwoners verwachte ik op zondag niet zoveel reuring en daarom had ik me opgegeven voor een tour in de middag. Na een lekker lunch ben ik op de pier gaan staan om de 12 gasten op te wachten die mee zouden gaan op deze tour. Al gauw was de groep compleet en konden we Bara opzoeken die buiten het bezoekerscentrum op ons stond te wachten. De tour bestond uit een bezoek aan het Technische museum, welke je in een andere tijd doet wanen, een wandeling langs de gekleurde huizen en een bezoek aan het blauwe kerkje van Seyðisfjörður. Het was een prachtige wandeling, mede mogelijk gemaakt door het prachtige weer. We troffen het ontzettend en onze gids was een gezellig spontane dame. De hele tour ging voorspoedig en iedereen kon het aardig bij benen, ook waren er geen gewonden gevallen … welke ik nog nooit heb gehad tijdens een tour. Bijna had ik vandaag melding moeten maken van een ongeluk, een oudere dame in het gezelschap zag het afstapje op de stop niet en lag zo met haar gat op de grond. Niets aan de hand, deze pittige tante stond binnen enkele seconden weer op beide benen en maakte haar weg weer naar het schip.

Mijn laatste stop bestond uit een bezoek aan de pinautomaat, in Reykjavik ga ik duiken en moeten deze in ISK, IJslandse Kronen, betalen. Genoeg geld gehaald om bij het VVV nog even een ansicht te kopen en daarna ben ik richting het schip gegaan. Vanmorgen kreeg Symen een email of wij vanavond een tafel wouden hosten, geen probleem. De avond, tijdens Symen zijn wacht, bestond uit douche, make-uppen, m’n nagels lakken en me in m’n jurk hijsen. Tegen de tijd dat Symen terug kwam van zijn wacht was ik klaar en kon ik hem helpen met het omdoen van zijn strip en zijn shirt in zijn broek stoppen. Het formele jasje is nogal kort van achteren en irriteer met elke formele avond weer aan officieren waarvan het overhemd er aan de achterkant uitsteekt.

De tafel die we hosten bestond uit Lynn, Fred en een knappe spanjaard waar ik de naam van ben vergeten. We hebben een gezellige avond gehad en de wijn werd betaald door de zaak, dat maakt het alleen maar leuker. Lynn komt van het platte land en Fred is een echte New Yorker. Weet niet meer hoe het ten sprake kwam maar ooit bracht mijn broer een hele lading vlees kip kuikens mee naar huis, deze kuikens hadden ze op school vanwege Pasen en ze moesten weg uit school. Hij nam ze mee en wij boden deze kuiken asiel. Op een gegeven moment was het tijd voor de kuikens om op vakantie te gaan, wintersport in hun geval. Mijn vader en ik namen de kuikens, inmiddels jong volwassen kippen, mee naar de achtertuin en hebben ze daar klaar gemaakt voor wintersport. Ja, kippen kakkelen echt zonder kop en rennen dat ze kunnen! Je had Fred zijn gezicht moeten zien, zijn gezicht sprak echt boekdelen. Op een gegeven moment moest hij zo hard lachen om een ander boeren avontuur dat een officier van een andere tafel klaar stond om eerste hulp te bieden, hij stikte zowat. Het is maar goed dat mijn vader niet mee was, anders had Fred helemaal onder de tafel beland!

Als laatste verlieten wij de eetzaal, Symen en ik hebben direct onze weg gemaakt naar onze hut. Morgen ga ik op walvistour, heb er ontzettend veel zin in. Daarom is het nu tijd om onder de wol te kruipen zodat ik morgen fris en fruitig op kan staan!