Tijdens mijn zoektocht thuis naar wat te doen in Vietnam hoorde ik van diverse bronnen dat ik moest proberen om het stadje Hoi An te bezoeken. Sinds 1999 behoord Hoi An tot het Werelderfgoed van de Unesco. Lange tijd lag Hoi An in een diepe slaap maar toen zij wakker werd gemaakt door toerisme maakte de stad een bloeiperiode door. Volgens de ANWB Wereldgids is er geen historische stad in Vietnam waar het stadsbeeld zo intact is gebleven als in Hoi An. Vandaag mocht ik het voor mezelf gaan ontdekken.

Zoals voor elke tour begon de dag met een ontbijtje en helpen stickeren in de showlounge. Met een bus vol enthousiaste gasten ging ik richting Hoi An. De dag begon, zoals gewoonlijk, bij een shop stop. Na een rit van ruim een half uur zette de bus on af bij een zijde fabriek waar ze zijdedraad maken voor borduurwerk. Mijn oma heeft prachtige tafelkleden geborduurd, naast het werd dat hier gemaakt wordt verbleek het prachtige werk van mijn oma. Hele schilderijen, die soms niet van schilderwerk of fotografie zijn de onderscheiden, worden hier geborduurd. Echt monniken werken. Leuk weetje, van de cocon van een zijde mot kan vaak zo’n 600 meter draad worden gemaakt.

Wanneer je niet de intentie hebt om iets te kopen kan een half uur soms erg lang zijn. Hier was er genoeg te zien rondom de fabriek, zoals een werkplaats die snijwerk maakt uit Jack fruit en hout. Prachtig om te zien, heb even lekker geneusd in de winkel en ontdekte dat de gele stickers in deze winkel waren afgezet en de roze, waar mijn groep toe behoorde, bij de zijde winkel. Denk dat zo de inkomsten eerlijk werden verdeeld.

Nadat iedereen uit de groep uit was gewinkeld, in de zijde winkel welteverstaan, gingen we op pad richting Hoi An. Van, onze gids, ging voorop en ik probeerde als laatste vrouw de groep bij elkaar te houden. Dit ging erg moeilijk, bij elk winkeltje en stalletje stopte wel mensen om wat te kopen. Bij het Phung Hunghuis, 200 jaar geleden gebouwd als koopmanshuis en wordt al tien generaties door dezelfde handsfamilie bewoond, hadden we gelukkig de groep weer bij elkaar. Vlakbij dit huis staat de Japanse brug, het symbool van Hoi An, ooit vormde deze brug de verbinding tussen de Japanse en Chinese wijk. Een prachtige brug waar diverse altaren in terug zijn te vinden.

De laatste stop van onze stadswandeling werd een Chinese tempel, eigenlijk zou de wandeling nog langer duren maar Van kreeg de indruk dat veel van onze gasten liever gingen winkelen dan verder met haar de stad verkennen. Wie toch liever voor het laatste koos kon zich aansluiten bij Van maar het was nul animo voor deze optie. Bij de tempel was opeens geen roze sticker meer te verkennen en ben ik ook maar voor een uurtje zelf op pad gegaan. Heb heerlijk door de smalle straatjes van Hoi An gelopen, een groot gedeelte van Hoi An is een auto vrije zone. Heerlijk genoten van alle kleine winkels, heb een Vietnamese bedel voor aan m’n armband gekocht, en lekker geslenterd. Dit is echt een prachtige plek om een paar uur door te brengen, genoeg leuke cafe’s waar je ook even af kan koelen. Uiteindelijk was het tijd om richting de bus te gaan welke ons naar het strand resort zou brengen waar we, volgende de folder, konden genieten van het strand.

Aangekomen bij het resort bleek dat het strand was gesloten, het is op dit moment laagseizoen en het strand werd op het moment van ons bezoek gerenoveerd. Een groot aantal van mijn groep was zwaar teleurgesteld dat ze niet in de zee konden zwemmen, dan maar in het zwembad van het hotel. Daar werd direct een stokje voor gestoken door de hotel manager, dat was niet de bedoeling. Wanneer gasten in het zwembad wilden zwemmen moest daar extra voor worden betaald want er was alleen toegang tot het strand verleend. Gelukkig sprong Van in de bres voor de gasten en wees de manager op het gesloten strand, meneer draaide bij maar voor de meeste gasten was de zwem zin al verdwenen door de manier waarop hij onze gasten aansprak.

Om het leed wat te verzachten reed onze chauffeur op de terugweg langs Chinabeach waar iedereen een paar leuke foto’s kon maken met een mooi strand op de voor- of achtergrond. Om ook de shoppers onder ons een plezier te doen stopte we nog even bij een marmerwerkplaats waar genoeg beeldjes en beelden stonden voor de verkoop. Er zaten prachtige beelden tussen, maar helaas die zouden niet in mijn koffer passen!

Wat was dat leuk, het strand was een enorme teleurstelling maar heb ontzettend genoten van Hoi An. Het enige wat me elke keer blijft verbazen is dat sommige mensen alleen van een plek kunnen genieten als ze kunnen winkelen. De middag was gevuld met nieuwe tourfolders vouwen en wat andere klusjes doen voor de excursieafdeling van het schip, die hield mij en Juliana, de vrouw van de eerste stuurman, weer lekker bezig. We hebben heerlijk geklets en we kregen een privé concert van een pianist aan boord, we hadden ons verstopt in de showlounge en hij kwam eigenlijk oefenen en hij trakteerde ons op een mooi, niet te zwaar, klassiek stuk.

Vietnam, steeds leuker en mooier begin ik dit land te vinden. Vanavond stiekem zelfs wat verder gebladerd in de Vietnam gids dan de locaties waar we komen. Wanneer terug komen erin zit zou ik graag tussen maart en oktober Vietnam met een bezoekje willen vereren, graag had ik willen duiken maar veel van de duikscholen zijn gesloten omdat het geen duikseizoen is. Morgen is de laatste dag Vietnam voor deze cruise, eigenlijk zou ik met Symen Halong Bay verkennen maar helaas werd zijn werkschema op het laatste moment gewijzigd. Stiekem heeft Symen een tour voor mij geregeld naar de Rode Riverdelta, heb er ontzettend veel zin in!