Loading

De Puncak Pas

Where do you want to travel?

Your journey will lead you to famous domestic and foreign beauty spots.

De Puncak Pas

We hebben vanochtend heerlijk kunnen uitslapen, de wekker stond op 9 uur, lekker ontbeten met toast, jam en een gebakken eitje. Na het ontbijt de koffers gepakt, en dat waren er nogal wat, want beide hebben we een koffer voor aan boord en voor op Java, logisch de koffers ingepakt en daarna uitgecheckt om bij Ujang in de auto te stappen rond 11 uur.

De afgelopen paar dagen hebben we verschillende Indonesische radio frequenties geprobeerd maar geen langdurig succes op wat voor frequentie dan ook. Aangezien de auto een CD speler heeft die MP3 cd’s accepteert, gingen we vanochtend eerst op jacht naar beschrijfbare cd’s.

Mijn vriendin Anouk is op het moment ook in Indonesië en vandaag zijn we met haar en haar tante gaan lunchen in de Pondok Indah Mall. Eerst zijn we lekker wezen shoppen, een hele ervaring om het verschil tussen rijk en arm te zien en hoe je moet betalen in bepaalde winkels. We ging cd’s kopen bij de elektronica winkel, wij dachten we pakken het product, lopen naar de kassa en betalen … verkeerd gedacht! De cd’s moesten we op de afdeling achterlaten, maar we kregen wel een bonnetje waarmee we naar de kassa moesten. Bij de centrale kassa konden we afrekenen en met die bon konden we de cd’s ophalen bij z’n eigen afdeling, weer een ervaring rijker. Nieuwsgierig als we waren keken we ook nog even bij de Apple store binnen maar helaas stonden er geen prijskaartjes op de MacBooks en iPads, waarschijnlijk omdat er niet zoveel nulletjes op het bordje passen.

We gingen gezellig lunchen bij Café Betawi, onder het genot van een heerlijke maaltijd bijgepraat. Even wat foto’s bekeken van Sulawesi en afgesproken dat we snel na de vakantie weer af moeten spreken! Wie weet komen we haar onderweg nog wel tegen want Anouk gaat deze week aan haar rondreis over Java beginnen.

Na de lunch zijn wij vertrokken richting de Puncak Pas, we waren al door menig persoon gewaarschuwd voor de enorme drukte op de Pas in verband met het lange vakantie weekend hier in Indonesië, want wat blijkt, hier in Java doet iedereen niks liever op zijn of haar vrije dag dan met z’n allen in de auto springen en de toeristische trekpleisters bezoeken. In Jakarta wonen alleen al 16 miljoen mensen, met de inwoners van de buiten wijken meegerekend, die proberen allemaal de drukte van de stad te ontvluchten zodanig dat het rustige platteland even druk is als in de stad.

Tijdens de autorit hebben we een aantal CD’s gebrand met onze laptop op de achterbank voor wat moderne muziek. Onze chauffeur, Ujang, rijdt al minstens 15 jaar voor Nederlandse gasten en de enige Nederlandstalige muziek die hij had was een cassette bandje met feestmuziek voor het WK in 1994. Dus de eerste CD die wij samenstelden was een verzameling van ongeveer 130 Nederlandstalige hits, van ‘Ramses Shaffie’ tot ‘Gers Pardoel’ en van ‘Nick en Simon’ tot ‘De Kast’. Ook hebben we een compilatie van de beste hits van 2012 gemaakt zodat wij ook wat leuks hebben om naar te luisteren. Inmiddels waren er nog maar een aantal kilometers over voor de afslag naar de Puncak Pas en dat betekende file!

De lokale bevolking langs de snelweg probeert hier duidelijk een slaatje uit te slaan door lokale producten van bananen tot gebakken tofu te verkopen, ook de vreemdste strand attributen komen voorbij zoals opblaas stoelen en reddingsvestjes. Iedereen met een brommer, en dat zijn er erg veel, proberen mensen uit de file te verleiden om een andere route te nemen die ze tegen betaling wel laten zien, wat ze er niet bij zeggen is dat deze weg namelijk ook helemaal vast staat, omdat er overdag op zaterdag en zondag één richtiningsverkeer op de Pas is en onze richting tot 17:00 is afgesloten.

Omdat Ujang niet zoveel zin had om nog ongeveer anderhalf uur te wachten in de file op de snelweg met de ramen dicht, omdat je anders om de 10 seconden gestoord wordt door een verkoper die je moet afwimpelen met ‘Tida Trimakassie’ wat betekent ‘Nee bedankt’, hebben we een alternatieve route genomen door de lokale dorpjes zodat we net onder de Pas uitkwamen vlakbij ons hotel voor die nacht. Zodra je hier van de hoofdwegen af bent wordt de bewegwijzering steeds minder tot helemaal niks, de lokale bevolking die nabij de kruisingen wonen zien overal geld in en zijn hun eigen bewegwijzeringssysteem begonnen, het probleem is alleen dat je wel moet betalen voor de juiste route, betaal je niet sturen ze je zo de rimboe in met veelal dood lopende weggetjes. Ujang was hier wel op bedacht en had een hele voorraad met kleingeld ingeslagen, met kleingeld bedoelen we briefjes van 1000 of 2000, Rupiah welteverstaan. Uiteindelijk zonder het bos te zijn ingestuurd zijn we met succes op de weg geëindigd die over de Puncak Pas leidt.

Ook op deze weggetjes stonden we geregeld in de file, dit kwam vooral doordat de weggetjes te smal waren voor auto’s en bijvoorbeeld bussen en vrachtwagens om elkaar te passeren, de auto even de berm in rijden om de tegenligger te laten passeren is er meestal niet bij omdat de afwatering van de weg is geregeld door betonnen geultjes van ongeveer 30cm diep en 20cm breed waar je liever niet met je autoband in vast komt te zitten. Rond 17:00 kwamen we aan bij ons verblijf voor vannacht, Ujang had al even gebeld toen we onderweg waren of er een kamer vrij was, wij hadden graag op de thee plantage overnacht maar dit was helaas al vol, niet getreurd Ujang had nog een aantal vrienden met een paar mooie appartementen voor ons. Na een paar zijweggetjes van de grote weg waren we er, we slapen vannacht bij de lokale Bakker, een variant op slapen bij de boer, één van de eerste vragen nog voordat we onze kamer te zien kregen was of we ook zin hadden om te zwemmen want dan zouden ze direct het zwembad voor ons schoonmaken, er lagen namelijk wel geteld 10 bladeren in.

We werden gelijk aan de koffie en thee gezet met taartjes en zoetigheid uit de bakkerij terwijl ons bed werd opgemaakt. Het uitzicht was echt prachtig maar dit veranderde al na ongeveer 20 minuten toen de wolken voor de bergen schoven en de hemel open brak. De regen bracht een aangename koelte met zich mee.

Toen de kamer klaar en was de koffers erheen waren gebracht zijn we gaan eten bij een wereldberoemd (in Indonesië) Saté Restaurant op de Puncak Pas, Warung Saté Pak Haji Kadir No.3, de reden voor de nummer 3 is dat de eigenaar 5 restaurants heeft op dezelfde weg. Hier hebben we heerlijke geiten saté gegeten en was het daarna tijd om lekker naar bed te gaan.

 

 

 

LEAVE A COMMENT

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.