Voorbereidingen voor deze dag heb ik al een aantal maanden geleden getroffen. Teruggekomen uit Noorwegen heb ik afspraken gemaakt om mijn droogpak certificatie te halen, zo gezegd zo gedaan. Na een avond in het zwembad en een namiddag in de Vinkeveense Plassen ben ik gecertifieerd droogpakduiker. Online heb ik de verschillende duikcentra in de buurt van Reykjavik naast elkaar gelegd en bij degene met de meest gunstige vertrektijden, aanbieding en referenties heb ik een twee duiken in de Silfra Lagune geboekt.

Hier in IJsland leven ze ook op eiland tijd, om negen uur zou ik opgehaald worden maar om twintig over negen was er nog geen blauw Volkswagen busje in de wijde omtrek te ontdekken. Na een telefoontje en uitleg dat het busje wat problemen had kwam om even over half tien het busje aanrijden, ingeladen en onderweg naar het duikcentrum … dacht ik.

Fout gedacht, we gingen direct door naar de Silfra Lagune, het was een prachtige rit door het groene landschap. De laatste kilometers nog even een plaspauze gehouden, bij de duikplaats zijn geen toiletten, en daarna gingen we richting de duikstek. Setjes opbouwen, kleding aantrekken en ons klaar maken voor de duik. Na het omkleden werden we gebriefd over duik, wat we precies tegen zouden kunnen komen en hoe de route eruit zou zien. Met z’n vieren gingen we duiken en één ging snorkelen. Bepakt en bezakt gingen we richting de waterkant, het was zo’n 300 meter lopen.

Als eerste mocht ik het water in, gewicht check gedaan en toen mocht ik wachten tot de andere drie ook klaar waren om te vertrekken. Het was fijn om als eerste in het water te liggen, kon wennen aan het pak, de kou van het water en de omgeving. Aan het begin ervoer ik een beetje ongemakkelijkheid maar op het moment dat we klaar waren om te gaan duiken voelde ik me op mijn gemak en was het tijd om echt aan de duik te beginnen. We gingen door een lagune die zo’n 30 meter diep was met diverse grotten aan weerszijde, we bleven op de doorgaande route en maakte via een ondieper gelegen rots vlakte ons weg naar wat ze noemen ‘the real blue lagoon’. Zoiets blauws heb ik nog nooit in m’n leven gezien, tropisch water is meestal heel erg blauw van bovenaf gezien maar onderwater is het toch grauwer … dit water was zo mooi blauw. Uiteindelijk kwamen we na zo’n 20 minuten in een ondieper water dat ons naar de waterkant bracht.

Er bleek ergens een vis te zijn geweest, maar door de nieuwe indrukken heb ik die gemist. De terugreis, per voet, naar de auto was een stuk langer dan het begin. Ik was nat, moe, m’n setje leek wel 100kg te wegen en daar kwam ook nog mee dat de duik verder bij de auto vandaan eindigde dan begon. Gelukkig de auto gehaald en daar konden we genieten van warme chocolade melk en koekjes. Eén van de duikers haakte af, de tweede duik zou hetzelfde zijn als de eerste en hij had het koud en was moet. Had hier al zolang naar uitgekeken dat ik de tweede duik niet aan me voorbij liet gaan. De duik verliep hetzelfde maar ik lag veel lekkerder in het water, rustiger en raakte nu ook gewend aan de kou. Had het eigenlijk helemaal niet koud, durf nu eigenlijk ook wel een duik in de Vinkeveense Plassen aan in een natpak … zei ik dat nu hardop?

Na een tweede keer terug te zijn gelopen naar de auto mochten we ons omkleden en bleek er toch wat water in mijn pak te zijn gelopen. Mijn hele bovenlijf was nat, gelukkig ben ik thuis goed voorbereid en had ik droge kleren meegenomen. Nadat alles weer in de auto was geladen gingen we terug, naar wat ik dacht dat de duikschool zou zijn. Maar ook dit keer had ik het mis, werd afgezet bij het schip zonder dat er ook één woord werd gesproken. Tijdens de reis naar huis werd de andere deelnemers gevraagd om hun voucher, maar mij werd niets gevraagd. Verbaasd stond ik uiteindelijk buiten de auto, zonder nog één rode cent te hebben betaald. Toch wou ik mijn logboek afgetekend zien en besloot te vragen of ze dat wouden doen, dat gebeurde en nog werd er geen woord gerept over de betaling. ‘What now?’ was mijn vraag … ‘You need to pay right?’ was het antwoord! Ja inderdaad, ik moest nog betalen maar de afgevaardigden van Dive Iceland wisten niet was het bedrag was dat ik moest betalen. Na alle indrukken was ik ook het juist bedrag vergeten en gaf ik 29.500 ISK af aan de chauffeur, terug aan boord bleek het juist bedrag 29.900 ISK te zijn, zo’n € 3,50 had ik te weinig betaald.

Wat een leuke ochtend en middag was dat, een geweldige duik maar wel met een beetje slechte service. De materialen waren heel goed geregeld en zag er allemaal goed uit, ook voelde ik me tijdens de duik uiterst op mijn gemak met de gids maar het ophalen, terug brengen, logboek tekenen en de betalen liepen wat knullig. Ik wacht nog op een cd vol met foto’s van duik, mocht dat ook tegenvallen dan denk ik dat Dive Iceland nog wel even een mailtje kan verwachten.

S’avonds lekker nagenoten van de leuke dag, lekker roomservice besteld en met een video genoten van een heerlijk drie-gangen diner. Morgen lekker uitslapen, kijk er nu al naar uit. Want het is en blijft vakantie!