Loading

Knoxville, Bakdag

Where do you want to travel?

Your journey will lead you to famous domestic and foreign beauty spots.

Knoxville, Bakdag

Wanneer je iets beloofd moet je die beloftes natuurlijk ook nakomen! Vanmorgen zat ik om half 9 in een zweterig zwembad te genieten van hoe Jillian zich door het water liet glijden, ze had zwemles. Ook heb ik me verbaasd over de inzet van de juf tijdens dit alles. Terwijl Erin zich ontfermde over een jongetje met watervrees liet de juf zich alleen uit met ‘Mijn kinderen zijn niet bang voor water!’ voordat ze zich weer volledige focuste op haar koffie en telefoon. Nadat Erin het jongetje zover had gekregen om het water in te gaan om met ringen te spelen liet de juf haar koffie even staan om een foto van het kind te nemen om de ouders te laten weten dat ze het jongetje zover had gekregen om in het water te gaan … ja, zo kan ik ook! Erin vertelde me dat het op Jillian haar school heel normaal is dat de juf foto’s van de kinderen maakt en deze naar de ouders verstuurd. Aan de ene kant kan ik het wel begrijpen dat je ouders zo gemakkelijk op de hoogte kan houden van de prestaties van hun kind, zeker als de juf meer tijd doorbrengt met de kinderen dan zijzelf, maar ik vind het ook een rare gedachte dat iemand die je eigenlijk amper kent foto’s van jouw kind op haar telefoon heeft staan.

Meer beloftes maakte schuld vandaag, via Skype hadden Erin, Jillian en ik eerder afgesproken om samen cupcakes te bakken. Na de zwemles richting de supermarkt voor de ingrediënten. De kersen voor op de cupcakes gingen we zelf plukken bij buurman Phil. Een paar dagen geleden waren we al langs geweest maar waren ze nog helemaal wit, nu was de helft al bedorven. Met een laddertje geprobeerd met meeste rijpe kersen eruit te vissen om daarna thuis aan het bakken te beginnen. Erin en ik waren helemaal niet nodig want Jillian wist precies wat ze moest doen, heerlijk om te zien hoe leuk ze bakken vind. Voor we het wisten stonden er 12 heerlijke cupcakes in de oven. Een uurtje later konden we ze voorzien voor glazuur om ze op tafel te stallen als toetje.

De laatste belofte loste ik tijdens bedtijd in, zou Jillian verhaaltjes voorlezen en Nederlandse kinderliedjes voor haar zingen. Nu is het repertoire de afgelopen jaren wel wat afgenomen, krijg je als je het niet elke dag zingt maar ik kon me aardig redden met ‘Hansje Pansje Kevertje’ en ‘Slaap Kindje Slaap’. We hebben wel drie boekjes gelezen en heb geprobeerd Jillian uit te leggen dat ik morgen weer m’n padje ga verlengen. Jillian vroeg of ik weer naar m’n moeder ging, nee dat niet was m’n antwoord. Oh … maar dan kom je volgende week toch gewoon weer bij ons?! Zo lief, maar nee volgende week kom ik niet terug, weet niet wanneer ik weer richting Erin en Jillian ga maar ik weet wel dat ik het de volgende keer niet zo ver laat komen dat er weer vijf jaar verstrijken.

Erin en ik hebben de avond besteed met kletsen en wijndrinken, een heerlijke laatste avond. Het bleef heel erg lang warm en aangenaam buiten, tot de muggen hun territorium weer innamen en wij ons padje maar verlengde naar ons bed.

LEAVE A COMMENT

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.