Fietsen, dat kan je niet alleen goed in Nederland maar ook langs de stranden van Alki-beach in West Seattle. De boulevard is vlak en erg vergelijkbaar met Nederland, net als de wind die altijd waait in deze baai. Lynette trakteerde op het huren van een tweepersoons surrey en daar gingen we hoor, met z’n tweetjes paraderend over de boulevard op onze fiets met dak. Ik kreeg de leiding over het stuur en de rem, aangezien ik de meeste fiets ervaring had van ons beide, maar het bedienen van deze twee was lastiger dan verwacht. In vergelijking met de draaibaarheid van deze fiets is mijn stadsfiets hypermobiel en deze fiets zo stijf als een oud wijf. Gelukkig kwamen er geen onverwachte bochten en hoefde we ook niet acuut te stoppen. Ondanks de onwennigheid hebben we heerlijk gefietst, het weer is ongelofelijk en we mochten genieten van mooie uitzichten. Toch hadden Lynette haar billen het na een uurtje gezien en brachten we de surrey weer terug naar het verhuurpunt.

Nog thuis had cruise vriendin Alba al aangegeven dat ze graag zou zien dat ik haar zoon en zijn familie zou ontmoeten wanneer ik in Seattle was, vandaag was de dag maar ik kreeg bij aankomst bij het restaurant dat zoon Ken niet zo had nagedacht over de plaats waar we elkaar zouden ontmoeten. Stipt half één, zoals mijn ouders me geleerd hebben, stond ik voor de, dichte, deur van het restaurant. MONDAY CLOSED! En daar sta je dan, wachtend op iemand die je niet kent en ik werd door iedereen aangesproken dat het restaurant vandaag gesloten was en dat er genoeg andere opties waren … ja hoe leg je uit dat je op iemand wacht maar je geen idee heb hoe die persoon eruit ziet en dat je niet eerder verder kan zoeken voordat je die persoon hebt gevonden? Lynette hielp me in mijn zoektocht Ken en zijn familie te vinden maar dat was nog knap lastig, de één was te oud en de ander te jong, aangezien Alba uit Puerto Rico komt viel iedereen die te wit is af net als iedereen die te donker is en zo gingen we door totdat er een groepje van drie aan kwam lopen, en ja hoor ik had ze gevonden! Er wel snel geschakeld tussen man, vrouw en dochter over een ander restaurant en voordat ik het wist zaten we in de auto richting Cactus, een Mexicaans restaurant. Het eten was heerlijk en het was ook erg leuk om Alba haar zoon, schoondochter en kleindochter te ontmoeten. Kleindochter Katherine gaat vanaf augustus studeren in Puerto Rico en ze heeft veel vrijwilligerswerk gedaan bij een weeshuis. Het is erg interessant om te horen was andere inspireert in hun leven. Na een uurtje spleten onze routes weten, Ken en Jolene moesten weer aan het werk in hun autogarage. Lynette en ik besloten maar eens een kijkje te nemen in downtown Seattle.

We hebben een heerlijke middag gehad, lekker slenterend langs de marktstalletjes in Pike Place Market, winkeltjes bekijken, luisteren naar de straatmuzikanten, lekker kletsend over van alles en nog wat en uiteindelijk lekker neerzakkend bij een Italiaanse ijs café. Wat een plezier hadden we en wat gaat de tijd toch snel. Seattle is echt een stad waar ik wel een tijdje rond zou kunnen hangen, lekker druk maar niet té en er is hier zoveel dat je inspireert. Misschien zoek ik niet goed genoeg in Amsterdam, maar daar kan ik het dus echt niet vinden en hier hoef ik niet eens te zoeken om geïnspireerd te worden … We sloten de dag af bij de Elysium brouwerij waar ik genoot van een proeverij en een bord met humus en pita. De Jasmijn IPA – Avatar is echt een aanrader. Een bitter biertje met de zachte smaak van Jasmijn, morgen maar kijken of we deze Holy Ale wel kunnen kopen in de winkel.

Jack is vanmorgen richting het huis in Ellensburg gegaan, hij moet deze week een aantal dagen werken en volgende week gaan Jack en Lynette richting Boston om daar aan hun Voyage of the Vikings op de Veendam te beginnen. Lynette en ik hebben vanavond het huis voor onszelf en daar genieten we van, goed boek, lekker ijs, koppie thee en vooral de heerlijke temperaturen op terras.