Waar je gisteren over de koppen kunt lopen is het vandaag angstvallig stil. Het lijkt wel alsof iedereen die vandaag op straat te vinden is logeert op de Maasdam, naast het ontvangst comité van de lokale VVV.

We brachten vandaag een bezoek naar het Maltese eiland Għawdex, beter bekend als Gozo. Het eiland heeft een oppervlakte van ongeveer 67 vierkante kilometer en is daarmee gemakkelijk te bezoeken in één dag of voor een weekend. Echter is het eiland niet toegankelijk voor de Maasdam, zij lag vandaag mooi voor de kust en via tenders werd iedereen de wal op gebracht. En zo stond ik daar met mijn nummertje te wachten op de passagiers die met mij mee zouden gaan op tour.

Zoals ik al eerder zei is het altijd maar een verrassing wat je vandaag mee gaat maken. ‘Culinairy & Artisan Gozo’ stond er op het ticket, na afloop bleek dat ze er beter ‘Shopping Gozo’ van hadden kunnen maken. We bezochten een ‘fabriek’ waar luxe etenswaren worden gemaakt, 95% van de fabriek bestond uit winkel, de andere 5% bestond uit een grote werkbank waar de kerstpakketen werden ingepakt. En ook de volgende stop, hier zouden we kennis maken met ‘Artisan Gozo’. De ‘werkplaats’ was ruim opgezet met producten voor de verkoop. Begrijp met niet verkeerd, ik ben heel dankbaar dat ik mee mag op deze tours en ik geniet er ook van, toch ben ik niet zo’n fan van ‘valse verkoop’. Naar mijn mening was dit zo’n tour, mooi aankleden maar uiteindelijk stelt het helemaal niet zoveel voor. Ach, ik was van boord en het landschap vanuit de bus is echt schitterend!

Het hoogtepunt was toch wel het rondje om de kerk bij het huis van Joseph en de ontmoeting met zijn vrouw. Joseph maakt prachtige beelden, daarmee exposeert hij over de hele wereld en krijgt hij reacties van over de hele wereld op zijn beelden. Het is natuurlijk te gek wanneer je erkenning krijgt op je werk, het is alleen jammer wanneer je daar alleen maar over kan praten. Ruim een uur vertelde Joseph over de presidenten, personen met blauw bloed, beroemdheden, etc, die zijn werken thuis hebben staan en over de erkenning die hij de afgelopen jaren heeft ontvangen. Ik ben heel blij voor hem, maar een beetje nederigheid zou niet hebben misstaan.

Waar Joseph de nederigheid miste mocht zijn vrouw wel meer erkenning opeisen voor haar werk. Ze verzorgt het volledige huishouden en wanneer er bezoekt komt voor haar man staat ze uren in de keuken hapjes klaar te maken. Terwijl wij genoten van de heerlijkheden vertelde zij, samen met de gids, over het lokale leven in Gozo. Hoe belangrijk het katholieke geloof is en nu de aanloop naar de kerst. We kregen te horen hoe het dagelijkse leven hier voorbij gaat en hoe de levensloop van een Gozenaar meestal verloopt. Kijk, hier geniet ik van! Met mensen praten en luisteren … Ja, naar Joseph viel ook te luisteren al ben ik niet helemaal geïnteresseerd in het verhaal van de zoveelste koning die een beeld van hem heeft gekregen voor in zijn vakantiepaleis.

Als laatste was er tijd om de kerk, naast het huis van Joseph, te bezoeken. Een prachtig gebouw welke in een omgeving staat waar niet zo goed voor gezorgd word. Dit zorgt wel voor een apart beeld, dit prachtige statische gebouw op een plein waar wel wat meer zorg aan gegeven mag worden. En toch maakte dit het plaatje compleet, het paste, het maakte het af!

En zo is ook ons bezoek aan de Maltese eilanden klaar. Het is tijd om weer verder te trekken en de conclusie te trekken dat dit wel een plek is om terug te komen en meer te zien van het landschap en de steden.