‘WISH I COULD STAY HERE FOREVER’. Dit staat op een bord net voor de ingang van het strand op Half Moon Cay. Het azuurblauwe water laat je hart sneller slaan en het schip ligt prachtig gepositioneerd onder het bord, perfect voor de foto! Mooier kan het bijna niet. Denk dat deze foto ook bijna niet beter kan omschrijven hoe ik mij vandaag voelde.

Half Moon Cay is een tender ritje van een paar minuutjes verwijderd van het schip. Een prachtig eiland dat eigendom is van HAL. Zo’n Caribisch eiland welke je tegenkomt in de brochures bij het reisbureau. Geen vervelende mannen die je een taxiritje willen aansmeren, er rijden hier amper voertuigen over het eiland! De perfecte plek om nog even te bezoeken voordat, voor de meeste passagiers, de cruise eindigt.

En daar lig je dan, heerlijk op je strand bedje een boekje te lezen, met je snorkel in het water naar de vissen te kijken, met vrienden te kletsen terwijl je tenen in het strand spelen en als klap op de vuurpijl mochten Eliene en ik ook nog mee op pijlstaartrog toer! Symen kreeg twee tickets in zijn handen gedrukt, voordat hij voor zijn wacht aan wal op de tender stapte, en deze waren voor ons.

Even snel wat eten bij de BBQ en daar gingen we, richting de roggen. Vol enthousiasme gingen we het water in! Wat een geweldige beesten, zo glad en zo glibberig. Heerlijk! De andere deelnemers waren een beetje minder enthousiast, de zenuwen namen toch de overhand en de roggen hebben toch een mindere aaibaarheidsfactor dan bijvoorbeeld dolfijnen. Op het moment dat een voor de pijlen langs mijn been ging brak ook bij mij wel even het zweet uit, maar dat was gelukkig snel voorbij. We mochten de roggen voeren en heerlijk met ze zwemmen in het water. Een geweldige ervaring en wat nog fijner was, de roggen zwemmen hier zo goed als vrij in hun natuurlijke ervaring. Niet in een viezig zwembad zoals ik eerder heb gezien op de Kaaimaneilanden.

Morgen eindigt de cruise voor de meeste passagiers. Ik mag nog twee weken de Maasdam mijn thuis noemen. Wel jammer dat we vandaag weer afscheid hebben moeten nemen van een aantal passagiers die we toch inmiddels wel onze vrienden mogen noemen. Tijd vliegt wanneer je het naar je zin hebt!