Het is altijd even vreemd, slapen in een vreemd huis en bed. Half in slaap en half wakker vraag ik me af waar ik ben en waarom we stil liggen. Na enkele seconden realiseer ik me dat de Volendam gistermiddag is vertrokken uit de haven van Vancouver en ik deze week Vancouver onveilig ga maken. Ik lig niet in m’n vertrouwde hutje maar in een appartementje dichtbij het bruisende stadshart van Vancouver. Op het moment dat ik me dat realiseer begint m’n bloed te stromen en kan ik niet meer slapen. De luxaflex gaan open zodat ik verscholen achter de liftschacht van het flatgebouw de stad kan zien en de dag kan beginnen. Lorrie dacht daar heel anders over, het was haar eerste vrije dag in zoveel weken en genoot van de luie ochtend. Ik kan haar geen ongelijk geven, maar ja ik was klaar wakker en ben lekker op het balkon m’n boek gaan lezen tot iedereen klaar was om op pad te gaan.

Tijdens de Azië cruise waren Lorrie haar vriendinnen Dorien en Ann ook aan boord, Dorien kwam vandaag gezellig naar deze kant van Vancouver voor een wandeling langs het strand en lunch bij een heerlijk visrestaurant in West Van. Ja, de Vancouverite, zoals de lokale bewoners van Vancouver worden genoemd, noemen hun stad Van. Met z’n drietjes hebben we heerlijk langs de kust van West Van gelopen en heerlijk gegeten bij Dundarave Fish Market. Verse mosselen, een half uurtje voor wij binnen kwamen stappen waren de mossels afgeleverd door de visboer. Nou ja kon het wel proeven, wat een heerlijke mosselen waren dat. Groot, sappig en ontzettend mals bereid in een witte wijnsaus met heerlijkheden als knoflook en tijm. Vergezeld door een lekker lokaal biertje, goed gezelschap en de zon kon onze middag niet meer stuk. Tijdens het eten Europa tips uitgewisseld met Dorien, ze gaat volgende week naar Europa en wou graag mijn Europa ervaringen horen. Nou die kreeg ze, het bracht me even terug naar alle geweldige avonturen in Europa.

Terug in het appartement lekker een middag borreltje gedaan, voor mij met tonic want ik wist wat er nog zou komen, en Dorien naar de SeaBus gebracht. Op de terugweg naar het appartement gestopt bij The District, een Nederlands Belgisch café. De biertjes die hier op het menu staan kan ik bij De Boom ook krijgen, ze hebben zelfs Heineken van de tap … nou daar bedankte ik voor. Gelukkig stond er één lokaal biertje op het menu en die maar besteld, Lorrie ging aan de Kwak die zelfs in een Kwak glas werd geserveerd en Patrick, die zich inmiddels bij ons had gevoegd, bestelde een Stella. Het voelde even alsof we in België waren, helemaal toen de patat met mayonaise op tafel kwam. Het was een ontzettende gezellige avond, wel nog even de Nederlandse man achter The District, Paul, erop gewezen dat oorlog toch echt met twee o’s is en niet met één. Kon het toch niet laten … M’n vader kennende zou hij een hele dialoog zijn aangegaan over de Nederlandse spelling maar dat heb ik maar even achterwege gelaten, het was een lange gezellige dag en tijd om naar bed te gaan.