De afgelopen dagen waren vreemde dagen. Al maanden mail ik met vriend Jan over deze trip. Symen en ik ontmoette Jan in 2012 tijdens de Zuid-Amerika op de Prinsendam. Een uiterste vriendelijke man, die genoot van het rondom de wereld reizen en mensen ontmoeten. Jan en ik hielden contact en hebben elkaar ook een paar keer ‘onderweg’ mogen ontmoeten. Jan zou ruim twee maanden meevaren op de Maasdam en in Tenerife zou ik hem ontmoeten. Helaas was Jan in Tenerife al ziek, hij had een longontsteking en het was beter dat hij aan zou sterken voor wij elkaar zouden zien. In Fuerteventura werd toch besloten Jan over te brengen naar het ziekenhuis, waar beter voor hem gezorgd kon worden. Helaas is hij daar een dag later overleden. Het is verdrietig om een vriend te verliezen. Wat de pijn verzacht is dat Jan is overleden tijdens hetgene waar hij zo van hield, de wereld over reizen!

Op de zeedag en in Marokko lekker m’n ding gedaan aan boord. Gekleurd in m’n nieuwe kleurboek, gekregen van Jack en Lynette, gehaakt, boekjes gelezen en vooral geprobeerd zinnen om iets anders te zetten.

Vandaag was het alweer tijd voor een nieuwe Spaanse haven, Almeria. De dagen vliegen hier eigenlijk wel voorbij. Voor je het weet vertrek het schip alweer richting de volgende haven. Zo ook vandaag. Vanmorgen geholpen met het op weg sturen van de scheepstour en zelf meegaan met een tour naar ‘Cabo de Gata’ en het stadje Nijar. Twee bezienswaardigheden die zeker de moeite waard zijn, helaas deed deze tour er langer over om op de bestemming te komen dan de tijd die daar werd besteed. Het natuurgebied ‘Cabo de Gata’ is een schitterend ongerept gebied met diverse soorten flora en een prachtige kustlijn waar schitterend gedoken kan worden. Door de juiste wind is het water hier zo helder dan je de bodem van bovenop de berg kan zien.

Nijar is zo’n Spaans dorpje welke je tegenkomt in de reisgidsen en in films. Vandaag is het zondag, iedereen liep in zijn of haar zondagse kleding en kwam net uit de kerk of ging richting de dienst. Kinderen speelde op de diverse pleinen, oudere en jongeren mensen verzamelde op de terrasjes voor een kopje koffie en hier en daar was nog een winkel open voor de siësta zou gaan beginnen. Hier had ik wel uren kunnen verblijven, ook lekker een kopje koffie drinken of een uitgebreide lunch nuttigen in één van de kleine restaurantjes rondom de kerk. Helaas was er maar één uur uitgetrokken voor deze stad. Een plek waar m’n ouders zich uiterst kunnen vermaken tijdens hun volgende avontuur in Spanje, en ook een plek waar ik zeker nog wel een keertje terug wil komen.