Onze volgende stop in Java, voordat we op onze eind bestemming in Semarang komen is Wonosobo. Wonosobo is de uitvalsbasis voor een bezoek aan het Dieng plateau, wat 26 km verderop ligt en 1200 meter hoger.

Vanuit Nederland werd ons gevraagd of we even via tante Kostinah konden gaan, een tante van Ninik. Tante Kostinah woont in Salatiga, welke op onze route ligt naar Wonosobo vanaf Solo. Onderweg nog even bij de bakker wat lekkers gekocht om te geven als cadeautje. Naast de bakker zat een kroepoek winkel waar we emping hebben gekocht, thuis eet ik dit altijd bij de nasi en bami en was benieuwd naar de smaak hier. Had verwacht het in grote getale te vinden maar het is voornamelijk garnalen kroepoek in de winkels. We hadden zelfs de keuze uit zoute, zoete en hete emping, we hebben gekozen voor de zoute en het smaak heerlijk. De smaak is veel gecompliceerder dan de emping in Nederland, bij het ene hapje is het bitter, dan weer zoet of zout.

Bij tante Kostinah aangekomen bleek ze erg ziek te zijn, een paar maanden geleden is tante gevallen in de slaapkamer en heeft hierbij haar been gebroken. Wegens haar leeftijd is opereren niet meer mogelijk en moet ze wachten totdat het uit zichzelf geneest, wanneer dit het doet want ze heeft erg broze botten. De dokter zegt dat genezing wel 6 maanden kan duren, op het moment is tante Kostinah aan bed gekluisterd en heeft veel pijn. Na een kort bezoek hebben we onze weg vervolgt maar eerst een korte pitstop bij de garage. In 30 minuten was de olie ververst, bougies vervangen en konden we weer op pad. Voordat we Salantiga verlieten nog even lekkere saté gegeten, met heerlijke pindasaus, en dat langs de kant van de weg.

De rit naar Wonosobo ging via een bergachtig gebied rondom de hoge bergen die het Dieng Plateau vormen. Na aankomst in Wonosobo zijn we opzoek gegaan naar een hotel, goede schone hotels zijn een schaarste hier. Je hebt het hele dure Kresna hotel waar ook onze koninklijke familie heeft gelogeerd en het goedkopere Hotel Asia, wat voor ons het duurste hotel was tot nu toe met 385.000 Rp. per nacht. Door de schaarste van goede hotels kunnen hotels hier hele hoge prijzen vragen.

Na het eten hadden we een ontmoeting met Ujang zijn vriend Eko, hij is gids hier voor onder ander Fox Vakantie. Eerder vandaag hadden we al met hem gesproken, via de telefoon, over een tour morgenochtend maar we konden het niet eens worden over de prijs. Ujang en Eko stelde voor om later bij het hotel af te spreken, dit spreek toch wat makkelijker. Na enig overleg en uitleg over wat wij konden verwachten hebben we een gulle middenweg in de prijs gevonden en hebben we afspraken gemaakt voor morgenochtend. Eko kwam wel pas over de brug nadat Ujang hem iets in het Bahasa Indonesia vertelde, volgens ons was het iets in de trant van ‘als je het werk wil moet je het aannemen want ze hebben al eerder een gids laten staan’.