De liefhebber van Nederlandse popmuziek herkent in de titel van deze blog vast een liedje van Guus Meeuwis. Dit nummer is erg passend bij vandaag. Ik had eigenlijk een zeedag gepland maar hier stak Eline een stokje voor. We zouden even de wal op, opzoek naar een plekje waar we een drankje konden doen en van de wifi gebruik konden maken. En zo gingen we, niets vermoedend van wat ons te wachten stond!

We dronken bij diverse tentjes wat en hebben hier en daar de wifi getest. Wifi is altijd een hele uitdaging, internet aan boord is niet te betalen en al zoek je het niet al te ver van het schip vandaan is de kwaliteit uit het stenentijdperk. In het verleden liet ik me er wel door op de kast jagen, nu weet ik dat het helemaal geen zin heeft en zodoende heb ik het laten varen. Het is jammer dat ik de blogs niet direct online kan zetten of m’n foto’s met iedereen kan delen, toch heeft het gebrek aan mobiliteit ook zijn voordelen. Je maakt meer tijd voor elkaar, voor het lezen van het boek, voor het maken van een deken voor een zwangere vriendin of voor jezelf. Toch was het tijd voor wifi en zodoende maakte wij van de wifi.

Uiteindelijke was alles bijgewerkt, bleek iedereen weer geappt en waren er wat kiekjes gedeeld met de wereld. Wat doen je dan wanneer je in Italië bent? Inderdaad, gelato eten! En zo bestelde Eline en ik een ijsje bij de ijssalon om de hoek van het schip en genoten van het terras van deze heerlijkheid. Dit duurde niet lang, het was ons wel opgevallen dat de temperatuur was gedaald en het donkerder werd … voor we het wisten brak de hemel open en vielen er naast regendruppels ook enorme hagelstenen naar beneden. En zo bleef het eigenlijk de hele middag en avond, het slechte weer heeft ons weer ingehaald en terwijl ik dit typ zijn alle lichten uit en geniet ik van het prachtige onweer dat buiten plaatsvind. Ik ga nog even verder kijken, het is puur genieten!