Omdat we nu in het begin van de regentijd zitten op Java, beginnen de wolken de bergen te verslinden aan het eind van de ochtend, met regen tot gevolg. Omdat we een bezoek aan een vulkaan krater gepland habben voor vandaag moesten we dus weer vroeg op, wilden we iets kunnen zien.

Vanuit Bandung zijn we in ongeveer een uurtje naar de ten noorden gelegen vulkaan Tangkuban Prahu gereden. Deze route leidde ons door de, prachtige, buitenwijken van Bandung. Eén van de wijken waardoor we reden wordt ook wel ‘Kampong Saté’ genoemd, dit door alle standjes op een rij waar ze saté verkopen. De saté wordt in drie varianten aangeboden, de voor ons welbekende kipsaté, de wat minder bekende geitensaté en de voor ons totaal onbekende konijnensaté. Langs de route zagen we, bij de saté kraampjes, allemaal kooitjes met konijnen erin bij de standjes van de saté makers, het zou ons niets verbazen als aan het einde van de dag de helft van de kooitjes leeg zou zijn.

De krater die wij bezocht hebben heeft als bijnaam de ‘drive-in krater’. Ja Indonesië begint steeds meer op Amerika te lijken, onderweg kwamen we onder andere al de volgende varianten tegen, de ATM drive-in (niet te verwarren met de in Nederland bekende manier om pinautomaten te overvallen), de Starbucks drive-in en dan nu de drive-in vulkaan, hiermee wordt bedoeld dat je gewoon met de auto de krater in kan rijden.

Eenmaal boven aangekomen werd ons door Ujang verteld dat we de lokale gidsen moesten afslaan aangezien we makkelijk zelf lopend de route naar de krater konden vinden. Wij dus zelf op avontuur uit, de route volgen die ons door Ujang was verteld en wij nog denken dat we overvallen zouden worden door de lokale gidsen die hun gunsten aanbieden, maar niks was minder waar. We werden door helemaal niemand gestoord, onze wandelroute was ook erg rustig, iets te rustig naar onze mening. Na ongeveer 15 minuten lopen kwamen we erachter waarom dat was, de door ons uitgekozen krater was afgesloten voor bezoekers in verband met de uitstoot van giftige gassen. We vroegen ons stiekem af hoe ze dit hier testen!

Onderweg terug naar de auto kwamen we de eerste echte straatverkoper van ansichtkaarten tegen. Deze meneer wou 300.000 Rp. (+/- 25 euro) voor 20 ansichtkaarten , uiteindelijk hebben wij ze meegekregen voor 60.000 Rp. (€ 5,-). Hiervoor moesten we wel 2 keer weggelopen en niet meer uitgeven dan we in eerste instantie wilden.

Vanaf de vulkaan zijn we via meer theevelden naar een warm water resort in Ciater gereden, beter een heet water resort te noemen. De baden waren gevuld met zwavelwater van 42 graden, dus eventjes afkoelen was er niet bij. De enigste gasten in het zwemgedeelte van het resort waren van Europese afkomst, tevens twee Nederlandse stellen die een reis in sneltreinvaart aan het doen zijn. Hun reis duurt 14 dagen, inbegrepen is de retour vlucht, 2 dagen Singapore, een kleine rondreis over Java en 4 dagen Bali. Hun gids, Donald, was al helemaal in paniek … gisteren hadden de Nederlanders in de file gestaan op de Puncak Pas en hierdoor de Angklung show gemist, nu moesten ze haasten om deze vandaag te zien maar eigenlijk was er door de strakke planning geen tijd voor. Wat zijn wij blij dat we het rustig aandoen en alleen Java bekijken in deze 25 dagen.

Terug in Bandung aangekomen eerst een nieuwe spijkerbroek voor Symen gekocht, we slaagde bij ‘Spiderman’ voor nog geen 10 euro. Veel keus was er niet in zijn maat want de gemiddelde Indonesiër is ietsie pietsie kleiner. Symen was namelijk uit zijn broek gescheurd in het vliegtuig, hij bleef hangen met zijn knie bij de armleuning van de passagier voor hem en aangezien schone en hele kleding hier erg op prijs worden gesteld moesten we even winkelen. Na nog wat meer winkelen bij de boekwinkel belande we bij Holland Bakery, hier hebben we heerlijk gesnoept van een overheerlijke pudding broodje. Hier werd voor de verandering geen rijst bij geserveerd. Nog even terug te komen op de boekwinkel, deze zijn hier zo inspirerend. De boekcovers van de boeken hier zijn zo mooi en brengen je in de verleiding een aantal boeken te kopen, zelfs al is het boek in een taal geschreven die je niet begrijpt. Nog gekeken naar want Engelse titels, maar helaas waren daar de covers niet zo mooi van en dus ook niet zo aansprekend.

Voor het eten van vanavond hadden we besloten om naar het winkelcentrum te gaan, een iets meer westers restaurant omdat we wel eventjes genoeg hadden van de rijst of bakmi. We hebben uiteindelijk pasta gegeten bij een soort pannenkoekhuis. Hierna heerlijke koffie en thee gedronken bij Rollaas koffie. Ze serveren hier ook de beroemde koffie Luwak, een kopje kost ongeveer € 10,-. De koffie is zo duur omdat de koffiebonen door katten zijn opgegeten en weer uitgepoept om daarna te worden geroosterd. Dit proces schijnt de koffie een hele aparte smaak te geven, deze koffie valt onder de duurste koffie in de wereld. De prijs is te vergelijken met een kopje koffie op het San Marco Plein in Venetië, maar dat is dan wel gewone koffie want daar betaald je voor de locatie en niet voor de koffie!