De turn-around dagen zijn altijd hectisch aan boord de Maasdam. Alle hutten moeten worden schoongemaakt, voorraden worden aangevuld en het schip word klaar gemaakt voor nieuwe passagiers terwijl de passagiers van de afgelopen week hun weg huiswaards maken. Daarbuiten lijkt het weer ook wel een terugkerend gebeuren op deze dagen, vorige week in Montreal was het uiterst druilerig en ook vandaag in Boston spant dit weer de boventoon. De weersvoorspelling op de iPad bood geen beter vooruitzicht …

Aangezien de Maasdam vandaag aan een nieuwe cruise begint eiste de douane in de Boston Cruise Terminal dat iedereen die ook volgende week meevaart, als passagier of non.rev.pax – zoals Lynette en ik worden genoemd -, verzamelde in de bioscoop om rond kwart over zeven om rond half acht het schip te verlaten. We mochten wachten in de terminal tot het schip geklaard was, wat wel tot rond tien uur kon duren, of we mochten de stad in. Lynette en ik kozen voor het laatste, het voordeel van de terminal is dat je kan bijkletsen met je familie thuis via de wifi … maar ja dan moet deze natuurlijk wel naar behoren werken! Nu had ik in Montreal een broek gekocht waarvan ik toch niet tevreden was en zo reisde wij, met het openbaarvervoer, af naar Boston. Gewapend met paraplu liepen we door de straten van Boston. Wat ziet een stad er toch anders uit wanneer de hemel openbreekt! Eerst maar even opwarmen met een koppie thee en een bagel voor we weer verder gingen.

Inmiddels ben ik weer aan boord, is de broek terug gebracht en heeft Lynette met geholpen een nieuwe uit te kiezen en de juiste maat te vinden. Ze vertelde dat ze zelfs niet met Britta, haar dochter ging winkelen, toen ze puber was. Dat ze dit voor mij deed betekend dat ik erg speciaal ben! Lynette is ook heel erg speciaal, ze is een vriendin maar ook een beetje als een moeder. Ze gaat mee winkelen, geeft eerlijk haar mening en gaat gezellig met me op pad, en ik met haar! Lynette en Jack gaan op 31 oktober weer richting huis, ik ga ze ontzettend missen. Zeker s’avonds, elke avond om zeven uur gaan we gewapend met pen naar de Mix Bar waar we met z’n viertjes, of soms met meer, trivia spelen. Lynette en ik gaan vaak ook om vier uur, dan kunnen we alvast opwarmen! We doen het ontzettend goed, we worden vaak tweede en vermaken ons elke avond prima met alle vragen en het gezelschap.

Regenachtig Boston hebben we redelijk snel verlaten, nadat alles wat gedaan moest worden was gedaan. De middag was heerlijk warm en ontspannen aan boord. En het was ook super gezellig! Symen z’n iPad heeft in de VS verbinding met het internet, hij heeft een tijdelijk abonnement, en dit gaf mij de gelegenheid om twee uur, !!!!, met m’n ouders te Skype. Het was heerlijk. Ik kon ze de hut laten zien, laten mee genieten van het uitzicht, de vliegtuigen die richting m’n raam vliegen aangezien we dichtbij het vliegveld lagen en we konden kletsen over van alles en nog wat. De twee uur waren zo voorbij, we hadden nog wel uren kunnen kletsen maar voor hen was het al rond middennacht, voor mij etenstijd en de verbinding begon een beetje op te breken aangezien we onze weg naar open zee maakte.

En zo gaan de dagen voorbij. Ik vermaak me prima, had ik al vertelt dat Symen een kleurboek voor volwassenen voor me heeft gekocht en m’n kleurpotloden van thuis heeft meegenomen? Zo ontzettend lief! En zo kan ik me helemaal uitleven in het schrijven van post naar iedereen of door het lezen van een boek of tijdschrift. M’n ouders hebben de afgelopen weken een paar keer de vraag gehad of het goed met me gaat omdat ik niet elke dag blog?! Het gaat heel goed met me, en dat ik niet zoveel blog, sms, mail en schrijf betekend dat ik niet zoveel heimwee heb. Dat is een heel goed teken. Maar dat betekend niet dat ik thuis niet mis, uitkijk naar de post en jullie ga schrijven! Dat doe ik allemaal, straks als ik een week zeedagen heb dan ga ik daar weer volop van genieten. Voor nu ga ik lekker met Lynette op pad met de stadbus!