Koh Samui, waar gebouwen niet hoger mogen zijn dan de hoogste palmboom op het eiland, is waar we vandaag voor anker lagen. Gisteren hadden we een zeedag en dat zijn dagen van lekker lezen, kaartjes en blogjes schrijven en vooral genieten. Vandaag begon de dag met helpen stickeren voor de tours en daarna had ik drill, even kijken of ik nog wel wist wat te doen bij welk alarm. Op het moment dat de drill voorbij was kwam het bericht dat nu iedereen met de tenders aan wal mocht, mensen met tours hebben voorrang, en daar ging ik met m’n rugzak richting Na Thon.

Het eiland van Koh Samui heeft een oppervlakte van 504 vierkante km en is Thailands derde grootste eiland. De afgelopen paar jaar is het een populaire vakantie bestemming geworden, in het Noord Oosten van het eiland zijn veel resorts te vinden. Vanwege de drill zat een tour er niet in en besloot ik lekker door Na Thon te slenteren, een internet café op te zoeken en te genieten van het uitzicht. Het strand van de visafslag hier zouden wij classificeren als een tropisch strand, moet je nagaan hoe de rest van de stranden er hier uit zien.

De dag was relaxed en ontspannen. In het internetcafé diverse mensen geholpen met computer problemen, ook hier blijf ik computerles geven, en contact gelegd met thuis. Ook heb ik lekker geneusd in de diverse souvenirwinkels die in Na Thon te vinden zijn. M’n laatste stop was een bezoekje aan het postkantoor, had thuis uitgevonden dat de posttarieven hier erg laag zijn en heb vandaag een lading postzegels ingeslagen. De eerste lading post is gelijk bij het postkantoor op de bus gegaan en de rest hoop ik de aankomende dagen te schrijven en te posten in Leam Chabang.

Wegens het feit dat Koh Samui een tender haven was de laatste tender voor personeel 2 uur, precies op tijd in de tender gestapt en richting de Volendam gegaan. Ik was wel op tijd maar een passagier kwam i.p.v. half 3 pas om 4 uur op de pier verschijnen en toen hij daar stond was de Volendam al achter de horizon verdwenen. Morgen krijgt hij de kans om in Leam Chabang weer met zijn vrouw verenigd te worden, zij was namelijk wel aan boord toen het schip vertrok.

De MS Volendam, gebouwd in 2000, is 240 meter lang, 32 meter breed, heeft 13 verdieping waarvan 10 toegankelijk voor passagiers, 12 passagiers liften en 18 publieke ruimtes. Het maximum aantal passagiers dat mee kan varen is 1.440 en voor personeel is dat aantal 420. Het schip is stukken groter dan de Prinsendam en sluit aan bij de andere schepen in de vloot. De Prinsendam is overgenomen door de HAL waar de andere 14 schepen in de vloot speciaal voor Holland America zijn gebouwd. De Volendam is een vriendelijke schip welke net groot genoeg is, je hebt niet het idee dat je een wereldreis af moet leggen om aan de andere kant van het schip te komen.

Na het avondeten zijn Symen en ik nog even het schip in gegaan, we missen nog wel de band uit de Ocean Bar van de Prinsendam. De leeftijd van de passagiers hier ligt stukken lager dan op de Prinsendam, maar de houdbaarheidsdatum van de muziek die ze hier spelen is allang verlopen. Iets waar we nog wel een beetje aan moeten wennen, het mag allemaal wel wat vlotter en gezellig. We zijn geëindigd in het Crow’s Nest waar we in gesprek raakte met een Nederlands echtpaar dat met regelmaat op cruise gaat. Het echtpaar vertelde dat zij voor werk vaak in het buitenland verblijven, meneer is financieel adviseur en gaat nu naar Afghanistan om daar de staat te adviseren op financieel gebied. Eerder hebben ze verbleven in Dubai, Irak en Curaçao, de VN stuurt deze meneer over de hele wereld en waar het kan volgt mevrouw haar man. Ze hebben ons helemaal enthousiast gemaakt over Jordanië, een land dat op ons verlanglijstje staat. Tegen achten gingen hun naar de Rotterdam, de diningroom aan boord van de Volendam, en wij maakte onze weg richting de hut voor bedtijd.