Voor vandaag stond er op de planning om uit Malang te vertrekken en verder richting het oosten te gaan. Na een simpel ontbijt in het hotel, gesuikerd brood met smaakloze jam en koffie en thee met een suikerverhouding waar zelf mijn zusje Anne u tegen zegt, zijn we op pad gegaan naar de Bromo.

Net buiten Malang zijn we nog even gestopt bij een tempel die op de route lag. De tempel was overbevolkt door een groep basisschool leerlingen, hiervan kregen we al een vreemd onderbuik gevoel maar met goede moed gingen we naar binnen. De entree bleek een vrijwillige bijdrage en we moesten het gastenboek tekenen voordat de tempel mochten bezoeken. We blijven Nederlanders, voordat er een donatie werd gedaan moest eerst de tempel worden gezocht, daar ging de directie wel mee akkoord.

Binnen twee minuten bij de tempel kwamen we al in aanvaring met de schoolkinderen, deze gingen in grote getale ons volgen, voor ons lopen en hun Engels oefenen. Normaal gesproken is dit niet erg maar de Engelse woordenschat die ze hadden bestond uit ongepaste woorden, evenals de bijbehorende handgebaren. Nadat we de leraar, die aardig Engels sprak, hierop aanspraken kregen we als reactie terug dat de kinderen niet beter weten en we ons er niets van aan moesten trekken. De leraar legde ons uit dat de kinderen niet op de hoogte zijn van de betekenis van de woorden en handgebaren, hoog tijd voor een les Engels en kennis van diverse handgebaren zou je zeggen! Hierna zijn we vertrokken en hebben een kleine vrijwillige bijdrage achtergelaten voor de tempel.

De Bromo heeft 2 hoofdattracties, het bekijken van de zonsopkomst en het bezoeken van de krater. Maar aangezien de weg drie maanden geleden is weggezakt wegens erosie, en de herstelwerkzaamheden nog in volle gang zijn, zijn beide opties niet beschikbaar op één locatie. Vanaf Tosari kan je de zonsopgang goed bekijken en vanaf Ngadisari is een krater bezoek mogelijk. Wij kozen voor de zonsopkomst en daarmee ook direct voor Tosari, welke op ongeveer 3 uur rijden vanaf Malang ligt.

Tijdens de route naar Tosari was ik ingedommeld, dat krijg ik wanneer m’n maag leeg raakt en de auto lekker heen en weer gaat. Bijna aangekomen in Tosari werd ik wakker en van wat ik doen zag kreeg ik een triest humeur … het zicht was een meter of twee en de ruitenwissers van de auto werkte op volle toeren. Boven aan de top kregen ik even de gedachte van ‘Wat doen we hier? We zien helemaal niks en het regent pijpenstelen!’. Na een moment van bezinning tijdens de lunch toch maar besloten om te blijven, na navraag bij de lokalen blijkt het ’s middags en ’s avonds vaak te regenen en dit betekend meestal dat het in de ochtend prachtig weer is.

Tijdens de lunch hebben we het, met Ujang, ook even gehad over het vervolg van de reis. We reizen op de bonnefooi, zonder van te voren vastgesteld programma, dus wanneer we ergens langer willen blijven of eerder willen vertrekken is dat geen probleem. In de eerste week kregen we het idee om na de Bromo nog verder naar het oosten te rijden richting Kalibaru vanwege de koffie- en tabaksplantages. Nu we ruim op de helft van ons avontuur zitten en besloten hebben om het aan het einde van onze reis iets rustiger aan te doen is daarmee ook de beslissing gevallen om Kalibaru rechts te laten liggen. De plantages hoeven we niet te missen, soortgelijke plantages zijn ook rondom Semarang te vinden en door de ‘voorlopige’ planning wat aan te passen kunnen we daar drie nachten blijven. Het vervolg van de reis ziet er nu als volgt uit; 2 nachten Surabaya, 2 nachten Solo, één nacht Wonosobo voor het Dieng Plateau en dan te eindigen met 3 nachten in Semarang.

Vanavond slapen we in Tosari bij een vriend van Ujang. Pa heeft een aantal appartementen waarvan eentje met heet water, en heet was het! Pa had tussen de koud waterleiding een kleine gas geiser geplaatst, er kwam nu alleen heet water uit de kraan. Gelukkig was de temperatuur een beetje te regelen vanaf buiten op de geiser zelf. Terwijl ik onder de douche stond was Symen buiten bezig bij de geiser om de temperatuur en watertoevoer te regelen, na een minuut of 10 hadden we ongeveer de juiste stand te pakken.

Ook heeft Pa een klein restaurant, eigenlijk meer een extra tafel buiten waar extra etensgasten aan kunnen schuiven. Heerlijk primitief met een prachtig uitzicht. Een 500 meter verderop zit een resort hotel waar je voor 800.000 Rp. meer van hetzelfde uitzicht kan genieten als vanaf het appartement van Pa. We hebben erg genoten van het uitzicht en de kookkunsten van de vrouwen in de keuken, heerlijke authentiek Indonesisch eten. Toen Symen nieuwsgierig een kijkje ging nemen in de keuken, hij volgde de heerlijke geuren, ontvingen de dames hem met open armen en kreeg hij een hele uitleg over het menu van die avond. Wanneer de dames een ingrediënt missen voor één van hun heerlijke creaties kunnen ze terecht in de kleine winkel die Pa in een schuurtje heeft. Hoe klein de winkel ook is, alles is er te koop. Van water tot Friesche Vlag chocolade melk, van verzorgingsproducten tot medicijnen en van kruiden tot kookolie, noem het op en Pa tovert het uit één van de schappen.

Gisteren heeft de heimwee een beetje toegeslagen, uit voorzorg heeft het thuisfront m’n koffer gevuld met kleine briefjes en cadeautjes om de heimwee wat minder te maken. Zo vond ik eerder een leuke muizenkaart met toiletbril covers voor wanneer het toilet vies zou zijn en ook werd ik al verrast met een rol Dextro Energy voor wanneer ik wat extra energie nodig had. Sinterklaas is ook onderdeel van het heimwee pakketten comité, hij deed zijn eigen tijdschrift en de Donald Duck in de koffer. Vandaag ging het pakket van Ans open, een gesigneerde editie van ‘Aan niemand vertellen’ van Simone van der Vlugt kwam er uit de doos. Erg verrast was ik met dit cadeau, wat tref ik het toch met het thuisfront!

Ons appartementje heeft ook een balkon, onder het genot van het prachtige uitzicht, en muziek van een feest even verderop, zijn er nieuwe blogjes en kaartjes geschreven. Naarmate de tijd vorderde klaarde het op en konden we zelfs de zee zien en was er een prachtige zonsondergang aan de andere kant. Dit voorspeld veel goeds voor morgenochtend en nu krijg ik er toch wel zin in! Aangezien we hebben gekozen voor de zonsopgangen gokten we op mooi weer, we zullen morgen zien of we goed hebben gegokt!