Nadat we gisteren hier aankwamen kreeg ik al een vreemd gevoel in m’n onderbuik en dit gevoel was er nog steeds na een goede nachtrust en een lekkere warme rust. Een gevoel van niet op m’n gemak voelen maar de vinger niet kunnen leggen om wat er mis was. Nadat ik in de lobby even alle MB’s van de wifi had opgebruikt, m’n vader had via de mail wat foto’s van Opa uit het Indië tijdperk gestuurd, vielen de puzzelstukjes op z’n plaats en was er even geen land met me te bezeilen. Opa is drie jaar geleden overleden maar om nu in ‘zijn Indië’ te zijn, zoals Oma het noemt, en naar de foto’s te kijken werd kreeg ik het even zwaar. Na even de emoties z’n gang te hebben laten gaan, nog een warme douche en een knuffel van Symen besloten we de zoektocht naar de Kerk van de, nu aanwezige, foto te hervatten.

De grote stad betekend een aantal voordelen, waaronder grotere banken met meer pinautomaten die grotere bedragen uitgeven dan bij kleinere kantoren met enkel één automaat. Even de pot gevuld om daarna richting het Postkantoor te gaan. Ook hier is de Nederlandse tijd nog duidelijke zichtbaar, op de oranje brievenbussen voor het grote kantoor staat duidelijk ‘brievenbus’. Binnen werden we geholpen door een vriendelijke dame, de post kon ze niet versturen voor de tarieven die ik op het internet had gevonden maar ze noemde wel een ander reëel bedrag. Alles richting ‘Belanda’ gestuurd en nu hopende dat alles goed daar aankomt, de postzegels zijn in ieder geval wel al gestempeld want dit werd gedaan nadat wij de poststukken voorzien van een postzegel hadden afgegeven aan een baliemedewerkster.

In de reisgids van de ANWB hadden we gelezen over Pasar Bazar, een straat vol leuke winkeltjes en kraampjes. Nadat we zonder kleerscheuren de straat hadden over gestoken, dat is hier elke keer weer een uitdaging, werden we verwelkomd in de wereld van Dr. Gigi (de tandarts), Optiks (de opticien) en kunstgebitten makers. Op het moment dat we de hoek om gingen kwamen we in een heel andere wereld. Groenteboeren en kledingzaken worden op de Pasar Bazar goed vertegenwoordigd, we hebben hier ook goed cadeautjes kunnen kopen voor het thuisfront. De meeste winkels hadden overigens wel een vaste prijs voor hun producten, behalve wanneer je groot inkocht, dus onderhandelen was niet mogelijk. Heerlijk gelopen door de straten, soms een praatje gemaakt met een tegenligger, maar vooral de geuren en kleuren op ons in laten werken.

Dichtbij Pasar Bazar ligt Toko Oen, een Nederlands restaurant dat sinds 1930 de mensen van gezelligheid voorziet, zoals het uithangbord vertelt. Wat Oma niet had vertelt was dat tegenover Toko Oen de kerk zit waar we naar opzoek waren, wij dachten de hele stad af te moeten zoeken maar dat was niet nodig. Tijdens het nuttigen van een saucijzenbroodje zagen we een grote prent hangen met de kerk van de foto, toen we vroegen waar deze kerk was wees onze serveerder naar de overkant … dat was nog eens mazzel hebben! Gelukkig hadden we de foto want anders hadden we de kerk nooit gevonden, ook deze kerk had een renovatie ondergaan en was van wit in beige veranderd. Nadat we alles bij Toko Oen op ons in hadden laten werken hebben we de kerk bezocht en een aantal mooie plaatjes geschoten voor het thuisfront. Voor mij was het gek om daar te staan, op de plek waar m’n opa zoveel jaar geleden had gestaan. Denk dat hij nog maar weinig zou herkennen wanneer hij mee was geweest op deze geweldige reis. Het straatbeeld word hier, zowel in de stad als onderweg, vooral gesierd door enorme uithangborden van winkels, mensen uit de politiek en telefoonaanbieders. De panden naast de kerk zijn tegenwoordig het onderkomen van Mc. Donalds, KFC en Pizza Hut.

De middag hebben we doorgebracht lopende en rijdend door Malang. We hebben een enorm winkelcentrum bezocht, waar maar de helft van de winkelpanden word bezet, en daarna zijn we opzoek gegaan naar een plek voor een lekkere massage. Even ontspannen. We vonden na wat zoeken een klein pand waar we voor twee uur gemasseerd konden worden voor 8 euro, iets dat ons wel goed in de oren klonk. Afspraak gemaakt voor een uurtje later en precies om 5 uur stonden we weer voor de deur. We werden in naar een ruimte gebracht waarin 3 stoelen stonden, elk gescheiden door een kamerscherm. We hadden geen idee wat er van ons verwacht werd, eerst even naar het toilet … daar kwam ik in een ruimte met nog meer stoelen en mensen die gemasseerd werden. Iedereen in die stoelen had nog al zijn kleren aan, tijdens het maken van de afspraak werd verteld dat hier normaal mannen in ondergoed en vrouwen naakt worden gemasseerd. Wij vonden het niet zo’n goed idee om onze kleren uit te trekken en ging met kleren aan in de stoelen zitten.

Al gauw kwamen twee mannen binnen met een tuil vol ‘vies’ water. Hierin moesten onze voeten, na wat weken waren ze klaar voor een drie kwartier durende massage per been! Het was niet de massage die we verwacht hadden vooraf, maar we hadden het niet beter kunnen treffen. Eerst anderhalf uur de voeten en benen en daarna een half uur schouders, armen en rug. Heerlijk was het, alleen werd de rust een beetje vreet verstoord door de voetbalwedstrijd Indonesië – Singapore. Symen zijn masseur was redelijk ongeïnteresseerd tijdens de massage, telkens zijn neus ophalen, met zijn arm erlangs vegen, boeren laten en uiteindelijk presteerde hij het zover om tijdens de massage de tv aan te zetten, die in de behandelkamer hing, om de voetbalwedstrijd te kijken. In ons beste Bahasa Indonesia hebben we verzocht de tv uit te zetten, de masseur hoefde niets van de wedstrijd te missen want vanaf buiten werden we goed op de hoogte gehouden van de stand.

De avond eindigde bij een gezellig restaurant genaamd ‘Rumah Makan Kertanegara’. We hebben heerlijk gegeten en genoten van de live muziek. Sinds onze aankomst in Indonesië hebben we nog niet kunnen genieten van goede live muziek, al moet ik zeggen dat dit echt 1000% beter was dan de band in het hotel in Jokya een aantal dagen geleden. Toch waren de valse noten bij deze zangeres ook geen uitzondering, hopelijk komen we nog een goede band tegen tijdens deze reis en maken we kennis met goede muziek. Bij de Angklung in Bandung, daar hebben we genoten van goede muziek! Zeker een aanrader voor iedereen die deze kant opkomt.