Civitavecchia, Even terug in de tijd.

704

21 november 2014

Ostia, afgeleid van het Latijnse woord voor riviermonding, Ostium. Vandaag voor mij geen tour naar Rome maar naar Ostia, wat in de Romeinse tijd mogelijk de havenplaats van Rome was. De stad is grotendeels bewaard en opgegraven en is een van de best bewaarde Romeinse steden in Italië. De opgravingen liggen bij het moderne plaatje Ostia Antica dat deel uitmaakt van de gemeente Rome aan de monding van de Tiber, daarom ook de afgeleide naam.

En daar ging ik, met een bus vol passagiers die uitkeken naar een dag vol historie. Voor mij als Nederlandse opgegroeid in Europa is het eigenlijk niet vreemd om kennis te maken met gebouwen of spullen die ouder zijn dan een paar honderd jaar. Dat neemt niet weg dat ik gisteren ontzettend enthousiast was toen ik hoorde dat ik deze toer mocht doen, toch is mijn enthousiasme niet te vergelijken met die van de Amerikanen. Met ongeloof bekijken ze de ruïnes en zijn verbaasd dat de ruïnes niet beter bewaard zijn dan ze zijn … Wat verwacht je van gebouwen die 620 jaar voor Christus zijn gebouwd? Een snelle rekensom verteld ons dat Ostia 2634 jaar geleden is gebouwd. Ook ik keek vol verbazing naar het alles dat we mochten bewonderen, maar meer met verbazing dat na 2634 nog zoveel over is van dit alles. En waarschijnlijk was er al eerder bewoning op deze plek, ongelofelijk!

Stiekem ben ik wel blij dat de tijden zijn veranderd, ik heb thuis toegang tot een wasmachine en hoef ik niet naar de gezamenlijke wasplaats. En niet alleen de wasplaats deelde ze in Ostia, ook het toilet. Gezellig met z’n zessen op het toilet, een sociale aangelegenheid. In m’n blote kont in de sauna zitten met vreemden, geen probleem, maar het toilet deel ik toch het liefste alleen met mezelf en de Donald Duck of Dirk Jan scheurkalender. En zo word ik me op dagen als deze bewust van hoe fijn soms de evolutie kan zijn, al zou ik soms wel willen dat het allemaal niet zo onpersoonlijk was in deze tijd. Al is de mobiele telefoon soms echt een uitkomst, onderweg raakte we Mike kwijt. Hij werd terug gevonden en via de mobiele telefoon konden we uitsluiten waar hij wel of niet kon zijn, zo hoefde Barbara de gids niet heel Ostia af te zoeken. En zo zijn we weer terug in het jaar 2014, al liepen we even in 620 jaar voor Christus … heel even!