Een aantal weken geleden aten we samen met Nan in de diningroom. Symen en ik ontmoette Nan tijdens de Zuid-Amerika reis van 2012. Tijdens het etentje vroeg Nan of ik samen met haar in Sorrento zou willen lunchen. Dat afgesproken, samen met dat we om 9 uur van boord zouden gaan, was m’n dag voor vandaag eigenlijk al gepland.

Gisteren waren we in Napels, een stad waar ik eigenlijk m’n weg niet kan vinden en waar ik eigenlijk niet echt wil verdwalen. Aangezien dat heb ik er een semi-zeedag van gemaakt. Het enige waarvoor ik de gangway heb gebruikt is om richting de terminal te gaan en de wifi te gebruiken, aangeboden door één van de cafés. Misschien moet ik eens met een echte inwoner van Napels, weet even niet hoe die heten, de stad verkennen en misschien gebruik ik dan waar het om gaat. Maar voor nu bleef ik lekker dichtbij het schip en luiserde ik met verbazing naar de verhalen van mensen die vanmorgen met portemonnee, camera, telefoon, etc van boord gingen en nu zonder thuis kwamen. Vaak waren ze wel een pet of ander souvenir rijker, de souvenir verkopers en zakkenrollers werken hier vaak samen.

Sorrento is meer hoe Italië word verkocht in de film, en hoe het eruit ziet in de reisgidsen. Het is wat Santorini voor Griekenland is en de grachten van Amsterdam en bollenvelden voor Nederland. Nan en ik namen rond 9 uur de tender naar wal en genoten de hele ochtend en middag van de straten van Sorrento, de rommelmarkt met nieuwe en oude spullen, de citroen- en sinaasappelboomgaarden, scooters die overal langschieten en een heerlijke lunch met spaghetti en pizza. Een heerlijke dag en het weer is ook erg aangenaam, het is niet echte korte broeken en T-shirt weer maar een spijkerbroek en shirt met lange mouwen is genoeg voor vandaag.

De avond ging anders dan gepland. Eén van Symen zijn collega’s heeft een ontsteking aan zijn kaak en kan daardoor niet werken, daarnaast was het brugteam al wat onderbemand. Gelukkig weet Symen hoe hij de show op de brug moet runnen en betekend dit dat hij voor nu wacht moet lopen. Drie dagen geleden hebben Symen en ik onze eerste dansles gehad, er is een instructeur aan boord en de Staff Captain heeft geregeld dat er danslessen zijn voor de crew. Symen heeft altijd gezegd niet te gaan dansen, en toch stonden we drie dagen geleden op de dansvloer en hadden we ontzettend veel plezier. Symen was zwaar teleurgesteld dat hij vandaag niet naar dansles kon, aangezien hij wacht moest lopen. Ik besloot wel te gaan, maar vanwege een te kort aan mannen werd de les geannuleerd ben ik een drankje gaan doen met Symen zijn collega’s die in hun vrije uren zaten en daarna ben ik vroeg naar bed gegaan want morgen wordt een drukke dag!